پیشتر یک متخصص قلب در دادگاه شهادت داده بود که مرگ مایکل بر اثر مسدود شدن راه تنفسی بوده است و شیفر با توضیح خود، نظر وی را تایید کرد. او گفت:

"مایکل جکسون سعی می‌کرد که نفس بکشد اما نمی‌توانست زیرا زبانش به انتهای گلو افتاده و راه ورود هوا را بسته بود. کانراد موری فقط با یک حرکت ساده‌ی چانه به تنهایی و یا دمیدن هوا بطوری که زبان را حرکت میداد، می‌توانست جان او را نجات دهد."

شیفر که احتمالا آخرین شاهد دادستان است، ۱۷ غفلت فاحش کانراد موری را برشمرد.

استفاده‌ی کانراد موری از پروپوفول برای خواب کردن مایکل، در خانه به مدت ۲ ماه آنهم هر شب از دید شیفر بسیار عجیب و غیر معمول است.

او اشاره کرد که خطرات چنین عملکردی اصلا گفتن ندارد و اینکه داروشناسان می‌دانند این یک موقعیت "هرگز و به هیچ وجه" است!

شیفر می‌گوید هیچ یک از ایمن‌سازی‌های محیطی برای تزریق پروپوفول در اتاق مایکل جکسون انجام نشده بود.

یکی از غفلت‌های فاحش موری، یک ضربان سنج ناکارآمد بود که زنگ هشداری نداشت تا در صورت ایست تنفسی مایکل، موری را باخبر کند.

شیفر می‌گوید: "اگر چنین دستگاهی در آنجا بود، شاید مایکل جکسون زنده می‌ماند."

"وقتی مایکل جکسون تقاضای پروپوفول کرد، موری می‌بایست مانند یک پزشک به او نه می‌گفت. اما او مانند یک پزشک رفتار نکرد."

"موری باید می‌گفت که تو مشکل بیخوابی داری و یک پزشک متخصص باید تو را ببیند. من نمی‌توانم با پروپوفول تو را خواب کنم."

شیفر گفت حتی یک ثانیه نیز نباید فرد بیهوش را تنها گذاشت زیرا ممکن است فاجعه‌ای به بار آید.

کانراد موری مایکل را برای رفتن به دستشویی و برقراری تماس تلفنی با همکاران و دوست دخترانش تنها گذاشته بود. او خود گفته است که تنها ۲ دقیقه مایکل را ترک کرده بود. اما با مدارک بدست آمده از گوشی‌اش، مشخص است که مدت زمان ترک بیمار بسیار بیش از اینها بوده است. او در بازجویی پلیس هیچ اشاره‌ای به تماس‌های تلفنی‌‌اش که نزدیک به ۴۵ دقیقه وقت وی را به خود مشغول نگاه داشته بود، نکرده است.

شیفر گفت اینکه موری بیمارش را برای رفتن به دستشویی ترک کرد، مانند راننده‌ای است که موتورش را وقتی دارد به سرعت از سراشیبی پایین می‌رود، برای رفتن به دستشویی رها کند.

او گفت که ایست تنفسی بیمار برای پزشکی که کارش را بلد است، موقعیت خطیر و بغرنجی نیست.

"اگر کمی چانه‌ی مایکل جکسون را بالا می‌برد و یا با دمیدن هوا باعث میشد که زبان حرکت کند و راه تنفس باز شود، او زنده می‌ماند."

" اما وقتی موری از دستشویی بازگشت و دید بیمارش نفس نمی‌کشد، گیج شد و دست و پایش را گم کرد."

از زمانی که موری ادعا می‌کند متوجه‌ی ایست تنفسی مایکل جکسون شده بود تا زمانیکه با اورژانس تماس گرفت، ۲۰ دقیقه فاصله‌ی زمانی وجود دارد.

شیفر می‌گوید حتی با عدم وجود تجهیزات پزشکی، اگر موری زودتر ماموران اورژانس را خبر کرده بود، مایکل جکسون زنده می‌ماند. البته شیفر گفت که به دلیل آنکه مدت زیادی اکسیژن به مغز نرسیده بود، احتمالا مایکل در صورت زنده ماندن دچار آسیب مغزی میشد.

در این جلسه فیلمی در دادگاه به نمایش گذاشته شد که شیوه‌ی صحیح تزریق پروپوفول را در بیمارستان آموزش میداد. در این فیلم بازیگری وانمود میکرد که در زمان بیهوشی دچار حمله‌ی قلبی شده است و نشان داده می‌شود که چگونه پزشکان و پرستاران با استفاده از داروها، تجهیزات و امکاناتی که دکتر موری در لحظه‌ی فوت مایکل جکسون همراه نداشت، این بیمار فرضی را زنده می‌کنند.

در این فیلم پزشکان پیش از شروع تزریق، تک تک تجهیزات را بررسی می‌کنند. مقدار دقیق پروپوفول نیز توسط یک پمپ مکانیزه تعیین می‌شود.

شیفر توضیح می‌دهد:

" برای تک تک بیماران این مراحل اعمال می‌شود. استثنا هم نداریم."

در جای جای فیلم به درخواست شیفر، پخش آن توسط دستیارش متوقف میشد تا او بتواند توضیحات لازم را ارائه دهد. شیفر بیان کرد که چگونه عملکرد موری از استاندارد نشان داده شده در این فیلم منحرف شده است.

دنیای پزشکی به واسطه‌ی خدمات شیفر در زمینه‌ی شناخت و استفاده‌ی بهتر از پروپوفول، به وی مدیون است. دادستان از شهادت شیفر استفاده می‌کند تا خظاهای فاحش کانراد موری را بیشتر جلوه دهد.

وقتی در این فیلم بیمار دچار حمله می‌شود، عبارت "درخواست کمک کنید!" بر بالای صفحه‌ی مانیتور ظاهر می‌گردد.

شفیر که موهایش را در آسیاب پروپوفول سفید کرده، به هیئت منصفه می‌گوید:

"نخستین کاری که در این شرایط می‌کنید درخواست کمک است. این نخستین چیزی است که به یک پزشک بیهوشی در روز نخستی که وارد دانشگاه می‌شود، یاد می‌دهند!"

تاخیر در تماس با اورژانس یکی از چند دلیلی است که دادستان با استناد به آنها، موری را گناهکار می‌خواند.

گوشی همراه کانراد موری نشان می‌دهد که او به این دلیل به وخامت حال مایکل پی نبرده بود که سرگرم تماس‌های تلفنی‌اش بود. اما حتی پس از آنکه سرانجام به سراغ بیمارش رفت و متوجه شد که تنفس ندارد، بازهم ۲۰ دقیقه در تماس با اورژانس تاخیر کرد.

در این فیلم شیوه‌ی صحیح تنفس مصنوعی نیز نشان داده می‌شود. چیزی که کانراد موری نمی‌دانست.

پزشک در این فیلم با دو دست به بیمار تنفس مصنوعی می‌دهد و این کار باید بدون توقف تا زمانی که فرد نفس بکشد یا بمیرد ادامه پیدا کند. کارمند مایکل، آلبرتو آلوارز پیشتر در دادگاه شهادت داده بود که کانراد موری بطور پراکنده و آنهم با یک دست به مایکل تنفس مصنوعی میداده است.

پیش از نمایش فیلم، اد چرنوف، وکیل مدافع موری با این ادعا که هیئت منصفه تحت تاثیر قرار خواهد گرفت، سعی کرد جلوی پخش آن را بگیرد. اما دادستان والگرن گفت که تنها هدف این فیلم آنست که شیوه‌ی صحیح دادن بیهوشی با پروپوفول را آموزش دهد.

قاضی تشخیص داد که بخش‌هایی از ویدیو ویرایش شود اما اجازه داد که بخش اعظم آن در دادگاه به نمایش درآید. والگرن وقت استراحت خود را صرف حذف بخشی از فیلم نمود از جمله صحنه‌ای که بیمار دچار انسداد مسیر تنفسی می‌شود. دلیل موجه قاضی این بود که مرگ مایکل جکسون بر اثر انسداد مسیر تنفسی در دادخواست دادستانی قید نشده است. اما صحنه‌ای که بیمار فرضی دچار ایست قلبی می‌شود در دادگاه نمایش داده شد.

شیفر، یکی از کهنه کاران و شناخته شده‌ترینهای دنیای بیهوشی پزشکی، گفت که دستمزدی برای ادای شهادت دریافت نکرده است زیرا نمی‌خواهد مردم فکر کنند سخنانش تحت تاثیر پولی است که گرفته.

او گفت شهادت می‌دهد زیرا احساس می‌کند پرونده‌ی قتل مایکل جکسون و بسیار جنجالی بودن آن، ضربه‌ای بر پیکر جامعه‌ی پزشکی وارد آورده و نام نیک پزشکان را خدشه دار کرده است.

"من احساس کردم نیاز است که برای بازگرداندن اعتماد به جامعه قدم جلو بگذارم. کمک کنم تا مردم متوجه شوند که پزشکان، بیمارانشان را بر هر چیز مقدم می‌شمارند."

"مردم باید بدانند که شیوه‌ی کانراد موری در دادن بیهوشی، شیوه‌ی ما پزشکان متخصص نیست. می‌خواهم به شما شیوه‌ی درست را آموزش دهم تا دیگر نسبت به کار ما ترسی نداشته باشید."

"این پرونده باعث شده است که پروپوفول شهرت بدی پیدا کند."

"من این را هر روز شنیده‌ام... «می‌خواهی به من پروپوفول بدهی؟ همان دارویی که مایکل جکسون را کشت؟»... این ترسی است که نباید در دل جامعه باقی بماند."

منبع: eMJey.com / CNN / LA Times