شیفر گفت سخت است بتوان قبول کرد که مایکل جکسون طی مدت کوتاهی که کانراد موری ادعا می‌کند از اتاق بیرون بوده است، از بیهوشی برخاسته و مقدار زیادی از این دارو را به خود تزریق کرده باشد.

او گفت که برخاستن از بیهوشی به سادگی تلفظ آن نیست.

"این داستانی که می‌گویند مایکل از بیهوشی برخاسته و به خودش تزریق کرده، عجیب و دیوانه است. برخاستن از بیهوشی اینگونه نیست. مثل بیدار شدن از خواب که نیست. بیداری شوی، آمپول را برداری و به خودت تزریق کنی... چنین چیزی ممکن نیست."

شیفر توضیح داد که تزریق پروپوفول اگر بدون همراهی یک مسکن انجام گیرد، بسیار دردآور است.

"هیچکس نمی‌خواهد چنین چیزی را شخصا وارد رگ‌ خویش کند."

او همچنین گفت که برای تزریق پروپوفول باید رگ خوبی را در بدن پیدا کرد. مایکل چنین رگی نداشته است و پیدا کردن رگ مناسب برای تزریق به او دشوار بوده است.

دکتر موری رگی در نزدیکی زانوی وی را برای تزریق پروپوفول انتخاب کرده بود.

این پزشک ادامه داد که بسیار محتمل است که مقدار دارویی که کانراد موری به مایکل داده بود، بسیار بیش از آنچه باشد که نزد پلیس اعتراف کرده است.

نظریه‌ی دیگر وکلای موری این است که مایکل با خوردن ۸ قرص لورازپام وقتی موری متوجه نبود، باعث مرگ خویش شده است.

شیفر گفت که بررسی و آزمایشات انجام گرفته از جانب تیم وکلای موری نشان می‌دهد که طی ۴ ساعت منتهی به مرگ، مایکل جکسون قرص لورازپام مصرف نکرده بود. همچنین مقدار یافت شده درون شکمش ناچیز بوده است.

گذشته از این دادستان اعلام کرد که دفتر پزشکی قانونی به تازگی تماس گرفته و گفته است مقدار لورازپام یافت شده در شکم مایکل جکسون حتی کمتر از آن چیزی بوده که وکلای مدافع در دادگاه و نزد هیئت منصفه بیان کرده‌اند.

شیفر در جلسه‌ی پیش از دیروز به هیئت منصفه یادآوری کرد که موری بیش از ۴ گالون پروپوفول را به منظور استفاده برای مایکل خریداری کرده بود. شیفر رفتار موری را به یک کارمند و نه یک پزشک تشبیه کرده بود.

"مایکل جکسون می‌گفت که من این دارو را می‌خواهم، می‌خواهم، می‌خواهم! خوب در این شرایط دکتر موری باید می‌گفت که تو بیماری بیخوابی داری و یک متخصص باید تو را درمان کند. دکتر موری مانند کارمند مایکل جکسون عمل کرد و نه پزشک‌اش!"

شیفر همچنین در جایگاه خونش به جوش می‌آمد و گهگاه عصبانیت در صدایش موج میزد وقتی ۱۷ خطای عمده‌ی کانراد موری را برمی‌شمرد. او از واژه‌های "فاحش، غیر اخلاقی، خلاف وجدان" برای توصیف عملکرد موری استفاده نمود و گفت که تمامی این ۱۷ خطا هریک "بطور مستقیم" منجر به مرگ مایکل جکسون شده‌اند.

پ‍روفسور شیفر که پروپوفول را دستاورد عمر خود می‌داند، این پرونده را بخشی از وجود خویش احساس می‌کند. به نظر می‌رسد این پرونده‌ برای او معنای دیگری دارد زیرا هیچ شاهد دیگری به اندازه‌ی شیفر در جایگاه شهود تا این حد جدی و کوشا نبوده و با از خود گذشتگی و حتی بدون دریافت دستمزد، وقتش را در اختیار دادگاه قرار نداده است. و اینها در شرایطی است که به تازگی پدرش را از دست داده.

شیفر گفت که بارو نمی‌کند موری تنها ۲ دقیقه از اتاق بیرون بوده است. وی افزود بسیار باور پذیر است که موری به مدت ۴۵ دقیقه برای برقراری تماس تلفنی، اتاقی که مایکل در آن بیهوش بود را ترک کرده بود.

"در این شرایط نمی‌توانسته پی به ایست تنفسی او برده باشد. زمان زیادی به طول انجامیده است. فکر می‌کنم این اتفاقی است که در حقیقت رخ داده."

از دیگر ادعاهای موری که توسط شیفر به زیر سوال رفت، این بود که موری به مدت ۸۰ شب مقدار ۵۰ میلیگرم از داروی پروپوفول را به مایکل تزریق کرده بود. موری همچنین گفته است که آخرین تزریق پروپوفول برابر با ۲۵ میلیگرم بوده است.

شیفر توضیح داد که شواهد حاکی از آن است که موری هرشب ۱۰۰ میلیگرم پروپوفول به مایکل تزریق میکرده است.

شیفر روز چهارشنبه گفته بود که اگر موری تمام مدت نزد مایکل می‌ماند و در دم متوجه‌ی ایست تنفسی او میشد و اگر تجهیزات پزشکی در دسترس بود و او بی‌درنگ با اورژانس تماس می‌گرفت، مایکل جکسون اکنون هم زنده و هم سالم بود، بدون هیچ آسیب و ضایعه‌ای. زیرا ماموران اورژانس ظرف مدت ۴ دقیقه به محل رسیده بودند.

دکتر شیفر گفت که پس از ۸ دقیقه نرسیدن اکسیژن به مغز، بخش‌هایی از آن آسیب می‌دید و اگر مایکل پس از این زمان کمک دریافت می‌کرد، زنده می‌ماند اما دچار آسیب مغزی میشد.

شیفر تاکید کرد:

"اگر تجهیزات مناسب در محل حاضر بود و سر وقت با اورژانس تماس برقرار میشد، مایکل جکسون بدون هیچ ضایعه و آسیبی اکنون زندگی میکرد."

روز چهارشنبه یک فیلم آموزشی در رابطه با تزریق صحیح پروپوفول در بیمارستان، در دادگاه به نمایش درآمد که می‌توانید در اینجا ببینید.

http://www.youtube.com/watch?v=eKVHw۸jIByo

منبع: eMJey.com / washingtonpost / usatoday / AP