شنبه، ۹ مهر ۱۳۹۰ | 1/10/2011
روز ۴ دادگاه: مایکل جکسون شانس زنده ماندن داشت
روز جمعه یکی از ماموران اورژانس که در روز فوت مایکل به خانهی او رفته بود، شهادت داد که دکتر کانراد موری چیزی در مورد بیهوش کنندهی پروپوفول به آنها نگفته بود.
ریچارد سِنِف بیان داشت که موری گفته بود تنها از خواب آور لورازپام برای مایکل جکسون استفاده کرده است و اینکه به محض ورود ماموران به آنها گفته بود مایکل مشکل خاصی ندارد، حال آنکه مرده بود.
این پزشک گفت اگر آنها زودتر به مایکل رسیده بودند، شانس خوبی برای اینکه زنده بماند وجود داشت.
موری در نهایت به ماموران گفت که مایکل را به دلیل خستگی و کم آبی بدن مورد مداوا قرار داده بود اما نگفت که داروی پروپوفول را به وی داده است. دادستان میگوید مخفی نمودن داروهایی که به مایکل تزریق کرده بود، نشانهی جرم اوست.
وقتی ماموران رسیدند، موری از عصبانیت و گیجی به دور خودش میگشت. سنف میگوید مجبور شد سوالش را سه بار تکرار کند تا آنکه موری بالاخره شنید و پاسخ داد.
سنف پرسید که مایکل پیش از رسیدن آنها در چه وضعی بوده و مشکلش چیست، و موری پاسخ داد:
"هیچی. هیچی نیست. او فقط بیهوش است."
سنف میگوید پاسخ موری به نظرش درست نبود. زیرا وقتی یک پزشک در خانه است و به فردی درون خانه سرم وصل است و دستگاه اکسیژن در آنجا قرار دارد، پس حتما مشکلی وجود دارد.
او از موری پرسید که بیمار چند وقت است در این حال به سر میبرد و موری پاسخ داد به محضی که حالش بد شد، به اورژانس زنگ زدند.
طبق شهادتهای داده شده از زمانی که مایکل را بیهوش یافتند تا وقتی که به اورژانس زنگ زدند، دست کم ۱۵ دقیقه سپری شده بود.
سنف میگوید که مایکل طی این ۱۵ دقیقه شانس خوبی برای زنده ماندن داشته است. پزشکان اورژانس ۵ دقیقه پس از تماس در محل حاضر بودند.
این پزشک اورژانس کهنه کار میگوید بدن مایکل سرد، چشمانش باز و خشک، مردمک چشمش منبسط و سرمی به پایش متصل بود. وقتی سنف ضربان سنج را به مایکل متصل نمود، هیچگونه فعالیت قلبی دیده نمیشد. مایکل مرده بود.
وی یادآور شد که موری گفته بود ضربانی را در بالای ران مایکل تشخیص داده است، اما دستگاه چیزی را نشان نمیداد.
ریچارد سنف نخستین و یکی از چهار پزشک اورژانسی بود که برای نجات جان مایکل تلاش کرد. تلاشها اثربخش نبود. در ساعت ۱۲:۵۷ اورژانس بیمارستان از طریق بیسیم به سنف دستور داد که مرگ مایکل را اعلام کند اما به اصرار موری، مایکل به بیمارستان منتقل شد.
سنف گفت که طی ۴۲ دقیقهای که در کنار مایکل بود هیچ نشانی از زندگی در او مشاهده نکرد.
طی پرسش و پاسخ، وکلای موری توانستند یک مورد تناقض در شهادت شاهدان بیابند. سنف گفت که وقتی وارد اتاق میشد، دید که آلوارز و موری، مایکل را از روی تخت پایین میکشند. آلوارز در شهادت خود گفته بود که او تقریبا ۶ دقیقه پیش از رسیدن ماموران اورژانس، همراه با موری، مایکل را از روی تخت پایین کشیده بود.
مارتین بلانت، رانندهی آمبولانسی که مایکل را به بیمارستان رسانده بود، در پاسخ به دادستان دبورا برزیل گفت که او نیز هیچ نشانی از زندگی در مایکل مشاهده نکرده بود.
بلانت گفت که موری ادعا میکرد مایکل تنها یک دقیقه پیش از رسیدن اورژانس از هوش رفته است.
او همچنین دیده است که پیش از آنکه آنها مایکل را بر روی برانکار از اتاق بیرون ببرند، موری مقداری داروی لیدوکائین را از روی زمین برداشت و درون کیفی قرار داد.
باب جانسون، مدیر اجرایی شرکت نانین مدیکال، سازندهی یک ضربان سنج انگشتی، شاهد دیگر دادستان بود.
دکتر موری این ضربان سنج را برای کنترل ضربان قلب مایکل به انگشتش متصل کرده بود. جانسون گفت که این وسیلهی ۲۷۵ دلاری برای کنترل علایم حیاتی بیمار کافی نیست زیرا بوق هشدار آن خوب کار نمیکند و در صورت بروز مشکل برای بیمار، پزشک از آن باخبر نخواهد شد.
جانسون گفت که موری بهتر بود ۱۲۰۰ دلار خرج میکرد و دستگاه مناسب را خریداری مینمود.
دادستان میگوید کانراد موری به دلیل مهیا نکردن تجهیزات و امکانات کافی برای مراقبت از جان مایکل، گناهکار است.
رابرت راسل، یکی از بیمار سابق کانراد موری روز گذشته توسط دادستان به جایگاه احضار شد.
او از مراقبت پزشکی موری تعریف و تمجید کرد، اما گفت از وقتی موری به استخدام مایکل درآمد، دسترسی به او بسیار دشوار بود. راسل گفت که موری چند هفته پیش از فوت مایکل، جان او را که سکتهی قلبی کرده بود، نجات داد.
راسل در روزی که مایکل فوت کرد به مطب موری تلفن زد و برای او پیغام گذاشت. همان روز در سال ۱۱:۴۹ موری برای او یک پیغام صوتی گذاشت.
دادستان میگوید در زمانی که مایکل در حال مرگ بود، موری سرگرم استفاده از تلفن همراهش بوده است.
راسل میگوید پیغام موری عجیب بود زیرا میگفت که در تعطیلات است حال آنکه چند ماه پیش به آنها گفته بود برای مایکل جکسون کار میکند.
دادستانی از راسل استفاده کرد تا بگوید چگونه موری عادت داشت بیمارانش را به حال خود رها کند.
راسل گفت: "من ترسیده بودم. گیج شده بودم. احساس کردم تنها ماندهام و کمکی همراه ندارم."
ریچل کوپر آخرین شاهد هفتهی نخست محاکمه بود. این پزشک که در بیمارستان یوسیالای فوت مایکل را تایید کرده بود، شهادت داد که مایکل در زمان ورود به بیمارستان، فوت شده بود.
"او از نظر پزکشی مرده بود. قلبش ضربان نداشت."
موری به دکتر کوپر گفته بود که شاهد ایست تنفسی و قلبی مایکل بوده است. این در حالیست که دادستانی میگوید موری در آن لحظه خارج از اتاق بوده است.
کوپر اظهار داشت که موری به وی گفته بود تنها از داروی لورازپام برای مایکل استفاده کرده و نامی از پروپوفول نبرده بود.
دادگاه پس از تعطیلات آخر هفته در روز دوشنبه از سر گرفته میشود.
منبع: eMJey.com / BBC / AP / CNN / LA Times / NY Post