پیش از نمایش عکس، دادستان به کاترین جکسون، مادر مایکل اخطار داد و او تصمیم گرفت که به همراه سایر اعضای خانواده، دادگاه را ترک نماید. درون دادگاه یکی از هواداران با دیدن این عکس از جایش بلند شد و از اتاق بیرون رفت. اما دیگر هواداران ساکت در جایشان ماندند و یکدیگر را در آغوش گرفتند و اشک ریختند.

کریستوفر راجزر در جایگاه گفت که در این ۲ دقیقه‌ای که موری ادعا می‌کند از اتاق بیرون رفته بود، برای مایکل غیر ممکن بوده است که از بیهوشی برخاسته و به خودش پروپوفول تزریق کرده باشد.

"شواهد نظریه‌ی خود درمانی پروپوفول را تایید نمی‌کند."

"اگر بخواهیم بگوییم که آقای جکسون شخصا تزریق پروپوفول را انجام داده است باید اینگونه فرض کنیم که او از بیهوشی برخاسته، گرچه همزمان تحت تاثیر داروهای خواب آور دیگری نیز بوده است. و در این شرایط به خودش پروپوفول تزریق کرده است."

راجرز گفت که مرگ مایکل یک قتل و عامل آن، پروپوفول است.

"او بر اثر وجود مقدار بیش از اندازه‌ای از داروی پروپوفول در بدنش که اثر آن در نتیجه‌ی وجود سایر داروها (لورازپام و میدازولام) تشدید شده بود، درگذشت."

موری به پلیس گفته بود که تنها ۲۵ میلیگرم پروپوفول به مایکل تزریق کرده بود. این مقدار می‌توانسته او را تنها به مدت ۵ دقیقه خواب کند.

راجرز گفت که پلیس یک شیشه‌ی خالی ۱۰۰ میلی لیتری پروپوفول را در اتاق مایکل پیدا کرده بود.

این پزشک در خصوص دیگر داروهای یافت شده در بدن مایکل، از میدازولام، دیازپام، لیدوکائین و افدرین نام برد.

وکلای مدافع موری ادعا می‌کنند که مایکل با نوشیدن پروپوفول موجب مرگ خویش شده بود.

راجرز با رد نظریه‌ی وکلای مدافع، گفت که مرگ وی بر اثر خود درمانی پروپوفول محتمل نیست و او بر این عقیده است که مرگ مایکل در نتیجه‌ی تزریق غیر عمدی بیش از حد پروپوفول توسط کانراد موری رخ داده است.

"هدف خواب کردن آقای جکسون بوده است. دکتر می‌بایست پروپوفول را ذره ذره و طی زمان وارد بدن او میکرده است. در این مورد وی می‌بایست مقدار دو تا سه قاشق از این دارو را طی مدت یک ساعت وارد بدن او میکرده است."

"ما هیچ وسیله‌ی سنجشی پیدا نکردیم که نشان دهد دکتر می‌دانسته است دقیقا چه مقداری از این دارو را دارد وارد بدن آقای جکسون می‌کند. در این شرایط فکر می‌کنم احتمال اینکه دکتر دچار اشتباه شده و مقدار بیش از حدی از دارو را تزریق کرده باشد، بسیار بالا است."

"مشکل مایکل جکسون این بود که نمی‌توانست بخوابد و پروپوفول راه حلی برای این قضیه نیست."

طبق اظهار نظر کارشناسان، شهادت پزشک کریستوفر راجرز، محکم‌ترین مدرک در دستان دادستانی تا اینجای کار است.

این پزشک همچنین گفت که مایکل جکسون در زمان مرگ یک مرد سالم بوده است. گرچه بسیار لاغر بود اما نسبت بین وزن ۱۳۶ پوند و قد ۵ فوت و ۹ اینچ (۶۱.۶ کیلو - ۱۷۵ سانتیمتر) برای یک مرد ۵۰ ساله در ناحیه‌ی مناسب سنجش بی‌ام‌آی (شاخص تراکم بدنی) قرار می‌گیرد.

راجرز گفت که مایکل تصلب شراین نداشته است و قلب او از بیشتر مردان هم سن و سال خودش بسیار سالمتر بوده است. و نیز سلامت وی از میانگین جامعه در سن و سال وی بالاتر بوده است.

این پزشک متخصص کالبدشکافی در دفتر پزشکی قانونی لس آنجلس، در مورد نشانه‌های بیماری در مایکل گفت که او مبتلا به ویتیلیگو، بیماری از بین برنده‌ی رنگ پوست و نیز بزرگ شدن پروستات بوده است که نیمی از مردان بالای ۵۰ سال بدان مبتلا می‌شوند و نیز احتمال ابتلا به آن در مردان بالای ۸۰ سال برابر با ۹۰٪ است.

مایکل همچنین التهاب و تورم شدیدی در ریه‌ی خود داشته است. التهاب مفصل و پلیپ روده نیز در او مشاهده شده بود. مایکل همچنین یک دنده‌ی اضافی در پایین گردنش داشت. شیوع این حالت در بین مردم جهان ۰.۲% است. ویتیلیگو نیز شیوعی در حد ۱ تا ۲ درصد در جهان دارد.

کریستوفر راجرز در دادگاه گفت که درون دهان، مری و شکم مایکل نیز اثری از داروی سفید رنگ پروپوفول یافت نشده بود.

یکی دیگر از نظریه‌های وکلای مدافع، احتمال فوت مایکل بر اثر خوردن قرص لورازپام و نوشیدن پروپوفول در زمانی است که پزشک موری در اتاق حاضر نبود.

سم شناسی تایید کرده است که مقدار لورازپام موجود در شکم مایکل بیش از مقدار آن در خون وی بوده است.

راجرز در جایگاه گفت که احتمالا لورازپام خورده شده است اما پروپوفول عامل مرگ بوده است.

موری شخصا پذیرفته است که طی ۱۰ ساعت، داروهای مختلفی از جمله لورازپام را به مایکل داده است.

راجرز نظریه‌ی دادستان را مبنی بر اینکه موری از یک کیسه‌ی سرم برای تزریق پروپوفول به مایکل بهره می‍گرفته است تایید کرد و گفت که این تکنیک احتمالا وقتی موری مراقب بیمارش نبوده است، خطا عمل کرده بود.

شیشه‌ی پروپوفولی که دادستانی ادعا می‌کند درون کیسه‌ی سرم قرار داده شده بود، شکافی درون سرپوش داشت که به نظر می‌رسید با میخ پزشکی ایجاد شده است. راجرز گفت:

"ممکن است موری میخی را درون سرپوش لاستیکی شیشه‌ی پروپوفول فرو کرده باشد و بنابراین داروی درون آن تا آخرین قطره خارج میشده است."

البته طی سوال و جواب با وکیل مدافع، راجرز پذیرفت که اگر مایکل می‌توانست به سرمی که به زانویش متصل بود دست بزند شاید با فشار دادن آن می‌توانست پروپوفول زیادی را وارد بدن خود نماید که در نتیجه درجا موجب ایست قلبی او میشد.

اما وی سپس در پاسخ به دادستان گفت که مرگ مایکل، حتی اگر خود وی پروپوفول را تزریق کرده باشد، یک قتل به حساب می‌آید زیرا اشتباه از پزشکی بوده است که بیمارش را با این دارو تنها می‌گذارد.

ستوان اسکات اسمیت از پلیس جنایی لس آنجلس شاهد دیگر روز گذشته بود. وی گفت که دفتر پلیس بر سر بازجویی از دکتر آرنولد کلین با دفتر پزشکی قانونی به مشکل برخورد زیرا هر دو نسبت به این کار مبادرت ورزیده بودند و این باعث تداخل در امور شده بود. اسمیت گفت که آنها از دفتر پرشکی قانونی خواستند از آرنولد کلین بازجویی نکند.

پلیس سپس سازمان نظارت بر دارو را موظف به انجام بررسی پیرامون آرنولد کلین کرد. اسمیت گفت که این پزشک هرگز به خاطر مداوای مایکل جکسون تحت تعقیب قضایی قرار نگرفت.

اسمیت که بازجویی از کانراد موری را بر عهده داشت و فیلم این بازجویی پیشتر در دادگاه نمایش داده شده بود گفت که وقتی در انتهای آن بازجویی به موری گفتند هنوز سه کیف دارو از اتاق مایکل جکسون جمع آوری نشده‌ است، چشمانش از تعجب گشاد و گشادتر شد.

منبع: eMJey.com / CNN / Washingtonpost