جلسه ۱۷ دادگاه اای‌جی: موافقت مایکل شفاهی بود

صبح روز پنجشنبه، کاترین جکسون مادر مایکل، اتاق دادگاه را با اشک و ناراحتی ترک کرد و برای جلسه‌ی بعدازظهر نیز نیامد. در این روز برایان پنیش از سختی‌ها و مصائب تحمیل شده به مایکل گفت. شان ترل، حقوقدان ارشد کمپانی اای‌جی که روز قبل به طرز شرم‌آوری توسط وکیل کاترین جکسون غافلگیر شده بود، برای چهارمین بار به جایگاه آمد. او در ژانویه‌ی ۲۰۰۹ برای بستن قرارداد با مایکل برای اجرای تور This Is It به منزل او در کارول وود، هالمبی هیلز رفته بود. ترل گفت که نشانی از بیماری در مایکل مشاهده نمی‌شد. ترل همچنین گفت که کمپانی اای‌جی تنها برای کنسرت‌های دو هنرمند (مایکل و پرینس) در نقش تبلیغات‌چی و تهیه کننده عمل کرده است. پینش اشاره کرد که کنسرت پرینس یک شکست بود. ترل با این سخن مخالفت کرد. او گفت که تور هرگز هیچ پزشکی را برای هیچ هنرمندی استخدام نکرده بود. ترل گفت: "آقای جکسون از ما خواست که دکتر موری را استخدام کنیم تا طی تور از او و خانواده‌اش نگاهداری کند. ما نگران ایجاد تضاد منافع نبودیم." پنیش: "اای‌جی می‌‌توانست به ایشان بگوید که باید خودشان پزشک را استخدام و پولش را پرداخت کنند، درست است؟" ترل: "بله." پنیش: "فکر می‌کنید این تصور که ماهانه ۱۵۰ هزار دلار از دست بدهید، برای همه می‌تواند تشنج‌آفرین باشد؟" ترل: "نمی‌دانم." حقوق ماهانه‌ی موری ۱۵۰ هزار دلار بود. ترل گفت که قرارداد کانراد موری توسط وکلای کمپانی اای‌جی تنظیم شد و هرگز برای وکلا و یا نمایندگان مایکل فرستاده نشد. ترل: "قرارداد در سه یا چهار پیش نویس تهیه شده بود." پنیش: "آیا آقای موری قراردادها را امضا و برای شما فکس کرد؟" ترل: "بله." پنیش به اشتباه‌های بسیار در این قراردادها اشاره کرد. پنیش: "چند کنسرت در تور اجرا می‌شد؟" ترل: "در برگه‌ها ۳۱ آمده بود." پنیش: "اما شما برای ۵۰ کنسرت بلیط فروخته بودید." ترل: "در قرارداد قید شده بود بیش از ۳۱ کنسرت بر اساس موافقت هنرمند." ترل گفت که موافقت کتبی مایکل با اجرای ۵۰ کنسرت را ندیده بود اما توضیح داد که موافقیت وی شفاهی بوده است. پنیش: "اما شما که گفتید در پی قراردادهای تکمیل شده بودید." کارمندان کمپانی در دادگاه گفته‌اند که به دلیل نهایی نبودن قرارداد کانراد موری، وی کارمند کمپانی محسوب نمیشد. پیروزی خانواده‌ی جکسون در این پرونده بسته به این است که پنیش بتواند اعضای هیئت منصفه را قانع کند که موری توسط اای‌جی استخدام شده بود. ترل گفت که پیش نویس قرارداد موری را نخوانده بود زیرا آنها توسط وکیل دیگری با نام کتی جوری تنظیم می‌شد. البته ترل گفت در صورتی که کمپانی قرار بود برگه‌ی نهایی را امضا کند، وی قرارداد را مرور می‌کرد تا از عدم وجود اشتباه اطمینان یابد. پنیش از ترل پرسید که آیا می‌دانسته است که رندی فیلیپس، مدیر عامل کمپانی، با دکتر کانراد موری، پزشک شخصی مایکل، صحبت کرده بود. ترل پذیرفت. پنیش سپس پرسید که آیا صحبت خصوصی با پزشک شخصی یک فرد، عمل موجهی است؟ ترل پاسخ داد که به موضوع مورد بحث بستگی دارد. پنیش: "اگر بحث درمورد سلامت بیمار باشد چه؟" ترل: "اگر پیرامون کلیات صحبت می‌کنند، فکر نمی‌کنم نیازی به اجازه‌ی بیمار باشد." پنیش: "آیا شما آگاهی ندارید که قانون، اجازه‌ی صحبت در خصوص چه مواردی را به پزشک داده است و یا اینکه چه مواردی نباید از ایشان پرسش شود؟" ترل: "درست است." پنیش: "آیا آقای فیلیپس هرگز دکتر موری را تهدید کرد؟" ترل: "اطلاعی ندارم." پنیش به ایمیلی اشاره داشت که در تاریخ ۱۴ ژوئن توسط پل گانگ ور از مدیران کمپانی فرستاده شده بود. وی در این ایمیل نوشته بود که این کمپانی است که پول او را می‌پردازد پس وی نیز باید وظایف خویش را به انجام برساند. پنیش: "آیا اینکه دستمزد یک پزشک را پرداخت کنید و بعد به او بگویید که چگونه از بیمارش مراقبت کند، تضاد منافع ایجاد نمی‌کند؟" ترل: "نمی‌دانم. بستگی دارد." وقتی پنیش اشاره کرد که وظیفه‌ی ترل به عنوان وکیل، محافظت از منافع مالی کمپانی است، وی پذیرفت و وقتی پنیش از وی پرسید که آیا لزومی ندارد که همه چیز در قرارداد بطور مشخص قید شود، وی پاسخ داد که فکر نمی‌کند بتوان همه چیز را بر روی کاغذ گنجاند. ترل گفت که انتظار ندارد مدیر عامل کمپانی از تمامی امور باخبر باشد. این با سخن رندی فیلیپس که گفته بود تمامی افرادی که با کمپانی کار می‌کنند را به دقت بررسی می‌کنند، تناقض دارد. ترل گفت که افراد طرف قرارداد با کمپانی یا برای آنها شناخته شده‌اند یا هنرمند آنان را می‌شناسد و یا اینکه در بازار فعالیت می‌کنند. ترل در مورد قرارداد کمپانی با تمی تمی، مدیر برنامه‌ی مایکل، گفت که آن یک قرارداد مدیریتی بوده است. تمی متعهد شده بود که خدمات مورد نظر مایکل را طی تور به انجام برساند. پنیش: "آیا تمی کارمند کمپانی بود؟" ترل: "خیر، کارمند نبود." پنیش: "آیا پیمانکار مستقل بود؟" ترل: "طرف قرارداد بود." پنیش برای گرفتن پاسخ به ترل فشار آورد زیرا ترل پیشتر گفته بود که کارمندان تور، یا کارمندان کمپانی بودند و یا پیمانکاران مستقل. ترل: "توضیحش برای من سخت است. او نه کارمند بود و نه پیمانکار مستقل." پنیش ایمیلی را نشان داد که در آن کتی جوری توصیه کرده بود که پیش از بستن قرارداد، در مورد تمی بررسی و تحقیق به عمل بیاید. جوری پرسیده بود که "آیا تمی جنس اصل است؟" (تمی به جرم کلاهبرداری تحت تعقیب بنیاد مایکل جکسون قرار دارد. او همچنین به دروغ خود را سفیر سنگال معرفی کرده بود و بدون اینکه مدرک پزشکی داشته باشد از عنوان دکتر برای خود استفاده می‌کرده است.) پنیش: "آیا بررسی انجام شد؟" ترل: "خیر، هیچ دلیلی وجود نداشت که شک کنیم دکتر تمی حقیقت را کتمان می‌کند." ترل گفت که بارها شاهد بود که تمی با مایکل تماس می‌گرفت. او گفت مقصود جوری از "جنس اصل" را درک نمی‌کند. ایمیل از تیم وولی (کادر مالی) به باب تیلور (کارگزار بیمه‌ی لویدز لندن) به تاریخ ۲۳ ژوئن ۲۰۰۹: "کنی اورتگا تنها مسئول نمایش‌های توراست. رندی فیلیپس و دکتر موری مسئول تمرینات مایکل جکسون و حضور وی در جلسه‌ها هستند." ترل با این گفته مخالفت کرد و گفت که وولی اشتباه کرده است. ترل گفت که "مایکل هر وقت که می‌خواست در تمرینات حاضر می‌شد." ترل گفت که شمار دقیق بلیطهای فروخته شده برای ۵۰ کنسرت تور را نمی‌داند اما باید در حدود ۷۵۰ هزار عدد باشد. کنسرت‎ها در تالار اُتو (O۲) برگزار می‌شد. این سالن در تملک اای‌جی قرار دارد. ترل بیان داشت که پول بلیطهای فروخته شده در نزد مدیر تالار می‌ماند، مگر اینکه کمپانی آن را طلب کند. پنیش پرسید که آیا فیلیپس مایکل را تهدید کرده بود که در صورتی که کنسرت‌ها را اجرا نکند، خانه‌اش را از او می‌گیرد. وکیل کمپانی به این پرسش اعتراض و ادعا کرد که پنیش حقایق را بد جلوه می‌دهد. پس از رایزنی در نزد قاضی، پنیش موضوع بحث را تغییر داد. ترل گفت که از ارزش دارایی‌های مایکل بی خبر است اما گفت که آنها، ضمانت اجرای تور بودند. ایمیل از کنی اورتگا به رندی فیلیپس به تاریخ ۲۰ ژوئن ۲۰۰۹: "حالا که دکتر (موری) را وارد جریان کرده‌ایم و از او خواسته‌‌ایم تا همراه با مهربانی، سختگیری بیشتری به خرج بدهد و به او بگوید که یا حالا یا هیچوقت؛ نگرانی من اینست که هنرمند (مایکل) نتواند به اوج آمادگی برسد." اورتگا در ایمیل نوشته بود که مایکل ترسیده است که مبادا تور لغو شود. پنیش: "آیا مایکل از نظر روانی در فشار بود و نیاز داشت تا چک شود؟" ترل: "در ایمیل آمده است که او ترسیده بود، نه اینکه زیر فشار بود." پنیش: "پس کسی او را در منگنه نگذاشته بود؟ ترل: "چنین فکر می‌کنم." ترل گفت که فکر نمی‌کند اای‌جی نگران از دست دادن ۳۴ میلیون دلار (هزینه‌ی تولید تور) بود. ترل: "این پول، تعهد مایکل جکسون به ما بود." پنیش: "آیا نگران بودید؟" ترل: "همیشه جایی برای نگرانی هست." پنیش: "آیا هرگز ۳۴ میلیون دلار از دست داده بودید؟" ترل: "خیر." پنیش بار دیگر به قراردادها پرداخت و پرسید آیا تمام افرادی که برای کمپانی کار می‌کنند، قراردادهایشان کامل شده است. ترل گفت که برخی از کارمندان قرارداد امضا نکرده‌اند." پنیش: "اما شما گفتید که فقط کارمندانی حقوق دریافت می‌کنند که قراردادشان نهایی و کامل باشد." وی سپس برخی از قراردادهای تکمیل نشده‌ی کمپانی تا تاریخ ۲۵ ژوئن ۲۰۰۹، روز فوت مایکل، را در دادگاه ارائه داد. این قراردادها مربوط بودند به مایکل بردن کارگردان موسیقی تور، آلفرد دانبار و اوریناتی گیتاریست تور. پنیش: "آیا حقوق تمام افرادی که برای تور کار می‌کردند بدون داشتن قرارداد نهایی پرداخت شد؟" ترل: "به خاطر نمی‌آورم." ایمیل از جان هاگدال (مدیر تولید تور) به رندی فیلیپس به تاریخ ۱۹ ژوئن ۲۰۰۹: "او به یک روانشناس نیاز دارد تا او را از نظر روانی برای تور آماده کند و سپس یک مربی بندساز می‌خواهد تا از نظر جسمی نیز آماده شود. (بهتر است کوبی - نام یک فرد - دردسترس باشد) طی هشت هفته‌ی اخیر وضعیت او در پیش چشمان من بدتر و بدتر شده است. در ماه آپریل او قادر بود پشت سرهم دور خودش ۳۶۰ درجه بچرخد (یکی از حرکتهای رقص مایکل) اما اگر حالا بخواهد همان کار را تکرار کند، روی باسن به زمین می‌خورد." ترل گفت که رندی فیلیپس هرگز چیزی در مورد این ایمیل به وی نگفته بود. ایمیل از تیم وولی به بریجیت سگال (مسئول تامین مکان برای اقامت مایکل در لندن) به تاریخ ۲۶ می ۲۰۰۹: "توافق نامه‌ی موری امضا نشده است. او برای دریافت دستمزدش به ما ایمیل می‌زند اما ما نمی‌توانیم بدون قرارداد چیزی به او پرداخت کنیم. می‌خواهیم سرش را به مسئله‌ای گرم کنیم تا در مورد قرارداد فکر نکند." پنیش: "آیا کمپانی سعی داشت مانع بسته شدن قرارداد دکتر موری شود؟" ترل: "فکر نمی‌کنم." پس از آن جسیکا بینا، وکیل کمپانی به طرح پرسش از شاهد برخاست. او در مورد تجهیزات پزشکی مورد تقاضای موری- دستگاه سی‌پی‌آر (تنفس مصنوعی)، سرنگ، سرم، سوزن، تخت بیمارستانی و غیره - جویا شد. ترل گفت که کمپانی به دو دلیل این تجهیزات را در اختیار موری قرار نداد: قرارداد تکمیل نشده بود و اگر شده بود، تجهیزات طی برگزاری تور در لندن در اختیار موری قرار می‌گرفت. (مایکل در نبود این تجهیزات در منزلش در لس آنجلس درگذشت. دستگاه تنفس مصنوعی و یا هشدار دهنده‌ی ضربان قلب می‌توانست جان او را نجات دهد.) ترل گفت که نمی‌داند مایکل تصمیم داشت قرارداد کانراد موری را امضا کند یا خیر. پرداخت حقوق دو ماه کار کانراد موری به دلیل امضا نشدن قرارداد وی صورت نگرفته بود. قرارداد موری تنها قراردادی بود که به امضای مایکل نیاز داشت. با اینکه مایکل سه ماه پیش از فوتش تمی را از کار برکنار و دلیو را به جای او گماشته بود، اما فهرست هزینه‌های تور که پس از فوت مایکل برای بنیاد وی فرستاده شد، به تایید و امضای تمی تمی و فرانک دلیو رسیده بود. دلیو در سندی اعلام داشته بود که از مارس سال ۲۰۰۹ تا لحظه‌ی فوت مایکل، مدیر برنامه‌ی او بوده است. ترل طی پرسش و پاسخ با وکیل کمپانی گفت که به نظر وی پرداخت حقوق موری توسط کمپانی، تضاد منافع ایجاد نمی‌کرده است: "ام‌جی او را با پول ما استخدام کرده بود." ترل گفت که در مرحله‌ی اول، کمپانی مایکل جکسون مسئول پرداخت هزینه‌ی تولید تور بود و مایکل این پرداخت را تضمین کرده بود. اگر مایکل از عهده‌ی پرداخت برنمی‌آمد، کمپانی حق داشت خسارت خود را از حق امتیازهای مایکل تامین کند، البته آهنگ‌ها از این قاعده مستثنی بودند. پنیش بار دیگر پرسش‌های خود را آغاز کرد و از ترل پرسید که آیا می‌داند کمپانی پس از فوت مایکل مبلغ پنج میلیون دلار به دلیو پرداخت کرده بود؟ ترل پاسخ منفی داد و گفت که چنین پرداختی را به خاطر نمی‌آورد. پنیش سپس ایمیلی را که در روز ۱۳ اکتبر ۲۰۰۹، چهار ماه پس از فوت مایکل، توسط شان ترل برای ریک وبکینگ فرستاده شده بود، به نمایش گذاشت. در این ایمیل پرداخت به دلیو تایید شده بود. ترل گفت که مبلغ پرداخت شده به دلیو ۵۰ هزار بود و نه ۵ میلیون. او سپس گفت که دلیل این پرداخت را نمی‌داند اما باید به قرارداد فیلم مرتبط باشد. تمی پولی دریافت نکرده بود. پنیش سپس به صحبت در مورد هزینه‌های تور که ترل گفته بود طبق قرارداد توسط مایکل پرداخت می‌شد، ادامه داد. پنیش: "شما پیش از فوت مایکل جکسون امضای او را برای این پرداخت نداشتید، درست است؟" ترل: "بله." پنیش: "و شما پس از فوت مایکل از تمی و دلیو خواستید تا قرارداد را امضا کنند، بله یا خیر؟" ترل: "بله." ترل همچنین گفت که دستمزد موری در فهرست هزینه‌هایی که تمی و دلیو امضا کردند، قید شده بود. وی گفت که دستمزد ۱۵۰ هزار دلاری موری تنها دستمزد تعیین شده در این سطح بود. پنیش در پایان با اشاره به صحبت‌های خصوصی بین موری و رندی فیلیپس، از ترل پرسید: "آیا رندی فیلیپس هرگز از پزشک شما پرسید که حال شما چطور است؟" ترل پاسخ منفی داد. جلسه بعدی دادگاه روز سه‌شنبه هفته‌ی بعد برگزار می‌شود. منبع: eMJey.com / AP & ABC