Resident Evil

امین اما خیلی ها هم چون بازی نمیکنن میشناسن سری رزیدن اویل رو...یادمه همیشه دخترها که حرف از بازی ترسناک میزدن میگفتن وای رزیدنت اویل ما که جرات نداریم بازی کنیم شنیدیم خیلی ترسناکه اما خیلی ها میشناخن و از اونجایی که خب شماره های بیشتری از این بازی سیر نزولی طی کن تو بازار منتشر میشه شناخت بیشتری وجود داره البته سخته بخواهیم با مکس پین مقایسه کنیم اما رزیدنت اویل چون از اولین بازی های فوق العاده پلی استیشن 1 هم بود واکنش های خیلی داشت و بیشتر توجه جلب میکنه اما بدون شک سری مکس پین هم فوق العاده تاثیر گدار بوده و اگر بخواهیم این دو سری رو با هم مقایسه کنیم بدون شک مکس پین خیلی در مجموع قویتر بوده و هست هر کدوم از بازی های مکس پین که عرضه شدن همیشه بهترین بودن در نوع خودشون اما رزیدنت اویل الان اینطور نیست دیگه

وای چقدر باحال .عاشق این جور چیزام ولی یه روزی حتما (تا قبل از مرگم )یه بار اینارو بازی میکنم.

اویل هر سالی منتشر می شه فروش سال و بهترین بازی سال رو به خودش اختصاص میده.

Hamid نوشته: اویل هر سالی منتشر می شه فروش سال و بهترین بازی سال رو به خودش اختصاص میده.

فکر نکنم اینطور بوده باشه!
عناوین رزیدنت اویل(تقریبا بجز رزیدنت 4) در هیچ یک از سال های انتشارشون بهترین بازی سال نبودند! تنها رزیدنت 4 در این بین نسبت به بقیه موفق تر بود و تونست در جشنواره ها و مجله ها و سایت ها چندین جایزه تقریبا مهم بدست بیاره که از معتبر ترین اونها میشه جایزه سایت Gamespot و جشنواره IGN نام برد. ولی نتونست معتبرترین جایزه سال رو که مربوط به جشنواره E3 هست رو بدست بیاره!

به نظر من شاهكار بازي هاي اويل شماره 3 بود.با توجه به نوع داستانش و البته فيلم هاي ميان بازيش كه گرافيكشون خيلي بهتر شده بودو 100 البته حضور شخص دلهره اوري به نام نميسس كه هيچ وقت سايش از سر بازكن كم نميشه.جالبه كه بدونين صداي نيمسس وقتي كه ميگه استارز تاثير گذار ترين صداي سال شناخته شده بود و حتي جايزه هم برده بود.سري اويل ها در شماره ي 3 به اوج رسيد و در همون قسمت هم تموم شد.اگه بخوام كمي احساسي نظر بدم بايد بگم اويل 3 خداي بازيهاي نسل ماست.شينجي ميكامي داستاني ساخته كه بعد از 14 سال هنوزم ميشه ادامش داد و مخاطبين جديد رو جذب كرد.

Hamid نوشته: اویل 2 یه شاهکار و نقطه عطفی تو تاریخ بازی های کامپیوتری بود.
به نظر من اویل 5، همراه با یه مانیتور بزرگ برای بازی فوق العاده بود. حالتی بود که اگر محو بازی می شدی خودت رو کاملا تو فضای بازی احساس می کردی و انگار همه ی ماجرا دور و بر تو با یه پرده سبز استدیویی تعریف می شه.
تو بازی مثه اویل باید کارت گرافیکی بالا داشت.

من تو اویل عاشق بخش هایی هستم که یکی همراهته و باید با هم همکاری کنید.
قسمت هایی که باید از دختر رئیس جمهور محافظت می کردید بی نهایت فوق العاده بود.

به هر کسی که تو دنیای الان زندگی می کنه یه توصیه می کنم
قبل از مرگ حتما یک بار اویل بازی کنید! تا از زندگی رو کره زمین لذت کافی رو برده باشید!

(نکته: این بازی از ترسناکترین فیلم های تاریخ هم، ترسناکتر و هیجانی تره، به راحتی می تونه قلب یه آدم 30 ساله رو شدیدا بلرزونه، اگر سیستم صدای خوبی داشته باشید به شما توصیه اکید می کنم ساعت 12 شب به بعد، مخصوصا تنها این بازی رو بیشتر از نیم ساعت بازی نکنید، چون واقعا خطرناکه!)

در مورد شماره دو کاملا موافقم. بزرگ‌ترین شماره این بازی‌ها بود. چون با تمام رزیدنت ایول خورها صحبت کردم، می‌دونم تمام کسایی که شماره سوم رو ترجیح می‌دن، سه رو قبل از دو یا همزمان بازی کردن.
ما که بعد از صدبار تموم کردن هر دو داستان در هر دو خط و آوردن تمام بازمانده‌ها کردیم، می‌دونیم این شماره چی می‌گه. حمید بازم زدی به هدف، صدا در این شماره حرف اولو می‌زنه؛ گاهی زوزه‌ی گنگ زامبی‌ها در صدای باد از هرچیزی ترسناک‌تر می‌شه.

غول آخر بازی در چندین شکل و طی تمام مراحل تکاملش سر راه سبز می‌شه.
از نظر داستان هم شماره دو تکه. اصلی‌ترین عامل اتفاقات رو در این شماره متوجه می‌شیم. سه و یک و کد ورونیکا داستان‌های اضافه‌ای برای دو هستن. داستان ویلیام بریکین و جاسوس‌های آمبرلا و اگه فایل‌های بازی رو بخونید، تمام سوالات ایجاد شده در یک و هنوز ایجاد نشده در سه، پاسخ داده شدن.

بعد از پایان راکون سیتی در سه، شماره 4 بهترین بازگشت بود. اون‌جا ویروس و این‌بار در قالب مذهب و درگیر کردن افکار اون هم روی روستایی‌های بی‌سواد. این شماره پر مغزترین رزیدنت هست. حتی بیشتر به معنای نامش از قبلی‌ها نزدیکه. من برای شماره 4 واقعا جایگاه ویژه قائلم. یک ترس خشک رو تزریق می‌کنه. حتی فونت و آرمش هم عوض شده و همه چی نوید یه سری تازه رو می‌ده. ترس و تحجر و مذهب. گرچه با این همه باید قائله این نوع زامبی‌ها همین‌جا ختم می‌شد.
شماره 4 بهترین نوع بازگشت یک ابر بازی بود. البته هرچیزی که از هر کدوم می‌گم با توجه به تاریخ انتشارش هست. رزیدنت 4 چیزی مثل معجزه برای پی اس 2 بود.

یک و دو هم یه جورایی حکم اعجاز برای پلی‌استیشن داشتن! من رزیدنت 1 و 2 و 3 رو دقیقا هم‌زمان با تاریخ انتشارشون تو پلی‌استیشن، رزیدنت 4 رو تو پی اس 2 و رزیدنت 5 رو تو پی اس 3 با LCD 42 بازی کردم؛ می‌فهمم چی می‌گی حمید.
Dead Aim واقعا اذیتم کرد اما از 5 که رسمی بود بیشتر از این توقع داشتم، گرچه تنها مشکلش داستانشه.

اما Raccoon City Operation رو که قبل از انتشارش هم می‌گفتن یه تجربه رزیدنت ایول عادی نیست؟ سبک و همه چیزش رو بود.
هرچیزی نیازمند به روز شدن و پیشرفته.
ضعف شماره 5 فقط و فقط داستانش بود. شماره ششم هیچ ضعفی نداره.