سؤال شعر

.

.

از خیلی خوب به خیلی بد

خیلی خوب ... خیلی زود تبدیل شد به خیلی بد
خیلی زود .
هیچکس چیزی به من نگفت و به همین دلیل هیچ وقت سر در نیاوردم
که خیلی خوب چقدر زود تبدیل می شود به خیلی بد .

آفتاب ... تبدیل شد به سایه ، به باران
شور و شوق .. تبدیل شد به لذت ، به درد
ترنم ترانه های دل انگیز عاشقانه جایش را داد به سر دادن سرود های غم انگیز
خیلی زود .

با تا ابد شروع شد
و ابد تبدیل شد به گاهی ، به هیچ وقت
و مرا دوست داشته باش تبدیل شد به جایی هم در
قلبت برای من در نظر بگیر
خیلی زود .

خیلی خوب ..زود تر از آنچه فکر می کردیم تبدیل شد به خیلی بد
خیلی زود .
اگر هیچ کس به تو نگفته باشد، حالا دیگر باید بدانی
که خیلی خوب خیلی زود تبدیل می شود به خیلی بد .
خیلی زود...
(شل سیلورستاین)

نشسته ام که می آیی،
و من در اندیشه که بی انتهاست این نشستن
نشسته ام که میروی،
ومن در اندیشه که چه بی معناست این بی انتها نشستن.......!

(me)

.

شبانگاه در رویای خود با تو میشوم شاهی....که در عالمش ندارد اندوه و اهی
حیف که رویا دوام ندارد و همچون کاهی....میسوزد و من میمانم و امیال واهی

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟
شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟

پر می زند دلم به هوای غزل، ولی
گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟

گیرم به فال نیک بگیرم بهار را
چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟

تقویم چارفصل دلم را ورق زدم
آن برگهای سبزِِ سرآغاز سال کو؟

رفتیم و پرسش دل ما بی جواب ماند
حال سؤال و حوصله قیل و قال کو؟
(قیصر امین پور)

باز باران بی ترانه
باز باران با تمام بی کسی های شبانه
می خورد بر مرد تنها
می چکد بر فرش خانه
باز می آید صدای چک چک غم
باز ماتم

من به پشت شیشه تنهایی افتاده
نمی دانم ، نمی فهمم
کجای قطره های بی کسی زیباست

نمی فهمم چرا مردم نمی فهمند
که آن کودک که زیر ضربه شلاق باران سخت می لرزد
کجای ذلتش زیباست
نمی فهمم

کجای اشک یک بابا
که سقفی از گِل و آهن به زور چکمه باران
به روی همسرو پروانه های مرده اش آرام باریده
کجایش بوی عشق و عاشقی دارد
نمی دانم

نمی دانم چرا مردم نمی دانند
که باران عشق تنها نیست
صدای ممتدش در امتداد رنج این دلهاست
کجای مرگ ما زیباست
نمی فهمم

یاد آرم روز باران را
یاد آرم مادرم در کنج باران مرد
کودکی ده ساله بودم
می دویدم زیر باران ، از برای نان

مادرم افتاد
مادرم در کوچه های پست شهر آرام جان می داد
فقط من بودم و باران و گِل های خیابان بود
نمی دانم
کجــــای این لجـــــن زیباست

بشنو از من کودک من
پیش چشم مرد فردا
که باران هست زیبا از برای مردم زیبای بالا دست
و آن باران که عشق دارد فقط جاریست برای عاشقان مست

و باران من و تو درد و غم دارد
خدا هم خوب می داند
که این عدل زمینی ، عدل کم دارد
[/b][/b]

یاد باران رفته از یاد!



باز باران باترانه"




می خورد بر بام خانه




خانه ام کو؟؟ خانه ات کو؟؟




آن دل دیوانه ات کو؟؟





روز های کودکی کو؟؟





فصل خوب سادگی کو؟؟




... یادت آید روز باران گردش یک روز دیرین؟؟



پس چه شددیگر کجا رفت خاطرات خوب ورنگین؟؟



درپس آن کوی بن بست دردل تو آرزو هست؟؟



کودک خوشحال دیروز غرق در غمهای امروز



یاد باران رفته از یاد! ارزوها رفته بر باد!




باز باران باز باران می خورد بر بام خانه



بی ترانه



بی بهانه



شاید هم گم کرده خانه

دیگر ملالی نیست جز نداشتنت ‌٬ نخواستنت٬ راندنت ٬باختنت ٬رفتنت٬ نماندنت٬

با او و هزاران اوی دیگر بودنت٬ بدون مکث پاسخ منفی دادنت. و عشقی نیست٬

جز عشق به چشمان ناز تا ابد روشنت. این را برایت نوشته بودم.

باز هم مینویسم:

« هر ستاره شبی است که از تو دورم٬آسمان چه پر ستاره است.»

---

مثل اتاق زیر شیروانی پر از خاطره ی بارانم،
کدام واژه می فهمد برایت چقدر دلتنگم؟