سید اندینگ، پیشخدمت یک نوشیدنی فروشی در هیوستون، تگزاس در دادگاه گفت که در روز فوت مایکل با کانراد موری سرگرم صحبت بود که ناگهان سر و صدای مبهمی به گوشش رسید و دیگر موری پاسخش را نداد. دادستان می‌گوید این همان زمانی است که موری پی به وخامت اوضاع مایکل برده بود.

اندینگ که در فوریه ۲۰۰۹ در کلوپ محل کارش با متهم آشنا شده بود، گفت که موری در ساعت ۱۱:۵۱ روز ۲۵ ژوئن به او زنگ زد. اندینگ می‌گوید:

"مشغول صحبت بودیم و من از اتفاقات آن روزم برایش می‌گفتم که متوجه شدم جوابم را نمی‌دهد."

آن لحظه که ۱۱:۵۷ دقیقه بوده است، زمانی است که دادستانی عقیده دارد موری متوجه‌ی نفس نکشیدن مایکل شده بود. تماس با اورژانس تا ساعت ۱۲:۲۰ برقرار نشده بود. طی روزهای پیشین پزشکان اورژانس گفتند که مایکل شانس زنده ماندن داشت، اگر زودتر به بیمارستان می‌رسید.

اندینگ گفت: "من صداهای مبهمی شنیدم... صدای سرفه شنیدم... اما هیچکس جواب نداد."

اندینگ گوشی را نگاه داشت و پس از ۳ دقیقه تماس قطع شد.

در روز ۲۳ جولای ۲۰۰۹ پدر اندینگ به او گفت که پلیس برای بازجویی او آمده است. اندینگ به موری زنگ زد و موری به او گفت که نمی‌فهمد پلیس برای چه می‌خواهد با او صحبت کند. موری سپس شماره تماس وکیل خود را به او داد و تاکید کرد که تنها در حضور وکیلش با پلیس گفتگو کند.

میشل بلا یکی دیگر از دوست دختران که رقاصه‌ی برهنه‌ای در کلوپ شبانه‌ی لاس وگاس است در فوریه ۲۰۰۸ موری را در کلوپ ملاقات کرده بود. موری در ساعت ۸:۳۵ روزی که مایکل فوت کرد یک پیغام متنی برای بلا فرستاده بود اما قاضی به دادستان اجازه نداد که آن را بخواند.

قاضی پاستور همچنین به دادستان اجازه نداد که یک پیغام صوتی که موری ۹ روز پیش از فوت مایکل برای بلا گذاشته بود را بخواند. اما وقتی دادستان از شاهد پرسید که آیا موری در آن پیغام صوتی ابراز امیدواری کرده بود که پیش از عزیمت به لندن برای کنسرت‌های This Is It، در کلوپ با وی ملاقات نماید؟ پاسخ مثبت داد.

قاضی گفت که پاسخ بلا در اسناد دادگاه ثبت نشود اما هیئت منصفه به وضوح آن را شنید.

نیکول آلوارز که از موری صاحب فرزند شده است، گفت که در سال ۲۰۰۵ در کافه‌ای در لاس وگاس با موری آشنا شده بود.

موری که یک مرد متاهل بود در سال ۲۰۰۹، زمانی که برای مایکل کار می‌کرد همراه با نیکول در آپارتمانی در سانتا مونیکا زندگی می‌کرد. آلوارز گفت که موری، او و نوزاد پسر تازه متولد شده‌شان را در مارس ۲۰۰۹ برای ملاقات با مایکل به منزل وی برده بود.

آلوارز در مورد یکی از چندین دیدارش با مایکل گفت:

"وقتی او را دیدم زبانم بند آمده بود. نمی‌توانستم باور کنم که دارم مایکل جکسون را ملاقات می‌کنم."

آلوارز همچنین گفت که وقتی مایکل درون آمبولانس به بیمارستان برده می‌شد، موری که او نیز درون آمبولانس بود به وی زنگ زده بود.

"او گفت که همراه با آقای جکسون در راه بیمارستان است و برای این به من می‌گوید که اگر از اخبار چیزی شنیدم نگران نشوم."

همانطور که خواندید بریجت مورگان، دیگر دوست دختر کانراد موری نیز روز گذشته در دادگاه گفته بود که در ساعت ۱۱:۲۶ یعنی ۳۰ دقیقه پیش از آنکه موری متوجه‌ی ایست تنفسی مایکل شود، به کانراد موری زنگ زده بود.

استیسی راگلز، کارمند کانراد موری گفت که در روز فوت مایکل در ساعت ۱۰:۴۳ به موری زنگ زد و به مدت ۸.۵ دقیقه با او صحبت کرد و مجددا در ساعت ۱۱:۰۷ با وی تماس گرفت.

راگلز گفت که در آپریل ۲۰۰۹ موری به او گفته بود که برای مایکل جکسون کار می‌کند.

دادستان می‌خواهد نشان دهد که پزشک مایکل جکسون به جای مراقبت از او، وقتش را بر روی تلفن‌هایش تلف کرده بود.

آخرین شاهد روز گذشته تیم لوپز صاحب داروخانه‌ای در لاس وگاس بود که شهادت داد بیش از ۴ گالون داروی پروپوفول را به آپارتمان نیکول آلوارز در سانتا مونیکا فرستاده بود.

نیکول آلوارز در دادگاه گفت که بسته‌های دارو به آپارتمان وی فرستاده می‌شدند اما وی هرگز داخل این بسته‌ها را نگاه نکرده و از محتوایشان بی‌خبر بود.

تیم لوپز گفت که دکتر موری از آپریل تا ژوئن ۲۰۰۹ تعداد ۲۵۵ شیشه پروپوفول را سفارش داده بود. وی گفت که موری هرگز وی را در جریان چگونگی استفاده از این داروها و اینکه برای مایکل جکسون بودند قرار نداده بود.

موری نخستین بار در روز ۶ آپریل تعداد ۳۵ شیشه پروپوفول سفارش داده بود. این تعداد در روزهای ۲۸ آپریل و ۱۲ می به ۶۵ رسید. در روز ۱۰ ژوئن نیز ۹۰ شیشه سفارش داده شد.

این اطلاعات در تضاد با ادعای وکلای مدافع است که می‌گویند موری سعی داشت مایکل را از مصرف پروپوفول باز دارد و بنابراین مقدار دارویی که به وی میداد را به مرور کم می‌کرده است.

از دیگر داروهایی که موری سفارش داده بود، کرم مخصوص بیماری پوستی ویتیلیگو بود. موری به لوپز گفته بود که تعدادی از بیماران سیاه پوستش از این بیماری رنج می‌برند.

منبع: eMJey.com / CNN