موری طی این بازجویی، پلیس را در جریان نحوه‌ی آشنایی با مایکل، رویدادهای روز فوت وی و داروهایی که به او داده بود، قرار می‌دهد.

در سال ۲۰۰۶ موری از طریق پسر یکی از بیمارانش به مایکل معرفی شده بود. مایکل می‌خواست که موری او و فرزندانش را که نشانه‌های ابتلا به آنفلونزا را داشتند، مداوا نماید.

در آن زمان مایکل یک پزشک شخصی دیگر داشت که موری شخصا وی را نمی‌شناخت.

مایکل در سال ۲۰۰۹ از موری خواست که پزشک شخصی او طی تور This Is It باشد و قرار بود دستمزد وی توسط AEG، کمپانی برگزار کننده‌ی تور پرداخت گردد.

موری می‌گوید مایکل می‌خواست که او پزشکی دایمی‌اش شود.

موری توضیح می‌دهد که پس از اینکه ۲ ماه هر شب به مایکل پروپوفول تزریق کرده بود، تصمیم گرفت مقدار دارویی که به وی میداد را کاهش داده و سپس آن را قطع نماید. او طی ۳ شب منتهی به فوت مایکل، لورازپام را جایگزین پروپوفول کرده بود.

شب پیش از فوت مایکل، موری او را با کرمی که مخصوص بیماران مبتلا به ویتیلیگو است تحت درمان قرار داده بود.

وقتی مایکل پس از یک جلسه‌ی تمرین موفقیت آمیز در ساعت ۱ بامداد ۲۵ ژوئن به خانه رسید، خسته بود و نمی‌توانست بخوابد.

در ساعت ۴ صبح موری به او قرص لورازپام داد. سپس سرمی را به زانوی مایکل متصل کرد و ۲ میلی گرم لورازپام را به وی تزریق نمود. مایکل ۱۰ تا ۱۵ دقیقه به خواب رفت.

در ساعت ۷:۳۰ مایکل همچنان بیدار بود و موری به او میدازولام تزریق نمود.

در ساعت ۱۰ صبح مایکل از بیخوابی به ستوه آمده بود.

"دکتر کانراد من باید بخوابم. فردا تمرین دارم."

مایکل تهدید کرده بود که جلسه‌ی تمرین آن روز را لغو می‌کند.

مایکل در ساعت ۱۰:۳۰ درخواست کرد که پروپوفول - که به عنوان شیر به خاطر رنگ شیری رنگش از آن یاد میکرد - به او داده شود.

موری گفت که در ساعت ۱۱ صبح ۲۵ میلی گرم پروپوفول را به مایکل تزریق کرد و او آرام و بیصدا به خواب رفت.

موری می‌گوید مایکل می‌دانست که پروپوفول تنها دارویی است که او را خواب می‌کند. مایکل به او اطلاع داده بود که پیش از آن نیز این دارو توسط سایر پزشکانش به وی داده میشد.

او به موری گفته بود که برای داشتن توانایی اجرا بر روی صحنه، باید بتواند ۱۵ تا ۱۸ ساعت بخوابد. مایکل گفته بود که در تورهای پیشین، پزشکان به او کمک می‌کردند که ۱۸ ساعت بخوابد.

دکتر آدامز (یکی از پزشکان پیشین مایکل) به موری گفته بود که از کار برای مایکل در لاس وگاس، ۶۰۰ هزار دلار در سال کاسب شده است.

موری می‌گوید مایکل به او گفته بود که می‌خواهد یک بیمارستان برای کودکان بسازد.

موری همچنین برای پلیس توضیح داده است که چگونه متوجه نفس نکشیدن مایکل شده بود.

او گفت که اتاق را چند دقیقه برای رفتن به دستشویی ترک کرد و وقتی بازگشت، دید که مایکل نفس نمی‌کشد. او ضربان قلبش را حس کرد و شروع کرد به دادن تنفس دهان به دهان و ماساژ قلبی.

موری می‌گوید نمی‎توانست یک نفره مایکل را از تخت پایین بکشد و با یک دست شروع کرد به دادن ماساژ قلبی.

او گفت که نمی‌توانست تلفنی در خانه بیابد و آدرس آن مکان را نیز نمی‌دانست، بنابراین به جای تماس با اورژانس با مایکل امیر ویلیامز، دستیار مایکل جکسون تماس گرفت و سپس به طبقه‌ی پایین رفت و از آشپز خواست تا به ماموران امنیتی خبر دهد.

موری طی این بازجویی به پلیس گفته بود که دست کم یک ساعت برای نجات جان مایکل تلاش کرده و هرکار که از دستش برمی‌آمد را انجام داده بود. او همچنین می‌گوید نهایت محافظه کاری و احتیاط را برای تامین امنیت و سلامت وی به کار برده بود.

موری می‌گوید پای مایکل را بالا گرفته بود تا خون به سمت قلبش سرازیر شود. او همچنین فلومازنیل، ضد خواب آور را به مایکل تزریق کرده بود تا اثر داروها خنثی شود.

و سپس از آلبرتو آلوارز خواست که با اورژانس ۹۱۱ تماس بگیرد.

اورژانس مایکل را به بیمارستان رساند و موری از آنها خواست که دست از تلاش برندارند. آنها یک ساعت برای نجات مایکل تلاش کردند.

موری می‌گوید درخواست کالبد شکافی داشت زیرا علت مرگ مایکل برایش ناشناخته بود.

طی این بازجویی کانراد موری چیزی در مورد وقت گذرانی‌هایش بر روی تلفن نگفته بود.

ادامه‌ی این فیلم بازجویی روز سه‌شنبه در دادگاه پخش خواهد شد. دوشنبه در آمریکا روز کریستف کلمب، کشف قاره‌ی آمریکا و تعطیل رسمی است.

دیگر رویداد روز گذشته، حضور متخصص سم شناسی، دان اندرسون در جایگاه شهود بود.

وکلای مدافع سعی کردند نشان دهند که داروی لورازپام که می‌گویند مایکل شخصا مصرف کرده بود، عامل مرگ وی بوده است.

اندرسون پاسخ داد که لورازپام داروی مهمی است اما نه به مهمی پروپوفول. او گفت پروپوفول در هر شرایطی، مهمترین دارویی است که با آن سر و کار داریم.

در سال ۲۰۰۹ پزشکی قانونی وجود داروی پروپوفول به مقدار کشنده در خون مایکل را عامل اصلی مرگ وی اعلام کرده بود.

منبع: eMJey.com / CNN