دیسک دوم از مجموعه‌ی بد۲۵ حاوی تعدادی از آهنگ‌های منتشر نشده‌ای است که مایکل در دوران تهیه‌ی آلبوم BAD نوشت و آوازخوانی کرد. سه ترک رمیکس در این دیسک وجود دارند و ده ترک باقی مانده عبارتند از:

۱. Don't Be Messin' Around
۲. I'm So Blue
۳. Song Groove - A/K/A Abortion Papers
۴. Free
۵. Price Of Fame
۶. Al Capone
۷. Streetwalker
۸. Fly Away
۹. Todo Mi Amor Eres Tu - I Just Can't Stop Loving You, Spanish Version
۱۰. Je Ne Veux Pas La Fin De Nous - I Just Can't Stop Loving You, French Version

از این فهرست، آهنگ‌های Fly Away، Streetwalker و Todo Mi Amor Eres Tu در نسخه‌ی ویژه‌ی آلبوم BAD در سال ۲۰۰۱ منتشر گردیدند.

Todo Mi Amor Eres Tu که نسخه‌ی اسپانیایی I Just Can't Stop Loving You است، در ۱۹۸۷ به عنوان ترک اضافه بر روی تعدادی از نسخه‌های آلبوم بد در کشورهای اسپانیایی زبان آمریکای جنوبی و نیز برخی از کشورهای اروپایی منتشر شده بود. این آهنگ در اواخر دهه‌ی هشتاد به کرات از شبکه‌های رادیویی اسپانیایی زبان‌ پخش می‌شد، بنابراین Todo Mi Amor Eres Tu برای اهالی آمریکای جنوبی ترک مشهوری است. این آهنگ همچنین به عنوان تک‌آهنگ در کشورهایی چون آمریکا، اسپانیا، مکزیک، اکوادور و کلومبیا منتشر شده بود.

Je Ne Veux Pas La Fin De Nous نیز که نسخه‌ی فرانسوی همان آهنگ است، در سال ۱۹۸۸ ضبط اما هرگز منتشر نشد، گرچه سالهاست که بر روی اینترنت و در یوتوب قرار دارد و احتمالا تمامی هواداران مایکل آن را شنیده‌اند.

Don't Be Messin' Around نیز در اوایل تابستان عرضه شد (اینجا).

اما پنج ترک دیگر از این دیسک جزء هرگز منتشر نشده‌‌های پادشاه پاپ هستند:

۲. I'm So Blue
۳. Song Groove - A/K/A Abortion Papers
۴. Free
۵. Price Of Fame
۶. Al Capone

راجر فریدمن به تازگی در مقاله‌ای با عنوان "معمای آهنگ‌های منتشر نشده‌ی مایکل"، اطلاعات زیر را در مورد آهنگ‌های آلبوم بد۲۵ منتشر کرده است:

"دو تا از هشت ترک اول - که براستی فوق‌العاده‌اند - برای مهندسانی که در سال ۱۹۸۶ بر روی آلبوم BAD با مایکل همکاری داشتند، به کلی ناشناخته هستند. این دو ترک عبارتند از تصنیف عاشقانه‌ی I'm So Blue و یک قطعه‌ی فانک که Song Groove aka Abortion Papers نام دارد.

نه بروس سوئدین (Bruce Swedien) و نه بیل باترل (Bill Bottrell) هیچ خاطره‌ای از این دو آهنگ ندارند. من همین آخر هفته این دو آهنگ را برایشان پخش کردم اما آنها هیچ پاسخی نداشتند. باترل به من گفت که مایکل باید این آهنگ‌ها را خارج از استودیو با یک نفر دیگر ضبط کرده باشد. اما نگران نباشد، آنها آهنگ‌های مایکل جکسون هستند.

این ترک‌ها، قطعه‌های نابی هستند.

مجموعه‌ی این هشت ترک در آن زمان بر روی آلبوم BAD منتشر نشدند و سالها در صندوقچه‌ی سونی جا خوش کردند.

Don't Be Messin' Around اوایل تابستان امسال به عنوان ترک دوم از تک‌‌آهنگ I Just Can't Stop Loving You در والمارت عرضه شد. نمی‌دانم چرا سونی این تصمیم را گرفت، به نظر می‌رسد با این کار فرصت خوبی را از دست دادند. حالا این هشت ترک بر روی یک دیسک مجزا در بد۲۵ منتشر می‌شوند."

فریدمن معتقد است که در واقع این هشت ترک یاد شده هستند که هواداران را به وجد می‌آورند:

"برخی از آنها مانند Don't Be Messin' Around یا Fly Away شناخته شده هستند اما مابقی‌شان غافلگیر کننده‌اند به ویژه Streetwalker که حسی مبهم از The Way You Make Me Feel را همراه با لعابی از موسیقی دوران موتان القا می‌کند اما در عین حال یک آهنگ انفجاری است. نسخه‌ای از این آهنگ که در بد۲۵ عرضه می‌شود، توسط باترل میکس شده است اما باقی ترک‌ها کار سوئدین است.

Al Capone، Free و Fly Away عالی هستند. قرارنگرفتن این آهنگ‌ها در آلبوم بی‌دلیل نبوده است. (بدین منظور که مایکل قصد داشت از این آهنگ‌های زیبا در جایی مناسب استفاده کند.)

جکسون هرگز از هیچیک از این ترک‌ها راضی نشد. Streetwalker برای خوره‌های بازی‌ کامپیوتری تجربه، آشنا خواهد بود. این آهنگ محشر است. در آینده آن را از رادیو نیز خواهیم شنید.

امیدوارم هواداران مایکل جکسون کاری که با آلبوم MICHAEL کردند را در حق این آلبوم روا ندارند و آهنگ‌هایش را خراب نکنند. این آهنگ‌ها نیز مانند ترک‌های آلبوم مایکل، حقیقی هستند و توسط مایکل خوانده شده‌اند و یادآور مایکل جکسون در دوران اوج‌اش هستند."

فریدمن این آهنگ‌ها را "جواهر" توصیف کرده و چنین نوشته است:

I'm So Blue (من چه غمگینم)

با صدای مایکل جکسون که یادآور بهترین آثارش است، تصنیف زیبایی از کار درآمده است. اگر سونی باهوش بود، این ترک را به عنوان نخستین تک‌‌‌آهنگِ مجموعه عرضه می‌کرد. یک قطعه‌ی سازدهنی نیز در این آهنگ اجرا شده است که یا کار استیوی واندر است و یا فقط شبیه کارهای اوست.

این آهنگ به طرز خوبی روی اعصاب من است و نمی‌توانم آن را از ذهنم بیرون کنم.

ساختن دموی یک آهنگ برای مایکل به منزله‌ی این بود که به فرد مورد نظرش (در این جا کویینسی جونز و بروس) بفهماند که در آهنگ تکمیل شده چه می‌خواهد بشنود. و از آنجا که خودش نت نمی‌نوشت، دمو وسیله‌ای بود که بتواند موسیقی و شعر را بنویسد. و چون فرد کمالگرایی بود، همانطور که بروس سوئدین و سایرین گفته‌اند، دموهای او آنقدر کامل هستند که به گوش مردمان عادی یک آهنگ تکمیل شده می‌آیند. Blue نیز یک نمونه از همین دموها است.

Don't Be Messin' 'Round (دور من ول نچرخ)

همه می‌دانند که مایکل جکسون ممکن بود آهنگی را برای آلبوم‌اش انتخاب کند و در آخر آن را استفاده نکند. این آهنگ بعدها برای مصارف آلبوم‌های دیگرش از گنجه بیرون کشیده می‌شد. Messin' 'Round نمونه‌ای از این دست آهنگ‌هاست. این یکی از آهنگ‌های محبوب سوئدین است.

(نقد جو ووگل از این آهنگ را در اینجا بخوانید.)

Price of Fame (بهای شهرت)

تلفیقی است از بیلی جین و آهنگی از گروه پلیس با عنوان Spirits in the Material World. آوازهای مایکل در این آهنگ از تُن فالستو و نجواگونه‌اش دور شده و به صدای حقیقی و مردانه‌‌اش نزدیک می‌شود.

گاهی یک داستان پشت یک آهنگ است. در یادداشت‌های مایکل جکسون رد داستانی که پشت این آهنگ وجود دارد، پیدا شده است: وسواس‌های فکری کورکورانه.

او داستان را چنین توصیف می‌کند:

"در مورد دخترانی است که بیش از حد نسبت به من وسواس فکری پیدا کرده‌اند، آنهایی که مرا تعقیب می‌کنند، آنهایی که مرا مجبور می‌کنند آنقدر اتومبیلم را پرسرعت برانم که در معرض مرگ قرار بگیرم، آنهایی که حاضرند تمام زندگی‌شان را به خاطر بودن با من فدا کنند، که مرا ببینند. هرکاری از دستشان برمی‌آید و این قبلم را به درد می‌آورد، دیوانه‌ام می‌کند. این رابطه‌ام را با دوست دخترم، با خانواده‌ام خراب می‌کند. این بهای شهرت است."

Free (آزاد)

این یکی دیگر از تصنیف‌های ملایم اوست. مایکل بطور معمول، پروسه‌ی تولید آهنگ را از کرس (بند برگردان و تکرار شونده) و هارمونی آغاز می‌کرد و پس از آن ملودی و ترانه‌ی ورس‌ها را می‌ساخت. این قطعه به وضوح ناتمام است اما کرس و هارمونی آن تکمیل شده و نهایی است.

Al Capone (آل کاپون - همچنین نام یک گانگستر آمریکایی)

این برداشت دیگری از آهنگ موفق Smooth Criminal (مجرم زیرک) است.

وقتی به دموهای اولیه‌ی برخی از آهنگ‌ها گوش می‌دهید، بی‌درنگ می‌توانید تشخیص دهید که آنها کدامین آهنگ‌ها هستند. اما آل کاپون چنین نیست. این آهنگ مثال خوبی است که نشان دهید یک آهنگ طی مراحل مختلف ضبط‌ چگونه تغییر می‌کند و چقدر می‌تواند با نسخه‌ی نهایی و صیقل داده‌ شده‌اش متفاوت باشد.

اگر این حقیقت که مجرم زیرک از دل آل کاپون زاده شده است را نمی‌دانستیم، پی بردن به این نکته با تکیه بر شنیده‌هایمان از آل کاپون دشوار می‌بود.

Song Groove aka Abortion Papers (گروو آهنگ مشهور به برگه‌های سقط جنین)

(گروو: اصطلاحی در موسیقی به معنی ریتم ‍پیش برنده‌ی آهنگ.)

اما عجیب‌ترین آهنگ از بین این هشت ترک، Song Groove aka Abortion Papers است. سوئدین و باترل آن را به خاطر نمی‌آورند. ریتم کوبنده‌ای دارد و ملودی آن در ذهن چنگ می‌اندازد و نقش می‌بندد. اما ترانه‌ی آهنگ، نوع جسوری از ترانه‌ی بیلی جین است. او می‌خواند: "آن برگه‌های سقط جنین / فکر می‌کنم که باید نام تو را بر رویشان بنویسم."

بنیاد مایکل جکسون به من گفته است که دست نوشته‌ای از مایکل ضمیمه‌ی این آهنگ است.

مایکل می‌دانست که این آهنگ می‌تواند جنجالی شود و به همین دلیل وقت زیادی را برای اندیشیدن در مورد داستان آن و صدایی که برای خواندن این آهنگ مناسب می‌بود، صرف کرد.

داستان در مورد دختر یک کشیش است. او در کلیسا و با آموزه‌های انجیل بزرگ شده است. او در کلیسا ازدواج می‌کند اما تصمیم می‌گیرد که جنین‌اش را سقط نماید و این در تضاد با انجیل است. او برای این کار باید برگه‌های سقط جنین را تکمیل نماید.

مایکل در برگه‌هایش نوشته است: "باید به نحوی این آهنگ را بسازم که به دخترانی که سقط جنین کرده‌اند، اهانت نکنم و یا آنها را باردیگر دچار عذاب وجدان نسازم. پس باید به دقت کار کنم. باید به خوبی فکر کنم."

این نمونه‌ای از یک آهنگ با مضمونی جنجالی است.

منبع: eMJey.com / Roger Friedman, Showbiz۴۱۱