مصاحبه‌ی الن با پاریس جکسون (ویدیو)

شب گذشته مصاحبه‌ی الن دیجنیرز با پاریس جکسون از تلویزیون آمریکا به نمایش درآمد. این مصاحبه روز سه‌شنبه ضبط شده بود. در این برنامه، پرینس و بلنکت، برادران پاریس نیز در میان جمیعت نشسته بودند. متن مصاحبه را ادامه بخوانید و ویدیوی آن را دانلود نمایید. کودکان بسیاری با دیدن رقص، بازیگری و اجرای مایکل جکسون روی صحنه، سودای ورود به صنعت سرگرمی را در سر پرورانده‌اند. هنرمندان امروز، از کویین لطیفا و بیانسه گرفته تا ایکان، نی‌یو، کریس براون و بسیاری دیگر از جمله‌ی این کودکان هستند. به گفته‌ی لطیفا، مایکل جکسون در کودکی به او نشان داد که رنگ سیاهِ پوست‌اش برای او یک محدودیت نخواهد بود و اینچنین مایکل به او الهام بخشید تا اکنون یکی از محبوب‌ترین و تحسین‌برانگیزترین چهره‌های صنعت باشد. اما مایکل برای فرزندان خود نیز منبع الهام بوده است. چنانکه پاریس، دخترش می‌گوید این زندگی و حرفه‌ی پدر بوده که وی را به بازیگر شدن ترغیب کرده است. پاریس جکسون در این مصاحبه گفت که بازی او در فیلم یک آرزوی دیرینه بوده است و ریشه در دوران کودکی وی دارد. او بازیگر فیلم انیمیشن فانتزی لاندنز بریج است که در این صفحه پیرامونش خواندید. همین ۲ سال پیش بود که پاریس در مراسم یادبود پدرش، گریه کنان او را «بهترین بابای دنیا» لقب داد. او اکنون نوجوانی ۱۳ ساله است اما با قد بلند ۱۷۰ سانتی‌متری و شیوایی گفتاری که دارد، بزرگتر از سن‌اش به نظر می‌آید و مایکل حتما از دیدن اینکه تک دخترش چه بانوی جوان و زیبایی شده است به خود می‌بالید. پاریس در مورد ماسک‌هایی که او و برادرانش در کودکی به چهره می‌زدند، گفت که گرچه برایشان عجیب بود اما می‌دانستند که پدرشان برای محافظت از آنان و فراهم آوردن یک زندگی عادی دست به چنین کاری می‌زند. بچه‌ها هنگامیکه همراه با مایکل بیرون می‌رفتند از ماسک استفاده می‌کردند. برای سالها هیچ عکسی از آنها در رسانه‌ها موجود نبود و کسی آنها را نمی‌شناخت. به همین دلیل می‌توانستند بدون حضور پدر و بدون استفاده از ماسک در دنیای بیرون از خانه آزادانه گردش کنند زیرا فردی مزاحم آنها نمیشد و نیز خطر آدم ربایی نیز تهدیدشان نمی‌کرد. ویدیوی این مصاحبه را در اینجا دانلود نمایید. پاریس با حرکت رقصی که می‌گوید به کمک یکی از عموزاده‌هایش (دانته، پسر رندی) طراحی کرده است، وارد صحنه شد. الن: این دیگر چه رقصی بود؟ تازه یاد گرفتی؟ پاریس: بله، پسرعمویم این را طراحی کرده است و من اسمش را تریلیون (Trillion) گذاشتم. (الن از پاریس می‌خواهد که رقص را به او بیاموزد و سپس الن شروع می‌کند به رقصیدن.) الن: من اصلا احساس نمیکنم که با این رقص خیلی باحالم. (خنده) وقتی تو می‌رقصیدی باحال بود اما برای من اینطور نیست. شوخی‌ات گرفته؟! آیا داری سعی می‌کنی کاری کنی که من احمق به نظر بیایم؟ (خنده) نه تو عمدا رقصی طراحی کرده‌ای که من در برنامه‌ی آینده انجامش دهم و مانند یک ابله به نظر برسم. (خنده) به جز تو و پسرعمویت دیگر چه کسی این رقص را انجام می‌دهد؟ پاریس: من سعی کردم کاری کنم که اعضای تیم سافت‌بال‌ام نیز انجامش دهند. الن: آیا انجام می‌دهند؟ پاریس: نه (خنده) الن: آها دیدی! خوب پس اگر تیم سافت‌بال‌ات اینطوری نمی‌رقصند، من هم نمی‌رقصم. البته‌ی ایده‌ی قشنگی بود. (الن سپس اشاره می‌کند که برادران پاریس در استودیو هستند و دوربین پرینس و بلنکت را نشان می‌دهد.) الن: این دوست داشتنی است که برادرانت بسیار از تو حمایت می‌کنند، زیرا این نخستین شوی تلویزیونی تو است. آیا هیجان داری، کمی مضطرب هستی؟ پاریس: تا حدی. الن: اما به این مردمی که اینجا هستند نگاه کن، بسیار صمیمی به نظر می‌رسند و تو را دوست دارند. (تشویق جمعیت) الن: تو داری در یک فیلم بازی می‌کنی. آیا این چیزی است که مدتها در پی‌اش بودی؟ پاریس: بله، من عاشق بازیگری هستم. الن: و از چه زمانی این علاقه در تو ایجاد شد؟ پاریس: از وقتی بچه بودم می‌خواستم بازیگر شوم. بابا در فیلم «مونواکر/Moonwalker» بازی کرده بود. من می‌دانستم که او واقعا خیلی خوب آواز می‌خواند اما نمی‌دانستم که بازیگری نیز می‌داند. وقتی این فیلم را دیدم با خودم گفتم «وای!‍ من می‌خواهم فقط مثل او باشم.» الن: چند ساله بودی؟ پاریس: از بلنکت کوچکتر بودم. الن: و تو به او (مایکل) گفتی که میخواهی هنرپیشه شوی؟ پاریس: بله، ما همراه یکدیگر به صورت بداهه نقش بازی می‌کردیم. او به ما سناریوهای کوتاه میداد. و مثلا می‌گفت «خوب، در این قسمت تو باید گریه کنی» و من بی‌درنگ گریه می‌کردم. الن: تو می‌توانی بی‌درنگ گریه کنی؟! تحت تاثیر قرار گرفتم. پس خیلی جاها می‌توانستی قِصر در بروی! (خنده) چون نمی‌دانست که داری واقعا اشک می‌ریزی یا نفش بازی می‌کنی. پاریس: خوب خیلی وقتها حقه می‌زدم (خنده). الن: جالب است. همه‌ی شما با او بداهه نقش بازی می‌کردید یا فقط تو؟ پاریس: پرینس گاهی بازی می‌کرد. بلنکت خجالت می‌کشید. الن: آیا به خوانندگی هم علاقه داری؟ پاریس: خوب من بیانسه نیستم (خنده) ولی کمی می‌خوانم. الن: هیچکس بیانسه نیست. بیانسه، بیانسه است. پس تو آواز می‌خوانی. ساز هم میزنی؟ پاریس: من با خودم پیانو تمرین می‌کنم. الن: پس بیش از خوانندگی به بازیگری علاقه داری. و اینکه نمی‌خواهی خواننده شوی آیا به این خاطر است که دختر مایکل جکسون بودن و آواز خواندن ترسناک است زیرا با او مقایسه خواهی شد؟ پاریس: می‌دانم که با او مقایسه خواهم شد اما خوب من خودم هستم. (تشویق جمعیت) الن: و تو پرستاری از بچه‌ها را نیز دوست داری. آیا این شغل دیگری است که در فکرش هستی؟ پاریس: بله من عاشق بچه‌ها هستم. الن: و آیا تا به حال پرستار بچه بوده‌ای؟ پاریس: از بچه‌های فامیل نگاهداری کرده‌ام. الن: آها همان که تریلیون را ساخته است؟ (خنده) پاریس: نه او که ۱۹ سالش است و به نگاهداری نیاز ندارد. الن: از کودکان در چه سنی نگاهداری می‌کنی؟ پاریس: خوب فرزندان عموزاده‌هایم، دی‌دی که الان ۳ سالش است و همینطور برایس. و من دوست دارم از بچه‌های کوچکتر که تازه به دنیا آمده‌اند نگاهداری کنم. الن: آیا می‌توانی؟ پاریس: نمی‌دانم. (خنده) الن: آن وقت چقدر می‌گیری؟ پاریس: احتمالا ۱۰ دلار برای یک ساعت. (خنده) الن: یعنی برای یک ساعت بچه نگاه داشتن ۱۰ دلار می‌گیرند؟ مردم فکر می‌کنند که تو نیازی به کار کردن نداری ولی تو تصمیم داری که کار کنی و پول خودت را در بیاوری. آیا فکر می‌کنی این موضوع آنها را غافلگیر کند؟ پاریس: نه فکر نمی‌کنم. الن: ولی من فکر می‌کنم. (خنده) و تو به مدرسه می‌روی. آیا همیشه می‌رفتی یا در خانه درس می‌خواندی؟ پاریس: من مدت زیادی در خانه درس می‌خواندم اما بعد به باکلی رفتم. الن: مدرسه چطور است؟ پاریس: دوستش دارم. یک تجربه‌ی کاملا متفاوت است. الن: آیا در آنجا با تو متفاوت از بقیه رفتار می‌شود یا یک کودکی عادی را تجربه می‌کنی؟ پاریس: من یک دوران کودکی عادی دارم. با من مانند بقیه رفتار می‌شود. وقتی به مدرسه رفتم آنها مرا نمی‌شناختند. من خوشحال شدم و گفتم «بله! این شانس را دارم که عادی زندگی کنم.» الن: تو را نمی‌شناختند چون همیشه ماسک به صورت داشتید و این قطعا برای محافظت از شما بوده است. اما آیا در آن زمان فکر می‌کردید که عجیب است؟ پاریس: من می‌گفتم این احمقانه است، چرا باید ماسک بزنم؟ (خنده) اما وقتی بزرگتر شدم فهمیدم که او تنها می‌خواست از ما محافظت کند و دلیل این کار را نیز برای ما توضیح میداد. الن: آن وقتها می‌دانستی که پدرت کیست؟ اینکه بزرگترین هنرمند پاپ جهان است؟ پاریس: وقته بچه بودم چیزی نمی‌دانستم. می‌گفتم خوب او چندتایی آهنگ ساخته است و بسیاری دیگر نیز این کار را کرده‌اند. (خنده) الن: خوب البته نسبت به بسیاری دیگر، آهنگ‌های بیشتری داشته است. (خنده) در واقع یک عالم آهنگ ساخته است. آهنگ‌هایش واقعا معرکه هستند. اما آیا آرشیو کامل آثارش را گوش کرده‌ای، همه چیز را دیده‌ای؟ پاریس: من تمامی آهنگ‌هایش را از بر کرده‌ام. الن: آیا آهنگ مورد علاقه‌ای داری؟ پاریس: انتخابش سخت است. ۹۹٪ ذهن من پر از آهنگ‌های اوست. الن: به جز مایکل جکسون و بیانسه دیگر به آهنگ‌های چه کسانی گوش می‌دهی؟ پاریس: کریس بروان، Mindless Behavior، ریحانا، Cod Play. به سبک‌های متفاوتی از موسیقی گوش می‌دهم. الن: پس موسیقی را خیلی دوست داری ولی می‌خواهی بازیگر شوی. خوب من پیش‌بینی می‌کنم که تو خواننده هم خواهی شد. ما به یک استراحت کوتاه می‌رویم و وقتی بازگردیم از تو در مورد خاطره‌انگیزترین چیزی که پدرت به تو گفت خواهم پرسید. زیرا خواندنش برای خودم جالب بود. باز می‌گردیم. الن: خوب با پاریس جکسون که می‌تواند پرستار بچه‌های شما باشد در استودیو هستیم، (خنده) اگر بچه دارید یا بچه‌های کوچک، او مخصوصا از بچه‌های کوچک خوشش می‌آید. الن: خوب در مورد این فیلم. من می‌دانم که تو پیشنهادهای زیادی داشتی اما چطور شد که تصمیم گرفتی «لاندنز بریج» نخستین فیلم تو باشد؟ پاریس: لاندنز بریج در مورد آلودگی زیست محیطی است و می‌دانم بابا همیشه می‌خواست دنیا را شفا بدهد و بازی در این فیلم شیوه‌ی خوبی خواهد بود که من بتوانم راه او را ادامه دهم و به دنیا کمک کنم. (تشویق جمعیت) الن: تلاش برای شفای دنیا، این پیمان بزرگی است. من خوشحالم که تو راهش را ادامه می‌دهی. زیرا او واقعا اهمیت میداد، او در موردش آهنگ‌های زیادی می‌‌خواند و سعی می‌کرد تغییری در دنیا به وجود آورد و می‌گفت یکدیگر را دوست بداریم و با یکدیگر مهربان باشیم. و درآمد این فیلم نیز صرف امور خیریه می‌شود. پاریس: بله، ۵۰٪ از درآمد فیلم و کتاب به مدرسه‌ها می‌رسد. می‌دانم مدرسه‌های زیادی هستند که وضع‌شان مانند مدرسه‌ی من خوب نیست. البته خود باکلی هم مشکلاتی در مورد بودجه‌ی ورزش دارد و نمی‌تواند تیم فوتبال دبیرستان را راه‌ اندازی کند. خیلی از مدرسه‌ها نمی‌توانند از پس مخارج آموزش هنرهای اجرایی و ورزش برآیند که بخش مفرح مدرسه هستند. (خنده) الن: تو خودت هم ورزش می‌کنی. گفتی سافت‌بال؟ پاریس: بله سافت‌بال (مانند بیسبال). عاشق فوتبال هستم. به بسکتبال نیز علاقه دارم. البته بیشتر دوست دارم تماشاگر بسکتبال باشم تا آن را بازی کنم. الن: بیشتر در چه رشته‌ای مهارت داری؟ پاریس: والیبال و فوتبال. الن: و من می‌دانم که تو عاشق برادرت پرینس هستی و او برایت یک بت است. پاریس: بله همینطور است. الن: و اینکه می‌خواهی کارهایی که او انجام داده است را انجام دهی؟ پاریس: تقریبا. الن: جدیدترین کاری که کرده است و تو همان را انجام داده‌ای چه بوده است؟ پاریس: سال گذشته وقتی در کلاس هشتم درس می‌خواند عضو تیم فلگ فوتبال (فوتبال آمریکایی) مدرسه بود و در پست مدافع چپ بازی می‌کرد. من هم امسال که کلاس هشتم هستم در همان تیم و همان پست بازی می‌کنم. الن: خوب است که اینقدر صمیمی هستید. (تشویق جمعیت) الن: من این را همین امروز صبح خواندم. به یاد ماندنی‌ترین جمله‌ای که پدرت به تو گفت چه بود؟ پاریس: به من می‌گفت «اگر فردا مردم، تمام حرفهایی که به تو گفته‌ام را به یاد داشته باش!» و من هم نصیحتش را گوش کردم و تمام حرفهایی که به من زده است را به خاطر دارم. (تشویق جمعیت) الن: شگفت‌انگیز است. پس همه چیز را به خاطر داری. در وقت اضافه به تو گفتم که چقدر به تو افتخار می‌کنم. چه زندگی شگفت‌انگیزی داشته‌ای. ما همه دلمان (برای مایکل) تنگ است و نمی‌توانم تصور کنم برای شماها چقدر دشوار بوده است و چقدر دلتنگش هستید. اما تو یک دختر بسیار شگفت‌انگیز هستی و رفتار دلپذیری داری. (تشویق جمعیت) الن سپس به مناسبت نخستین فیلم سینمایی پاریس به او یک کلاکد و یک صندلی که بر رویش نام او نوشته شده بود، هدیه داد و وی را غافلگیر نمود. پاریس سپاسگزاری کرد و با دستانش شکل یک قلب را به جمعیت نشان داد. منبع: eMJey.com / ellen.warnerbros.com