مایکل جکسون: از زبان خیاطش مایکل بوش (۴)

بخش سوم این مقاله را در اینجا بخوانید. مایکل مرد تناقضات بود بوش می‌گوید وقتی مایکل جکسون کت‌های نظامی‌اش را با آن همه تزئین و زرق و برق طراحی می‌کرد، زنان هوادارش را در خاطر داشت. تمامی هشتصد تا نهصد قطعه لباسی که بوش و تامپکینز برای مایکل دوختند؛ غیرمعمول، تنگ و گران قیمت بود، با این حال پادشاه پاپ در خلوت لباس‌های راحت می‌پوشید، چیزهایی مانند پیراهن‌های نخی گشاد، شلوار‌های پنبه‌ای جلو چین‌دار و کفش‌های راحتی. مایکل سرمایی بود و ژاکت‌های مخمل نخی راه راه مورد علاقه‌اش او را گرم نگاه می‌داشتند. او به لباس‌های گشاد و راحت تمایل داشت. مایکل جکسون برخلاف شهرت و ثروت بسیار، بر روی صحنه کفش‌هایی می‌پوشید که در هر فروشگاهی در سرتاسر آمریکا پیدا می‌شد. بوش می‌گوید: "مایکل مرد تناقضات بود. کت‌های نظامی او در عین سفتی و انسجام، قابل ارتجاع و انعطاف پذیر بودند. بر روی کت‌ها، نشان‌های سلطنتی‌ می‌آویخت که برای فرمانروایان مناسب بود و بر تن او که مردی باوقار بود، خوش می‌درخشید. و آن مهره‌ها و سنگ‌های زینتی، فخرفروشانه لباس‌های مردی فروتن را جلا می‌داد. و تمامی این زرق و برق‌ها با یک جفت کفش راحتی کهنه و از مد افتاده، جف و جور می‌شد." "او به رقص با این کفش‌ها عادت کرده بود؛ راحت بودند و گذشته از این، همان پاپوش‌های ارزان قیمتی بودند که او در کودکی می‌پوشید. چراکه خانواده‌اش تنها از عهده‌ی تامین چنین کفش‌هایی برمی‌آمدند." مایکل به بوش می‌گفت: "از قوزک پا به بالا هرکار که می‌خواهی بکن، اما به کفش‌هایم دست نزن، آنها را حتی واکس نزن!" راحتی کفش، مهم‌ترین چیز در نزد این رقصنده بود. وقتی تور به اتمام می‌رسید، "کفش‌ها در پایش مانند دو جفت جوراب شده بود." کفش ضد جاذبه کفش‌های او عموما ارزان‌ قیمت و معمولی بودند مگر یک کفش! مایکل برای اجرای آهنگ اسموت کریمینال به کفش مخصوصی احتیاج داشت که قانون جاذبه را نقض کند و چون نظیر آن ساخته نشده بود، خود آن را ابداع کرد. کفشی جادویی که با بهره گیری از آن، تکنیک ضد جاذبه‌ی خود را بر روی صحنه و در برابر چشمان هزاران تماشاچی مشتاق به رخ قانون نیوتون می‌کشید. همانطور که گفته شد، این تکنیک برای اجرای رقص اسموت کریمینال استفاده می‌شد. مایکل و رقصندگانش با زاویه‌ای ۴۵ درجه رو به زمین خم می‌شدند. راز این حرکت، در ساختار کفش‌هایشان پنهان بود. حفره‌ای در این کفش‌ها تعبیه شده بود که در گیره‌های معینی بر روی صحنه قفل می‌شد و امکان اجرای این حرکت را به رقصنده می‌داد. همین حرکت در ویدیوی سال ۱۹۸۷ اسموت کریمینال با استفاده از طنابی که در تدوین فیلم با کمک جلوه‌های ویژه حذف شد، به اجرا درآمده بود. مایکل به بوش و تامپکینز گفت که برای اجرای این حرکت بر روی صحنه به چنین کفش‌های مخصوصی نیاز دارد و طراحان آن را برایش ساختند. به گفته‌ی بوش، آماده ساختن این کفش، یک ماه زمان برد. به گفته‌ی بوش، مایکل پس از اینکه کفش‌های ساخته شده را برای نخستین بار امتحان کرد، به گریه افتاد. او این اختراع را در سال ۱۹۹۳ به ثبت رساند. بوش می‌گوید که تا پس از فوت مایکل باخبر نشده بود که نام او و دنیس تامپکینز نیز توسط مایکل بر روی این اختراع ثبت شده است! اداره ی ثبت اختراعات و نشان‌های تجاری ایالات متحده، یک ماه پس از فوت مایکل در جولای ۲۰۰۹، اسناد مربوط به این اختراع را در تالار شهرت مخترعان ملی و موزه‌ی شهر اسکندریه در ایالات ویرجینیای آمریکا به نمایش عمومی گذاشت. این مقاله ادامه دارد... منبع: eMJey.com / Reuters & Associated Press