جلسه ۵۳ دادگاه اای‌جی: کاترین جکسون در جایگاه

در این روز ماروین پوتنام، وکیل مدافع کمپانی به پرسش از کاترین جکسون پرداخت. کاترین گفت که مایکل تمامی هزینه‌های زندگی او از جمله خوراک، پوشاک و سرپناه را تامین می‌کرد. مایکل به مادرش پول نقد می‌داد اما کاترین ریز پرداخت‌ها را یادداشت نمی‌کرد. کاترین گفت که او یک منشی دارد که پانزده تا بیست سال است که برای وی کار می‌کند. این منشی جنیس اسمیت نام دارد و دفترش در انسینو است. خانه‌ی قبلی کاترین نیز در همین منطقه قرار داشت.(هواداران در جریان آشوب خانوادگی سال گذشته‌ی جکسون‌ها با جنیس اسمیت آشنا شده بودند. فرزندان کاترین - جرمین، جانت، ربی و رندی - مادرشان را از فرزندان مایکل جدا کردند و به شهری دیگر بردند. اطلاعی به فرزندان مایکل داد نشد و آنها نگران از سرنوشت تنها قیم قانونی خود در آن زمان، به دنیا اعلام کردند که مادربزرگ‌شان مفقود شده است. کاترین در بیانیه‌ای گفت که جنیس اسمیت از جانب وی با فرزندان مایکل صحبت می‌کرده و به وی گفته بود که مشکلی در میان نیست. وی پس از بازگشت اعلام داشت که از تمام موضوعات بی‌خبر بوده است و این بدین معناست که جنیس اسمیت اطلاعات درستی از فرزندان مایکل به او نداده بود. با این حال اسمیت از کار اخراج نشده است. اطلاعات بیشتر را در اینجا بخوانید.) کاترین و فرزندان مایکل در سال ۲۰۱۱ از هیونهارست به منزل جدیدی در منطقه‌ی محافظت شده‌ای در کالاباساس نقل مکان کردند. کاترین گفت که هیونهارست در دست تعمیر است. طی جلسه گاه خشم کاترین نسبت به ماروین پوتنام زبانه می‌کشید، او از پاسخگویی به برخی پرسش‌ها امتناع می‌کرد. پوتنام نیز سعی می‌کرد حمله‌های او را خنثی کند. کاترین در ابتدا در یادآوری این که دستیارش چند سال برای او کار کرده است، به مشکل برخورد اما بعد رقم گفته شده توسط پوتنام را تصحیح کرد. به چالش کشیدن حافظه‌ی شاکی، تکنیکی است که وکلای مدافع می‌توانند با استفاده از آن، صحت شهادت شاکی را زیر سوال ببرند. کاترین گفت که مایکل خرج خورد و خوراک، پوشاک، خانه و باقی مسائل زندگی او را تقبل می‌کرد. پوتنام از او پرسید آیا ریز این حساب‌ها را در جایی نگاه داشته است؟ کاترین گفت که این مسائل را یادداشت نمی‌کرده و اینکه این پول، هدیه‌ی پسرش مایکل به او بوده است. "وقتی به من پول نقد می‌داد، هدیه‌ی او به من بود. فکر نمی‌کردم لازم باشد آن را به کسی گزارش بدهم." پوتنام پرسید که آیا کاترین در سال ۲۰۱۰ وقتی دادخواست علیه اای‌جی را تنظیم نمود، یک حساب بانکی داشت؟ کاترین به خاطر نمی‌آورد. پوتنام در مورد مشکلات مالی مایکل از وی پرسید. کاترین گفت که مایکل پول فراوانی داشت، افراد زیادی زیر دست او کار می‌کردند. کاترین اما گفت که از افرادی شنیده بود که مایکل در زمان مرگ مشکل مالی داشت. "آنها این حرف‌ها را پانزده سال بود که می‌زدند. سال‌ها می‌شنیدم که مایکل ورشکست شده است در حالی که نشده بود. مردم پول‌هایش را برمی‌داشتند، بهتر است بگویم از او می‌دزدیدند. مایکل به من گفت که مردم از طرف او بدون اجازه قرارداد می‌بستند، به آنها رشوه داده می‌شد." کاترین گفت که هرگز از پسرش در مورد اینکه مشکل مالی دارد سوال نکرده بود زیرا باوری به درست بودن این حرف نداشت. کاترین سپس پرسید: "این حرف‌ها چه ربطی به مرگ پسرم دارد؟" کاترین گفت که نمی‌خواهد وارد جزئیات مالی پسرش شود و پوتنام به وی یادآوری کرد که این شغل وی است که سوال بپرسید زیرا کاترین تقاضای دریافت پول هنگفتی از کمپانی (۱.۵ تا ۱.۷ میلیارد دلار) کرده است. او سپس در مورد این مبلغ از کاترین پرسش کرد و وی گفت که پوتنام باید در مورد خسارت مورد تقاضای وی با وکلای او صحبت کند. وکیل کاترین اعتراض کرد که موکلش نباید در مورد برآورد خسارت مورد پرسش قرار بگیرد. پوتنام از کاترین پرسید که آیا باور دارد پسرش در مرگ خویش هیچگونه مسئولیتی نداشته است؟ پاسخ مثبت بود. کاترین در گذشته نمی‌دانست که مایکل از پروپوفول استفاده می‌کرد. وقتی پوتنام پرسید که آیا کاترین باور دارد که پسرش می‌دانست موری به او پروپوفول تزریق می‌کند، برایان پنیش بار دیگر اعتراض کرد. پوتنام سوال را تغییر داد و پرسید که آیا کاترین به خاطر می‌آورد که ام‌جی از موری پروپوفول خواسته بود؟ پنیش اعتراض کرد. پوتنام عاقبت پرسید که آیا کاترین در دادگاه سال ۲۰۱۱ دکتر موری شنیده بود که پسرش از موری تقاضای پروپوفول کرده بود؟ کاترین گفت که این را شنیده و تعجب کرده بود. کاترین اما گفت که نشنیده است که پسرش از باقی پزشکان چنین درخواستی کرده باشد. کاترین در مورد پروپوفول گفت: "حتی اگر مایکل درخواست کرده بود، کانراد موری می‌توانست بگوید نه." پوتنام پرسید آیا کاترین در دادگاه موری حاضر میشد و آیا به دادستان والگرن یاری رسانده بود؟ کاترین از دادن پاسخ خودداری کرد و گفت به خاطر نمی‌‌آورد. پوتنام پرسید آیا باور دارد که دکتر موری به استخدام پسرش درآمده بود؟ پاسخ منفی بود. پوتنام: "شما این شهادت را که ام‌جی در لاس وگاس دکتر موری را استخدام کرده بود، شنیدید؟" کاترین: "او برای فرزندان‌اش پزشک استخدام کرده بود. نمی‌دانم که موری بود یا خیر." پوتنام پرسید آیا به خاطر می‌آورد که پرینس، پسر مایکل، شهادت داد که پدرش دسته‌های اسکناس به موری می‌داد. کاترین: "او نگفت دسته‌ها. مایکل به او پول می‌داد زیرا موری پول نداشت و مایکل دل‌اش برای او می‌سوخت، نه به این خاطر که او را استخدام کرده بود." کاترین پیش از این دادگاه، موضوع پرداخت پول را نمی‌دانست. پوتنام اشاره کرد که کاترین در گذشته گفته بود که فکر می‌کند موری را پسرش استخدام کرده بود. پوتنام می‌خواست ویدیوی مصاحبه‌ی کاترین با Dateline را که کاترین در آن این حرف را زده بود به نمایش بگذارد، اما پنیش اعتراض کرد و گفت که وی باید این مصاحبه را بررسی نماید. قاضی به پوتنام گفت که پخش مصاحبه را تا زمانیکه وکلا آن را بررسی کنند به تعویق بیاندازد. این مصاحبه هشت ماه پیش از آنکه کاترین پرونده را به جریان بیاندازد، انجام گرفته بود. کاترین: "شاید این حرف را یکبار زده باشم و شما احتمالا به آن استناد خواهید کرد. من در آن زمان حقایق را نمی‌دانستم. فکر می‌کردم که شاید مایکل او را استخدام کرده باشد." پوتنام همچنین پرسید که آیا کاترین در این مصاحبه گفته بود که مایکل می‌توانست از مرگ خویش جلوگیری کند؟ کاترین گفت که چنین حرفی را به خاطر نمی‌آورد اما به هر حال اکنون چنین فکر نمی‌کند و مایکل نمی‌توانست از مرگ خود جلوگیری کند. پوتنام از کاترین پرسید که آیا به خاطر می‌آورد که گفته بود حافظه‌اش خیلی خوب نیست. کاترین: "من این را نگفتم. من نگفتم که نمی‌توانم هیچ چیز به خاطر بیاورم. گفتم من ۸۳ سال دارم و همه چیز را به خاطر نمی‌آورم." کاترین گفت بر اساس شنیده‌هایش در دادگاه، ایمیل‌های خوانده شده و مصاحبه‌ی تلویزیونی رندی فیلیپس، مدیر عامل کمپانی که گفته بود آنها موری را استخدام کرده بودند، بر این باور است که دکتر موری توسط کمپانی استخدام شده بود. پوتنام پرسید که آیا کاترین می‌داند که موری هفته‌ای شش روز در منزل مایکل می‌ماند. پرینس در شهادت خود به این موضوع اشاره کرده بود. کاترین گفت چیزی به خاطر نمی‌آورد و این موضوع را با نوه‌هایش نیز مورد بحث قرار نداده است. کاترین هنگام پاسخ دهی به پوتنام اخم می‌کرد. او گفت هیچ چیزی در مورد موری نمی‌داند. پوتنام: "آیا دکتر موری را در مرگ فرزندتان مقصر می‌دانید؟" کاترین: "البته." پوتنام: "آیا او در دادگاه جنایی محکوم شد؟" کاترین: "بله." پوتنام: "آیا او در زندان است؟" کاترین: "امیدوارم که باشد." پوتنام پرسید که چرا کاترین دادخواست صد میلیون دلاری‌اش علیه موری را لغو کرد؟ کاترین گفت زیرا موری هفت یا هشت فرزند دارد و بی‌پول است. "احساس کردم فرزندان‌اش نیاز دارند که او مراقب‌شان باشد. او هیچ پولی ندارد. پول او باید به فرزندان‌اش برسد." پوتنام سپس به استفاده‌ی مایکل از داروها پرداخت و از کاترین پرسید که آیا هرگز مایکل را تحت تاثیر دارو دیده بود؟ پاسخ منفی بود. پوتنام با بیان یک اصطلاح عامیانه از کاترین پرسید که آیا هرگز هنگام مکالمه‌ی تلفنی احساس کرده بود که پسرش دارو مصرف کرده و گیج است. پوتنام از یک اصطلاح انگلیسی با ترجمه تحت الفظی "بیرون بودن" استفاده کرد و کاترین پرسید: "بیرون از چه؟". این پاسخ موجب خنده‌ی حضار شد و سپس پوتنام معنی اصطلاح را برای کاترین توضیح داد. پاسخ کاترین منفی بود. کاترین گفت که دادگاه سال ۲۰۰۵ علیه مایکل را به خاطر می‌آورد. او هر روز به دادگاه می‌رفت. پس از پایان دادگاه، مایکل کشور را ترک کرد. او پس از بازگشت از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ در لاس وگاس ساکن شد و دیگر به نورلند بازنگشت. او سال ۲۰۰۹ به لس آنجلس رفت و در کارول وود زندگی کرد تا آنکه در ۲۵ ژوئن درگذشت. کاترین گفت که وقتی مایکل در وگاس بود، تعدادی از فرزندانش به او گفتند که مایکل در مصرف داروهای تجویز شده‌ی پزشکان زیاده روی می‌کند. کاترین در این مورد با مایکل حرف زد و مایکل انکار کرد. این گفتگو وقتی اتفاق افتاد که کاترین آماده میشد تا منزل مایکل را ترک کند. آنها به درون تماشاخانه‌ای که در نزدیکی در ورودی قرار داشت، رفتند. کاترین به او گفت که شنیده است که او داروهای پزشکی مصرف می‌کند و اینکه نمی‌خواهد بشنود که بر اثر همین داروها "مانند بقیه" از بین رفته است. کاترین: "من مادرش بودم. تعجب نکردم که انکار کند. هیچ فرزندی چیز بدی که والدین‌اش در مورد او شنیده‌اند را نمی‌پذیرد. مانند کودکی که بیرون می‌رود و از دستور والدین‌اش سرپیچی می‌کند و سپس انکار می‌کند. او نمی‌خواست که مادرش نگران‌اش باشد." پوتنام: "اگر می‌دانستید که انکار می‌کند پس چرا با او صحبت کردید؟" کاترین: "من به این پرسش جواب نمی‌دهم." پوتنام: "چرا؟" کاترین: "زیرا از نظر من بی‌معناست. من نمی‌دانستم که قصد دارد آن را انکار کند. او فقط نمی‌خواست مرا نگران کند. فکر نمی‌کنم این موضوع آنقدر مهم باشد که شما اینچنین مرا به خاطرش سوال پیچ کنید. فرزند من، او به مادرش احترام می‌گذاشت، نمی‌خواست من آسیبی از این موضوع ببینم." پوتنام: "او یک بچه نبود، پنجاه سال داشت." کاترین: "به هر حال هنوز فرزند من بود. من مادرش بودم و او به من احترام می‌گذاشت. شما فقط می‌خواهید مرا گیج کنید تا از سخنان من چیزی بدست آورید و علیه من استفاده کنید." پوتنام: "من فقط می‌خواهم شهادت شما را بفهمم." کاترین: "شما پاسخ مرا می‌فهمید اما باز هم به پرسیدن ادامه می‌دهید." کاترین سپس گفت که می‌دانست پسرش به خاطر سوختن پوست سرش و کمر درد، دارو مصرف می‌کرد اما هرگز بر این باور نبود که او دچار سوء مصرف شده باشد. کاترین همچنین گفت که در سال ۲۰۰۲ وقتی مایکل هنوز در نورلند بود، به خواست برادران و خواهران مایکل از جمله ربی، رندی و جانت در اقدامی غافلگیر کننده به اتفاق به نورلند رفتند تا با پادرمیانی جلوی مصرف او را بگیرند. کاترین گفت که مایکل سلامت بود و مشکلی نداشت اما از دخالت آنها و اینکه فکر کرده بودند او دچار مشکل شده است، برآشفته شده بود. آنها حال‌اش را پرسیدند، اما مایکل دانست که منظور آنها از این غافلگیری چیست، از رفتارشان ناراحت شد و بر سر خواهران و برادرانش فریاد زد. کاترین از اینکه به فرزندان‌اش پیوسته بود احساس شرم کرد. کاترین گفت هیچ صحبت دیگری به میان نیامد و مایکل نیز چیزی را انکار نکرد زیرا سلامت بود. کاترین گفت که در هیچیک از این دو باری که پادرمیانی کرده بود، باور نداشت که پسرش دچار سوء مصرف داروهای پزشکی شده باشد. کاترین: "ما دیدیم که حالش خوب بود اما برآشفته شده بود، بنابراین ما دیگر چیزی نگفتیم. به نوعی مایه‌ی شرمساری شد. وانمود کردیم که برای دور هم جمع شدن به نورلند رفته بودیم. هیچ صبحتی در مورد داروها به میان نیامد." پوتنام: "آیا او را برآشفته دیدید؟" کاترین: "وقتی می‌گویم برآشفته بود یعنی اینکه او را دیدم." پوتنام: "وقتی برآشفته شد، آیا گفت که دارو مصرف نمی‌کند؟" کاترین: "این را نگفت." پس از اینکه پوتنام بخشی از فیلم بازجویی کاترین را برای هیئت منصفه به نمایش درآورد، خون کاترین به جوش آمد: "چرا این کار را با من می‌کنید؟" کاترین در این ویدیو می‌گفت: "از لحن صحبت‌اش دانستم که برآشفته شده است. گفت دارو مصرف نمی‌کند." کاترین در جایگاه توضیح داد: "صادقانه می‌گویم که نمی‌دانم او این حرف را زده بود یا خیر. من (طی بازجویی) سعی نمی‌کردم که دروغ بگویم، فقط از شما خسته شده بودم. شما یک سوال را پنجاه بار از من می‎‌پرسیدید، فقط جمله‌بندی‌شان را تغییر می‌دادید." پنیش بیانیه‌ای که خانواده‌ی جکسون در سپتامبر ۲۰۰۷ برای مجله‌ی پیپل فرستاده بودند را خواند. در آن زمان شایعه شده بود که مایکل اعتیاد پیدا کرده و خانواده‌اش تلاش می‌کنند کنترل کسب و کار او را در دست بگیرند. همچنین آورده شده بود که خانواده یکبار سعی کرده بود با مداخله در مقابل مصرف دارو توسط مایکل بایستد. جکسون‌ها در بیانیه آورده بودند که مایکل اعتیاد ندارد و آنها نیز در صدد کنترل امور وی نیستند. این نامه توسط کاترین، جکی، مارلون، تیتوو جرمین امضا شده بود. آنها همچنین مداخله‌ی خانوادگی را رد کرده بودند در حالیکه در واقع در سال ۲۰۰۲ به وقوع پیوسته بود. کاترین: "ما قصد نداشتیم کارهای تجاری او و اموری از این دست را در کنترل خودمان بگیریم. این دروغ است. فقط به این دلیل که در روزنامه‌ها گفته شده است به این معنا نیست که حقیقت دارد." پوتنام از کاترین پرسید که اگر صحبت آنها در نامه در رابطه با مداخله‌ی خانوادگی حقیقت نداشت پس چرا کاترین آن را امضا کرد؟ کاترین: "می‌خواستم ماجرا تمام شود. من نمی‌خواستم وقت خود را با روزنامه‌های محلی هدر بدهم زیرا می‌دانم تمام سعی آنها رسیدن به پول است." پوتنام: "آیا حقیقت دارد که مایکل از شما خواست این بیانیه را امضا کنید؟" کاترین: "من به یاد نمی‌آورم که پسرم از من خواسته باشد این کار را انجام دهم." پوتنام ویدیوی بازجویی رندی جکسون، برادر مایکل، را بطور انحصاری برای کاترین به نمایش گذاشت که در آن می‌گفت مایکل از مادرشان خواسته بود تا نامه را امضا کند. کاترین رد کرد و گفت که دیدن این فیلم هیج چیزی را در ذهن‌اش تداعی نمی‌کند. پوتنام گفت که رندی را به جایگاه خواهد خواند. پوتنام از کاترین پرسید که آیا از بیانیه‌ای که مایکل در سال ۱۹۹۳ در انتهای تور دنجروس منتشر کرده و در آن گفته بود که به دلیل وابستگی به داروهای مسکن به تور پایان می‌دهد، مطلع بوده است. کاترین گفت که تا پیش از آنکه در این دادگاه ارائه شود چیزی در مورد آن نشنیده بود. پوتنام: "آیا آگاهی داشتید که پسرتان یک دوره‌ی ترک اعتیاد گذرانده بود؟" کاترین:‌ "این را شنیده بودم. الیزابت تیلور هم ربطی به این جریان داشت، من زیاد تلویزیون تماشا نمی‌کنم. هیچکس به نزد من نیامد تا چیزی به من بگوید. فرزندانم حتما نمی‌خواستند که من از این موضوع باخبر و نگران شوم." پوتنام: "خانم جکسون، شما روز جمعه گفتید که گوش‌تان را بر روی چیزهای منفی می‌بندید. نگفتید؟" کاترین: "احتمالا گفتم، ولی به خاطر ندارم. دوست ندارم اخبار بد را بشنوم." پوتنام در مورد دکتر فرشچیان و درمانی که وی برای وابستگی دارویی مایکل تجویز کرده بود، پرسید. در جلسه ۴۳ دادگاه گفته شده بود که دکتر فرشچیان در اوایل دهه ۲۰۰۰ برای درمان وابستگی مایکل به دمرول یک عمل جراحی بر روی وی انجام داده بود. این عمل شامل کاشتن یک قطعه‌ی دارویی نالوکسان درون شکم مایکل بود که مانع از تاثیر دمرول میشد. پوتنام رونوشت شهادت فرشچیان طی بازجویی را به کاترین نشان داد. فرشچیان گفته بود که کاترین با وی صحبت کرده بود زیرا مایل بود در جریان جزئیات مصرف دمرول توسط پسرش قرار بگیرد. کاترین گفت که دکتر فرشیان را به خاطر نمی‌آورد و به یاد ندارد که با هیچ پزشکی در مورد مصرف دارو توسط مایکل صحبت کرده باشد. پوتنام: "آیا شهادت ارائه شده در دادگاه در مورد قطعه‌ی کاشته شده در شکم مایکل برای درمان وابستگی به دمرول را به خاطر دارید؟" کاترین: "من هیچ چیز در این باره نمی‌دانم." کاترین همچنین گفت که این قطعه را ندیده بود، زیرا اگر دیده بود، به خاطر می‌آورد. پوتنام از او پرسید که آیا مصاحبه با اپرا وینفری در پاییز سال ۲۰۱۰ را به خاطر دارد. کاترین پاسخ مثبت داد. این مصاحبه یک ماه پس از به جریان افتادن پرونده‌ی اای‌جی ضبط شد. پوتنام سپس بخشی از مصاحبه را برای هیئت منصفه پخش کرد. کاترین در این مصاحبه گفته بود که می‌دانست پسرش بعد از حادثه‌ی آتش سوزی پپسی، داروهای پزشکی مصرف می‌کرد اما این بسیار قبل‌تر از زمانی بود که کاترین شنید پسرش به این داروها وابستگی پیدا کرده بود. او همچنین در مورد مداخله‌ی خانوادگی آنان برای جلوگیری از مصرف مایکل با اپرا حرف زده بود. کاترین گفته بود که وقتی مایکل وابسته شدن به داروها را انکار کرده بود، حرفش را باور نکرده بود. کاترین در دادگاه منظور خویش را اینچنین شفاف سازی کرد: "من حرفش را هم باور کردم و هم نکردم. نمی‌دانستم چه چیزی را باور کنم." پوتنام: "آیا شما در مصاحبه گفتید که پسرتان به داروها معتاد شده بود؟" کاترین: "من به اپرا این را گفتم. اما به شما می‌گویم که مایکل داروی مسکن مصرف می‌کرد. اما من فکر نمی‌کنم که زیاده روی می‌کرد." پوتنام در مورد لوییس فراخان، رهبر جنبش امت اسلام در آمریکا پرسش کرد. مایکل در سال ۲۰۰۵ به علت نزدیکی برادرش به مسلمانان از این عده به مدت محدودی به عنوان محافظ استفاده کرد اما ایشان را به زودی برکنار نمود. کاترین گفت که فراخان را ملاقات کرده بود اما به خاطر نمی‌آورد که در نورلند بود یا خیر. پوتنام پرسید که آیا طی دادگاه جنایی در سال ۲۰۰۵ پسرش را تحت تاثیر دارو دیده بود؟ پاسخ منفی بود. کاترین همچنین گفت که هرگز در مورد سلامتی مایکل با مدیران و وکلای او و یا کارمندان کمپانی صحبت نکرده بود. مایکل در دهه هشتاد به همکاری با فرانک دلیو، مدیر برنامه‌، خاتمه داده بود اما در جریان آماده سازی تور «دیس ایز ایت» دلیو را دعوت به کار کرد. کاترین گفت که صحبت‌های دوستانه‌ای با دلیو داشت، اما از بازگشت او هیجان زده نشده بود. کاترین: "آنها افرادی که مایکل اخراج کرده بود را بازمی‌گرداندند. این مرا ناراحت می‌کرد." پوتنام اشاره کرد که برگه‌ی استخدام دلیو توسط مایکل امضا شده بود و سپس پرسید آیا کاترین فکر می‌کند دلیو توسط فرد دیگری غیر از مایکل استخدام شده بود. کاترین گفت که چنین فکر می‌کند و اینکه "مایکل نمی‌خواست او بازگردد." مایکل و دلیو به کاترین گفته بودند که دلیو برای تور بازگشته است. پوتنام در مورد کمک هزینه‌ای که جانت، دختر کاترین، برای وی می‌فرستاد؛ پرسش کرد. او از چند سال پیش از فوت مایکل هر ماه مبلغ ده هزار دلار برای مادرش حواله می‌کرد. کاترین در همین زمان از مایکل نیز پول می‌گرفت. کاترین گفت که پرداخت جانت در ابتدا ماهانه نبود. جانت پول‌ را به دفتر جنیس اسمیت می‌فرستاد. کاترین گفت که پس از فوت مایکل به جانت گفت که دیگر برای او پول نفرستد. هزینه‌ی زندگی کاترین امروزه توسط بنیاد مایکل تامین می‌شود. پس از پوتنام، برایان پنیش به طرح سوال پرداخت. پنیش: "آیا مایکل پیش از مرگ هزینه‌ی همه چیز زندگی شما را پرداخت می‌کرد؟" کاترین: "بله، همه چیز را پرداخت می‌کرد." پنیش: "آیا شما بر روی کمک مالی او حساب می‌کردید و برای تامین احتیاجات زندگی بدان وابسته بودید؟" کاترین: "بله." پنیش: "آیا آقای پوتنام طی بازجویی از شما سوالات شخصی پرسیده بود؟" کاترین: "بله، او پرسید که آیا همسرم مرا کتک می‌زده است." پنیش: "آیا فراخان و امت اسلام ارتباطی با مرگ فرزند شما دارد؟" کاترین: "خیر." پنیش: "آیا از این پرسش آقای پوتنام ناراحت شدید؟" کاترین: "بله." پنیش برای خنثی سازی حمله‌های پوتنام از کاترین پرسید که آیا از کامپیوتر و سرویس ایمیل استفاده می‌کند. کاترین گفت که سواد کامپیوتر ندارد. پنیش پرسید که آیا کاترین یک کارآگاه خصوصی یا یک وکیل یا یک بازرس است. پاسخ قطعا منفی بود، کاترین گفت که آخرین مدرک تحصیلی او دیپلم است. پنیش سپس از کاترین پرسید که وی چه کسانی را استخدام کرده است تا حقیقت مرگ پسرش را فاش کنند. او شرکت برایان پنیش را استخدام کرده است. پنیش: "شما برای پیگیری این پرونده چه کردید؟" کاترین: "شرکت شما را استخدام کردم." پنیش: "برای چه؟" کاترین: "تا بفهمم براستی چه بر سر پسرم آمد." کاترین همچنین گفت که پس از فوت مایکل، هیچگونه پیام تسلیتی از گانگ ور و فیلیپس، مدیران ارشد کمپانی دریافت نکرد. اما کنی اورتگا به دیدنش رفته بود. کاترین گفت که پیش از این دادگاه نمی‌دانست که همکاران مایکل در تور فکر می‌کردند که حال او روز به روز بدتر می‌شده است. پنیش: "آیا می‌دانستید که پسرتان شصت روز بی‌خوابی داشت؟" کاترین: "خیر." پنیش: "آیا می‌دانستید که کارمند تور به اای‌جی گفته بود که وضعیت مایکل در برابر چشمان‌اش بدتر و بدتر می‌شود؟" کاترین: "خیر." کاترین گفت که اای‌جی او را در جریان شرایط مایکل قرار نداده بود.او گریه کنان گفت: "آنها می‌توانستند با من تماس بگیرند و اینها را بگویند. او سراغ پدرش را گرفته بود. نوه‌ام به من گفت که مایکل مضطرب و ترسیده بود. آنها ایستادند و از بین رفتن‌اش را تماشا کردند. من می‌دانم. اگر ما را در جریان قرار داده بودند، بی‌درنگ وارد عمل می‌شدیم." پرینس در دادگاه شهادت داده بود که مایکل با پدرش جو تماس گرفته بود. پنیش سپس به ایمیل‌هایی پرداخت که کارمندان کمپانی در آن‌ها مایکل را غیرعادی و ملاقات با او را مور مور کننده توصیف کرده بودند. تد فیکر، وکیل ارشد در کمپانی مادر اای‌جی: "تو آن آدم غیرعادی را ملاقات می‌کنی؟" شان ترل، کارمند زیر دوست او: "ظاهرا که اینگونه است. نمی‌دانم چه احساسی باید داشته باشم. مطمئنا باید جالب باشد، اما یک جورایی مور مور کننده است." پنیش: "آیا اای‌جی هرگز به شما گفت که مایکل را غیر عادی و مور مور کننده خطاب کرده بود؟" کاترین گریه کنان گفت: "خیر." پنیش تصویری از مایکل با تیشرت که شش روز پیش از فوت وی در ژوئن ۲۰۰۹ گرفته شده بود را به نمایش گذاشت و از کاترین خواست آن را ببیند. این تصویر که باهار و بارها در دادگاه ارائه شده است، مایکل را بسیار لاغر نشان می‌دهد، همچنین استخوان‌های او از زیر پوست مشخص است. پنیش پرسید که آیا کاترین هرگز مایکل را اینگونه دیده بود؟ کاترین تمایلی به تماشای این عکس نداشت و در ابتدا جانب دیگری را نگریست، اما سپس تصویر را دید و گفت که هرگز مایکل را اینگونه ندیده بود. وی همچینن گفت که این عکس را تا پیش از دادگاه ندیده بود. پنیش در انتها در مورد دادخواست صد میلیون علیه موری پرسش کرد. کاترین گفت که این رقم توسط دادستان تعیین شده بود، نه شخص وی. و اینکه کاترین از دادستان خواسته بود تا دادخواست را لغو کند. پس از آن بار دیگر پوتنام در برابر جایگاه قرار گرفت تا ویدیوی مصاحبه‌ی کاترین با Dateline را به نمایش بگذارد. کاترین طی این مصاحبه می‌گفت که مایکل، دکتر موری را استخدام کرده بود تا مراقب‌اش باشد، پس مرگ او قابل پیشگیری بود. پوتنام پرسید که آیا کاترین که در جستجوی حقیقت مرگ پسرش است، در مورد دکتر موری از فرزندان مایکل پرس و جو نکرده بود؟ کاترین گفت که می‌توانست، اما نمی‌خواست این موضوع را با آنها درمیان بگذارد. کاترین اما با پرستار بچه‌ها، خواهر رز، صحبت کرده بود. رز گفته بود که مایکل بسیار ضعیف بود و از شدت ضعف طی تمرین نیاز داشت که او را یاری کنند تا به زمین نخورد. دادگاه در جلسه‌های پیشین در مورد حال وخیم مایکل در روز ۱۹ ژوئن شنیده بود. در این روز اورتگا به مایکل اجازه‌ی رفتن به روی صحنه را نداده بود. در ابتدای جلسه، پنیش از کاترین پرسیده بود که آیا مدیران کمپانی که ادعای دوست داشتن مایکل را دارند، پس از مرگ او برای مادرش کارت تسلیت فرستاده بودند. کاترین رد کرده بود. این بار پوتنام اشاره کرد که اای‌جی مراسم یادبودی را برای مایکل ترتیب داده بود. کاترین گفت که او در اصل می‌خواست مراسم پسرش را در LA Coliseum که بزرگتر از استپلس سنتر بود، برگزار کند اما کمپانی به او گفت که اگر مراسم در استپلس سنتر برگزار شود، اجاره‌ای بابت محل از خانواده‌ی جکسون دریافت نخواهند کرد، به همین دلیل مراسم در استپلس برگزار شد. استپلس سنتر به اای‌جی تعلق دارد. پس از اینکه پوتنام در جای خود نشست، پنیش بار دیگر برخاست و از کاترین پرسید که پس از مرگ پسرش چه تعداد کارت از افراد غریبه دریافت کرده بود؟ کاترین گفت که هزاران کارت تسلیت از افراد ناشناس به دست وی رسیده بود. پنیش ویدیوی مصاحبه‌ی رندی فیلیپس با اسکای نیوز را به پخش درآورد. در این مصاحبه که پس از فوت مایکل انجام شد، فیلیپس می‌گوید که موری را کمپانی استخدام کرده بود. پنیش همچنین از کاترین پرسید که آیا خواهر رز در مورد اای‌جی با وی صحبت کرده بود. کاترین گفت بله و اینکه اای‌جی، مایکل را زیر فشار گذاشته بود. پنیش سپس اشاره کرد که یکبار در دادگاه ادعا شده بود که کاترین به این دلیل آشپز کای چیس را دوباره استخدام کرده است تا وی در دادگاه برایش شهادت دهد. کاترین این ادعا را به کلی رد کرد و گفت که کای چیست به خواست فرزندان مایکل بازگشته است. پس از آن پوتنام بار دیگر جایگاه خود را ترک کرد و با اشاره به مصاحبه‌ی کاترین کمی پس از فوت مایکل که در آن گفته بود موری توسط پسرش استخدام شده بود در مقایسه با مصاحبه‌ی فیلیپس که گفته بود آنها موری را استخدام کرده بودند؛ این موضوع را مطرح کرد که اطلاعات داده شده در یکی از این دو ویدیو اشتباه است. کاترین گفت که سخنان او در مصاحبه نادرست بوده است، زیرا در آن زمان که حقایق را نمی‌دانست، فکر می‌کرد موری توسط مایکل استخدام شده است. پنیش برای آخرین دور پرسش‌ها از جای خود بلند شد و گفت: "چه کسی بهتر می‌داند که چه فردی به استخدام کمپانی درآمده است؟ شما یا مدیر عامل کمپانی؟" کاترین: "مدیر عامل کمپانی." پرسش‌ها به همینجا ختم شد و قاضی به هیئت منصفه اطلاع داد که گرچه وکلای خانم جکسون به کار خود پایان نداده‌اند، اما امروز نخستین شاهد از تیم وکلای کمپانی در جایگاه می‌نشیند. پس از آن جان مگلن در جایگاه توسط وکیل کمپانی، جسیکا استبینز بینا مورد پرس و جو قرار گرفت. مگلن یک برگزار کننده‌ی کنسرت است، در اای‌جی لایو کار می‌کند. او رئیس و مدیر عامل کانسرتز وست است. پل گانگ ور در مسند مدیریت، مگلن را یاری می‌کند. مگلن با اشاره به سابقه‌ی طول و درازش در عرصه‌ی تجارت، گفت که در شغل‌اش گاهی احساس می‌کند که با حیوانات سر و و کار دارد! بینا در مورد رقابت بین اای‌جی لایو و لایو نیشن پرسید. لایو نیشن کمپانی شماره یک دنیا در امر برگزاری کنسرت‌ها است. مگلن گفت که فکر نمی‌کند شماره یک بودن لزوما نکته‌ی مثبتی باشد. وی توضیح داد که این مسئله به تمایز بین کمیت و کیفیت مربوط می‌شود. مگلن پیش از تور «دیس ایز ایت» نیز با مایکل همکاری داشته بود. او مشاور یک شرکت ژاپنی بود که در کریسمس سال ۱۹۸۶ دو کنسرت از مایکل در آن کشور برگزار کرد. مگلن هر دوی این نمایش‌ها را تماشا کرده و گفت که فوق‌العاده بود. مارسل آورام برگزار کننده‌ی کنسرت‌ها بود. مگلن گفت که تنها نصف بلیطهای کنسرت‌های مایکل در ژاپن به فروش رفته بود و آنها صندلی‌های خالی را پوشانده بودند تا دیده نشود. بینا پرسید که آیا ویکیپدیا که نوشته کل بلیطها بفروش رفته بود، اشتباه کرده است. مگلن گفت که از این پایگاه به عنوان منبع در کارش استفاده نمی‌کند. (برای ما مشخص نیست این دو از چه صحبت می‌کردند. در ویکیپدیا چیزی در مورد نمایش‌های سال ۸۶ مایکل در ژاپن نوشته نشده است. کنسرت‌های تور بد مایکل نیز در سپتامبر و اکتبر سال ۸۷ در ژاپن برگزار شده بودند.) مگلن بار دیگر مایکل را در سال ۲۰۰۷ در هتل وین در لاس وگاس ملاقات کرده بود. این ملاقات برای معرفی اای‌جی به مایکل صورت گرفت. وکیل او پیتر لوپز، مدیر او ریمون بین و نیز پل گانگ ور در جلسه حاضر بودند. مگلن حرفی که گانگ ور در دادگاه در مورد واکنش مایکل بیان کرده بود را تایید کرد. مایکل با دیدن گانگ ور گفته بود: "هروقت پل گانگ ور را می‌بینم، می‌دانم که همه چیز به خوبی پیش خواهد رفت." مایکل احوال دوست دختر گانگ ور، بریجیت، را نیز جویا شده بود. گانگ ور و مگلن طی این دیدار خواستار آن شده بودند که مایکل کمپانی آنها را برای اجرای تورهای بازگشت‌اش انتخاب کند. مگلن، مایکل را چنین توصیف کرد: "هیجان زده بود، عالی، پرانرژی و قد بلند بود. محکم دست می‌داد. حواس‌اش جمع بود." مگلن گفت که گانگ ور بی‌درنگ رهبری تور دیس ایز ایت را به دست گرفته بود زیرا با ام‌جی سابقه‌ی همکاری داشت. مگلن همچنین گفت که هزینه‌ی تولید تور بر عهده‌ی هنرمند است. شهادت مگلن به همینجا ختم شد. در غیاب هیئت منصفه، پنیش به قاضی گفت که دبورا چنگ با وکیل گریس روآمبا صحبت کرده و وکیل نمی‌دانسته که موکل‌اش کجاست. پنیش در پی کشاندن گریس فراری به جایگاه شهود است. منبع: eMJey.com / CNN & AP & LA Times