سؤال نقد و بررسی فیلم Evil Dead نسخه 2013

منتقد: کریس ناشاواتی/Chris Nashawaty (اینترتینمنت ویکلی) امتیاز 8 از 10

طی زمانی که از اکران فیلم کم هزینه و کلبه ای در میان جنگلی «The Evil Dead » در سال 1981 می گذرد، این فیلم تا حد یک اسطوره بالا برده شده است. فیلم های زیادی را پیدا نمی کنید که تا این حد مورد توجه و علاقه ی قلبی طرفداران فیلم های ترسناک واقع شده باشند. این موهبت بر این پایه که «The Evil Dead » فیلمنامه ی فوق العاده ای داشته، ایجاد نشده است، زیرا که فیلم چنین فیلمنامه ای نداشت. در واقع طرح داستانی همانقدر ساده و ابتدایی بود که در فیلم هایی از این دست معمول است: پنج دانشجو از شهر خارج می شوند و راهی کلبه ای در میان ناکجا آباد می شوند، آنجا یک دستگاه ضبط صدای قدیمی را که افسون های بدشگونی را پخش می کند دستکاری می کنند و در نهایت جهنمی خونین و مملواز وحشتی ناشناخته را از بند آزاد می سازند. بودجه ی ساخت فیلم حتی برای سالهای اولیه ی دهه ی هشتاد اندک بود و بازی ها در بهترین حالت خود غیر حرفه ای هستند (به جز بازی کاریزماتیک و گیرای بروس کمپل/ Bruce Campbell بازیگری با چانه ای برآمده که به دلیل بازی در فیلم های درجه دوی آن زمان به شهرت رسیده بود).



چیزی که باعث شد این فیلم در آن دوره به یک فیلم ترسناک خاص تبدیل شود نوآوری و خلاقیت کم هزینه و لطافت طبع عجیب و غریب کارگردان 22 ساله ی آن بود. ریمی به صورت بداهه و از پیش برنامه ریزی نشده دوربین ها را به صورت دو به چهار درآورد و مانند اورسون ولز آنها را با سرعت بالا در صحنه به حرکت در آورد. زاویه دوربین های نامرتب و خارج از عرف او انرژی عصبی و عجیبی به فیلم دادند. «The Evil Dead » به عنوان فیلم اول کارگردان اثری متحیر کننده بود و ادامه ی این روند برای هرکسی امری سخت به شمار می رفت.



گروه مشخصی از طرفداران متعصب این ژانر و مشترکین مجله Fangoria پیشاپیش شمشیر خود را برای تاختن به این بازسازی تازه آماده کرده اند. اما آنها می توانند شمشیرهایشان را کنار بگذارند. این «Evil Dead » جدید نه تنها با عرض ارادتی محبت آمیز و اشاراتی به نسخه ی سال 1981 ساخته شده است، بلکه از زمان «The Evil Dead » تا کنون، خونین ترین، خشونت آمیز ترین فیلم ترسناک ساخته شده است که البته رگه هایی از کمدی های ریتم تند و پر سر و صدا نیز در آن دیده می شود. نسخه ی جدید با وعده هایی حاکی از شهامت بالا توسط کارگردان تازه کار فد آلوارز/ Fede Alvarez ساخته شده (ریمی و کمپل خودشان تهیه کنندگی آن را بر عهده داشته اند و بنابراین دعای خیرشان پشت سر سازندگان فیلم بوده است) و چندان در قاعده داستانی پایه ای فیلم اصلی تغییری نمی دهد. فیلم مستقیم و به سرعت به سراغ همان داستان آشنا می رود و پنج دوست قدیمی را راهی یک کلبه ی رو به تخریب می فرستد و آنجا آنها را وادار می کند یک کتاب کهنه را پیدا کنند که از نقاشی های شیطانی و هشدارهای رعب انگیز پر شده است و بدین ترتیب آنها مجدداً جن مخوف و نفرت انگیز را از محبس خود آزاد می کنند.

به جز «جین لوی/ Jane Levy » بازیگر مجموعه تلویزیونی «Suburgatory»، چهره های آشنای زیادی در میان گروه بازیگران دیده نمی شود که این موضوع به نظر کار درستی می آید زیرا که این بازیگران افرادی هستند که به راحتی ممکن بود جایشان را با هر کس دیگری که قرار است در صف شمردن جنازه قرار دارد، عوض کرد. و عجب جنازه شمردن خونینی در راه است. در «Evil Dead » خون طوری از شریان های اصلی با فشار به بیرون می جهد که بیننده یاد چشمه های بیرون بلاجیو در وگاس می افتد. یکی از شخصیت های تسخیر شده یک تیغ موکت بری را به دهان می گیرد و زبانش را مانند پروانه ای به دو نیم می کند. یکی دیگر با موش هایی طرف است که از دهانش بیرون می ریزند، مانند دلقک ها که از دهانشان اتومبیل فولکس واگن در می آورند و روی هم می ریزند. سوزن تزریقات در چشم ها فرو می رود، اعضا و جوارح بدن توسط چاقوهای بزرگ برقی از تن جدا می شوند و اره برقی ها هم همان کاری را انجام می دهند که خاص اره برقی ها است. اشاره کرده بودم که فیلم کمدی هم هست؟
می دانم، برای بعضی ها سخت است که فیلم را از آن زاویه ببینند. تماشاگرانی که من فیلم را همراهشان دیدم جیغ زدند، آه کشیدند و صورتشان را در میان یقه ی لباس همراهشان پنهان کردند. اما فیلم ها و مجموعه تلویزیونی های ژانر وحشت مانند « The Walking Dead» شبیه به یک زبان خارجی هستند. یا با شما صحبت می کنند یا نمی کنند. صحنه های زننده و هذیان گوی نسخه ی جدید «Evil Dead » با من صحبت کردند، و آنها از هر یک از فیلم های متعلق به جریان اصلی سینما که به خاطر من می آید، جلو تر می روند. چطور فیلمی که خشونت تصویری و حسی آن تا این حد بالا است موفق شده در نهایت با درجه ی R راهی سالن های سینما شود خود یک معماست. اما من که شکایتی ندارم. به عنوان یک طرفدار پر و پا قرص فیلم اصلی و این ژانر، من در چه جایگاهی هستم که بخواهم دندان های اسب پیشکشی ای را که به صورت فوق العاده ای حال بهم زن است بشمارم؟

اختصاصی نقد فارسی

مترجم: الهام بای