ویتنی هیستون درگذشت

ویتنی الیزابت هیوستون (Whitney Elizabeth Houston) خواننده‌ و بازیگر فیلم «بادیگارد» روز گذشته در ۴۸ سالگی درگذشت. ماموران اورژانس پیکر او را در هتل بورلی هیلتون، در بورلی هیلز، لس آنجلس پیدا کردند اما تلاش ۲۰ دقیقه‌ای آنها برای بازگرداندن این خواننده‌ی محبوب زن ثمری دربر نداشت. هنوز علت دقیق مرگ اعلام نشده اما پلیس نشانی از ارتکاب جنایت در محل فوت وی ندیده است. ویتنی هیوستون و مایکل جکسون به عنوان زن و مردی برخاسته از جامعه‌ی آمریکاییان آفریقایی تبار که گرفتار تبعیض نژادی بود، به اوج محبوبیت و موفقیت دست یافتند. از شباهت‌های بین این دو هنرمند می‌توان به رکورد تعداد جوایز آنان اشاره کرد. هیوستون در بین خوانندگان زن رکورد دارنده‌ی بیشترین جوایز موسیقی را از آن خود کرده است و مایکل جکسون در میان تمامی هنرمندان زن و مرد در تمام دوران چنین دستاوردی دارد. او همچنین در کورد دست یابی به ۸ جایزه‌ی موسیقی آمریکا طی یک شب با مایکل جکسون سهیم است. او سه سال پیش مرگ مایکل را ویرانگر خواند و حالا در آستانه‌ی جشن کلایو دیویس که خود به آن دعوت بود تا طی مراسمی از هنرش تقدیر به عمل آید، هنرمندان دیگری در سوگ درگذشت او جشنی که به رسم هرسال شب پیش از جوایز گرمی برپا می‌شود را به مراسم یادبودی برای وی بدل می‌کنند. هیوستون پس از فوت مایکل گفته بود: "من مملو از غم و اندوه هستم. سخت است که با واژه‌هایم بتوانم به درستی ارزشی را که مایکل جکسون نزد من داشت بیان کنم. او دوست من بود. او یکی از دلایلی بود که من به موسیقی روی آوردم. او الهام بخش من بود. او به من آموخت. او با من خندید. او راه را برای هنرمندان سیاهپوست باز کرد تا بتوانند موسیقی خود را از طریق ام‌تی‌وی گسترش دهند که دستاورد عظیمی بود. با خانواده‌ و فرزندانش همدرد هستم و قلبم پر از درد است. امید آن دارم که میراث موسیقایی و هنری برجا مانده از او تسلی بخش آنان باشد." ویتنی در اجراهای خود پس از فوت مایکل به او ادای احترام کرده و آهنگ‌هایی از وی را در کنسرت‌هایش خوانده بود. عکس فوق مربوط به جشن شام ۴۴ امین سال تاسیس بنیاد آموزشی سیاهان (UNCF) در هتل شراتون، نیویورک در ۱۰ مارس ۱۹۸۸ است. در آن شب مایکل به پاس خدمات انسانی و بشردوستانه‌ و کمک‌های مالی‌اش به این بنیاد، جایزه‌ی فردریک دی پاترسون و یک نشان افتخاری دکتری از دانشگاه فیسک دریافت نمود. از جمعی که در این عکس حاضر است تنها لیزا مینلی در بین ما باقی مانده است. در دهه‌ی ۸۰ میلادی ام‌تی‌وی از پخش آهنگ‌های سیاهپوستان خودداری می‌کرد و مایکل با موسیقی این سد نژادی را برای هنرمندان پس از خود شکست. ویتنی از جمله نخستین هنرمندان زن سیاهپوستی بود که آهنگ‌هایش از ام‌تی‌وی پخش شد. پس از ویتنی، جانت خواهر مایکل از موفق‌ترین زنان هنرمند سیاهپوست به شمار می‌رود. ویتنی هیوستون یکی از بهترین صداها را در میان خوانندگان داشت و در رتبه‌بندی ام‌تی‌وی سومین صدای برتر شد. او حرفه‌ی خود را در سال ۱۹۷۷ در ۱۴ سالگی به عنوان خواننده‌ی پشتیبان تک‌آهنگ Life's a Party از مایکل زاگر آغاز کرد و در اواخر دهه‌ی ۸۰ به موفقیتی جهانی دست یافت که پس از مایکل جکسون مشابه آن در هیچ هنرمند دیگری دیده نشده بود. I Will Always Love You, I Wanna Dance With Somebody, Greatest Love of All سه تا از بهترین آثار او به شمار می‌آیند. هیوستون بیش از ۱۷۰ میلیون نسخه آلبوم به فروش رسانده است و چهارمین هنرمند پرفروش زن در ایالات متحده به شمار می‌رود. مایکل جکسون با بیش از ۱ میلیارد آلبوم پرفروش‌ترین هنرمند تمام دوران است. هیوستون در سالهای پایانی عمرش با اعتیاد به مواد مخدر از جمله ماری جوآنا و کوکایین دست و پنجه نرم می‌کرد. در سال ۲۰۰۱ او یکی از مهمانان جشن سی‌امین سال حرفه‌ی انفرادی مایکل جکسون (Michael Jackson ۳۰th Anniversary) در مدیسون اسکوئر گاردن بود و در شب نخست، آهنگ Wanna Be Startin Somethin را همراه با آشر و مایا بر روی صحنه به نمایش گذاشت. ظاهر بسیار لاغر او شایعه‌ی اعتیادش به مواد مخدر را گسترش داد و اجرای او در شب دوم از این جشن به دلیل ناخوشی وی لغو گردید. او قرار بود آهنگ One Day In your Life را بخواند. او در سال ۲۰۰۹ طی مصاحبه با اپرا وینفری گفت که به همراه همسرش بابی براون که یک خواننده‌ی آراندبی بود، مواد مخدر مصرف می‌‌کرد. آنها در سال ۱۹۹۲ ازدواج کرده و یک سال بعد صاحب فرزند دختری به نام بابی کریستینا هیوستون براون شدند. ویتنی در سال ۲۰۰۷ به دنبال بدرفتاری‌ها و خشونت همسرش از وی جدا شد و حق سرپرسترسی کامل دخترشان را بدست آورد. ویتنی همچنین در فیلم مستند «زندگی یک بت» که توسط دیوید گست در مورد مایکل جکسون ساخته شده است، حضور یافت. او در این فیلم خاطره‌ای از حضورش در مزرعه‌ی مایکل تعریف می‌کند. دیوید گست در همین باره گفته است: "او در نورلند در کنار مایکل مشغول صرف شام بود که ناگهان کارد غذاخوریی‌اش به زیر میز می‌افتد. مایکل به زیر میز می‌رود تا کارد را بیاورد. در همین هنگام ویتنی احساس می‌کند که شست پایش مکیده می‌شود. او می‌گوید: «مایکل تویی؟ ادامه بده. حس خوبی دارد.» ناگهان مایکل سرش را از زیر میز بیرون می‌آورد اما شست پای ویتنی همچنان مکیده میشده است. او پی می‌برد که این کارِ بابلز، شامپانزه‌ی خانگی مایکل است. مایکل بابلز را بیرون می‌برد و به ویتنی می‌‌گوید که باید بیشتر مواظب باشد." آخرین فیلم ویتنی هیوستون با عنوان اسپارکل (Sparkle) در آگوست امسال بر روی پرده خواهد رفت و او خود برای افتتاح نمایش فیلمش بر روی فرش قرمز نخواهد بود. یادش گرامی و روحش شاد. منبع: eMJey.com / Wikipedia