مادر و پدر مایکل، خواهرانش جانت و لاتویا و برادرانش جرمین، رندی و تیتو در دادگاه حضور داشتند. لاتویا یک شاخه گل آفتاب گردان، گل مورد علاقه‌ی مایکل را همراه داشت. بیشتر اعضای مرد خانواده پیش از آغاز سخنرانی وکیل مدافع متهم، جایگاه خود را ترک کردند.

موری نیز دست در دست همراه با مادرش از راه رسید.

جلسات دادگاه بطور زنده از درون دادگاه در شبکه‌های تلویزیونی آمریکا نمایش داده می‌شد. محوطه‌ی دادگاه مملو از خبرنگار و عکاس و واگن‌های باری با آنتن‌های ماهواره‌ای بر رویشان بود.

بیرون دادگاه هواداران مایکل جکسون در کنار حامیان موری، خیابان را سد کرده بودند. دو هواپیما نیز پیغام‌هایی از دو طرف را در آسمان می‌چرخاندند.

"خدا دکتر موری را حفظ کند. او بیگناه است"

و پلاکاردی با عکس مایکل جکسون بر رویش: "ایالات متحده و دنیا برای مایکل عدالت می‌خواهد."

وقتی کانراد موری در مسیر ورود به اتاق دادگاه بود، زنی از بین جمیعت خارج شد و به طرف او دوید. پلیس پیش از آنکه وی بتواند به موری نزدیک شود، او را از دادگاه بیرون کشید. مشخص نشد که این زن آیا از حامیان موری بوده یا قصد صدمه زدن به وی را داشته است، اما خود وی اعلام کرد که تنها می‌خواسته است با او حرف بزند.

نطق آغازین دادستان

در ساعت ۱۲:۲۳ ظهر به وقت محلی دادستان ویوید والگرن نطق آغازین خود را ایراد نمود. او گفت که اعتماد بیجای مایکل جکسون به پزشکش در نهایت منجر به مرگ وی گردید.

"غفلت فاحش و سهل انگاری پزشک موری باعث مرگ مایکل جکسون گردید. او تمامی قوانین و اساس پزشکی را در مورد مایکل جکسون زیر پا گذاشت."

دادستان گفت که موری مقدار زیادی از داروی پروپوفول را به مایکل جکسون تزریق کرد تا او بتواند بخوابد. انگیزه‌ی موری از این کار، دریافت دستمزد ماهانه‌ی ۱۵۰ هزار دلاری بوده است.

دادستان والگرن گفت:

"موری متخصص بیهوشی نیست. پروپوفول خواب آور نیست که بتوان آن را برای کسی تجویز کرد، این یک داروی بیهوشی عمومی است."

دادگاه همچنین نوار صوتی مکالمه‌ای از مایکل مربوط به روز ۱۰ می ۲۰۰۹ را که بر روی آیفون موری یافت شده بود، شنید. پزشک موری صدای مایکل را در حال بیان این کلمات ضبط کرده بود. بخشی از این مکالمه به دلیل آنچه که به گیجی ناشی از تحت تاثیر دارو بودن مایکل تعبیر شده است، قابل شنیدن نیست.

مایکل در این نوار صوتی با صدایی بم و گرفته، در مورد تور This Is It سخن می‌گوید:

"ما باید خارق‌العاده باشیم. وقتی مردم سالن کنسرت را ترک می‌کنند، وقتی مردم نمایش من را ترک می‌کنند می‌خواهم با خودشان بگویند که هرگز چنین چیزی در زندگی‌شان ندیده‌اند. شگفت انگیز است. او بزرگترین هنرمند صحنه در دنیاست. من پولش را برمیدارم و یک بیمارستان برای میلیونها کودک دنیا می‌سازم. بزرگترین بیمارستان دنیا. بیمارستان کودکان مایکل جکسون."

دادستان می‌گوید این مکالمه‌ی ضبط شده به وضوح نشان می‌دهد که موری از وضعیت سلامت مایکل جکسون و کاری که در پی انجامش بود، آگاهی داشت. والگرن خطاب به هیئت منصفه ادامه داد:

"موری دایما با غفلت فاحش رفتار کرد. دایما از انجام مراقبت صحیح از بیمارش سرباز زد و این بی‌کفایتی و عدم صلاحیت و مهارت او بود که باعث مرگ مایکل جکسون گردید."

والگرن توضیح داد که دکتر موری از ۶ آپریل ۲۰۰۹ مقدار ۱۹۳۷ میلیگرم از داروی پروپوفول را بطور روزانه به مایکل تزریق میکرده است. موری به پلیس گفته بود که به مدت دو ماه هر شب این مقدار از دارو را به وی میداده است تا بتواند بخوابد.

والگرن ادامه داد که وسیله‌ی مورد استفاده‌ی موری برای بررسی میزان اکسیژن خون مایکل در هنگام بیهوشی، از کار افتاده و غیر قابل استفاده بوده است. چرا که بوق هشدار دستگاه که باید وضعیت اضطراری را اعلام نماید، از کار افتاده بود.

دادستان می‌گوید موری برای تزریق پروپوفول از روش غیر استاندارد قطره چکان استفاده می‌کرده است. او همچنین هرگز به ماموران اورژانس نگفت که بیهوش کننده‌ی پروپوفول درون خون مایکل وجود دارد.

دادستان با اشاره به زمانبندی اتفاقات روز فوت مایکل، به هیئت منصفه گفت که موری دست کم نیم ساعت در تماس با اورژانس تاخیر داشته است.

دادستان در مورد وقایع روز ۱۹ ژوئن به هیئت منصفه گفت:

در آن روز مایکل برای تمرین آمد اما اصلا حالش خوب نبود. او یخ کرده بود، می‌لرزید و سرگردان بود."

عصر آن روز او بدون آنکه در تمرین شرکت کرده باشد به دلیل شرایط بدنی‌اش به خانه رفت. نشستی برای بحث در مورد وضعیت سلامت او برگزار شد و چند روز بعد او قادر بود در وضعیتی بسیار بهتر به تمرین بپردازد.

دادستان عکسی از مایکل در حال تمرین بر روی صحنه در شب پیش از فوتش را در کنار عکس او بر روی تخت بیمارستان به نمایش گذاشت و پرسید طی ۱۲ ساعت بین زمانی که مایکل جکسون مکان تمرین را ترک کرد تا وقتی در روز ۲۵ ژوئن ۲۰۰۹ از دنیا رفت، چه گذشت؟

"از شواهد و قراین برمی‌آید که عملکرد و غفلت پزشک شخصی او منجر به مرگ او در ۵۰ سالگی شده است."

وقتی عکس مایکل بی جان بر روی تخت بیمارستان به نمایش درآمد، خواهران مایکل بین خود دستمال کاغذی رد و بدل کردند.

دادستان سپس در مورد تماس‌های تلفنی کانراد موری در صبح روز فوت مایکل صحبت کرد و گفت که موری از ساعت ۱۰:۲۰ دقیقه‌ی صبح آن روز تا ساعت ۱۱:۵۱ سرگرم صحبت با تلفن بوده است. دادستانی می‌گوید موری حدود ساعت ۱۱:۵۶ به وضعیت بحرانی مایکل پی برد اما از هیچکس نخواست که با اورژانس ۹۱۱ تماس بگیرد تا اینکه ساعت ۱۲:۲۰ دقیقه شد.

والگرن گفت که موری در ساعت ۱۱:۵۱ با دوست دخترش سرگرم صحبت بود که ناگهان از صحبت بازایستاد. دادستان می‌گوید در همین زمان بوده که موری فهمیده است که مایکل نفس نمی‌کشد.

در ساعت ۱۲:۱۲ دقیقه‌‌ی بعد از ظهر موری، یک پیغام برای دستیار شخصی مایکل با نام مایکل ویلیام گذاشت: "لطفا هرچه سریعتر با من تماس بگیر، خواهش می‌کنم." ویلیام بی‌درنگ به او زنگ زد و موری گفت: "زود خودت را برسان، آقای جکسون یک واکنش بد نشان داده است."

دادستان می‌گوید با اینکه موری از این واکنش بد آگاه بود، اما همچنان اورژانس بیمارستان را خبر نکرد. ویلیام که مسیرش تا خانه دور بود، از نگهبان، آلبرتو آلوارز خواست به موضوع رسیدگی کند.

"وقتی به درون اتاق رسید، دید که موری بر روی تخت سرگرم دادن تنفس مصنوعی به جکسون است."

والگرن گفت که موری از آلوارز خواست تا کیفی را بردارد و موری شروع کرد به گذاشتن شیشه‌های دارو و کیسه‌ی سرم درون آن."

این کیف بعدا در خانه‌ی مایکل پیدا شد.

والگرن همچینن اشاره کرد که موری چیزی در مورد تزریق پروپوفول به ماموران اورژانس نگفته بود و نیز پس از تزریق این دارو به مایکل، اتاق را ترک کرده بود که نشانه‌ی غفلت فاحش او است.

والگرن سپس تکه‌هایی از فیلم This Is It مربوط به اجرای روز ۲۴ ژوئن را در دادگاه نمایش داد: یک اجرای احساسی از آهنگ Earth Song.

نطق آغازین وکیل مدافع

پس از دادستان، نوبت به وکیل مدافع متهم رسید.

اد چرنوف گفت که موکلش سعی می‌کرده است مایکل را از مصرف پروپوفول که مایکل آن را با نام شیر (به دلیل شیری رنگ بودن این دارو) می‌خوانده است، بازدارد. او در نطق آغازین خود گفت که ۲۵ میلیگرمی که کانراد موری در روز فوت مایکل به او تزریق کرده بود طی ۱۰ دقیقه اثرش از بین می‌رفت و این احتمالا وقتی رخ داده که موری در اتاق نبوده است.

چرنوف ادامه داد:

"وقتی جکسون درخواست پروپوفول کرد می‌دانست که داروهای دیگری نیز در بدنش وجود دارد. موری به او پروپوفول تزریق کرد و مایکل به خواب رفت. وقتی موری از اتاق بیرون رفت، مایکل به هوش آمد و داروی پروپوفول را به مقداری که برای خواب کردن شش نفر کافی باشد، نوشید و موجب مرگ خویش شد."

"مایکل جکسون به خاطر بی‌خوابی و فشاری که برای اجرای کنسرت‌ها احساس می‌کرد، در نخستین ساعت‌های روز ۲۵ ژوئن و پس از بازگشت به خانه، ۸ قرص لورازپام خورد و چون اثر نکرد، وقتی کانراد موری از اتاق بیرون رفته بود، پروپوفول را نوشید و ترکیب این دو دارو فورا باعث مرگ وی شد."

"او به چنان سرعتی درگذشت که پزشک موری حتی فرصت نکرد به او تنفس مصنوعی دهد یا چشمانش را ببندد."

چرنوف سخنی را که مایکل به موری گفته بود در دادگاه نقل کرد:

"اگر نتوانم بخوابم، اگر نخوابم نمی‌توانم تمرین کنم. اگر نتوانم به قدر کافی تمرین کنم، نمی‌توانم کنسرت‌ها را اجرا کنم و شکست می‌خورم و می‌بازم."

چرنوف گفت که مایکل به دمرول که توسط یکی دیگر از پزشکانش تجویز شده بود، اعتیاد داشت و بخشی از بی‌خوابیش به دلیل همین اعتیاد بوده است."

چرنوف همچنین در مورد نحوه‌ی آشنایی مایکل و موری گفت که وقتی مایکل در سال ۲۰۰۶ فرزندانش را برای مداوا نزد او برده بود، با وی آشنا و سپس دوست شده بود و موری موافقت کرد که برای درمان بیخوابی مایکل به او پروپوفول تزریق نماید.

وکیل مدافع متهم گفت که موکلش به مدت دو ماه به مایکل پروپوفول تزریق می‌کرده است و طی این دو ماه:

"مایکل زنده ماند.. می‌خوابید... بیدار میشد... زندگیش را می‌کرد... به سر کار می‌رفت."

چرنوف گفت که موری سعی داشت استفاده از این دارو را قطع نماید و مایکل با او موافقت کرد به همین دلیل در شب ۲۲ ژوئن نصف مقدار همیشگی از این دارو را به وی تزریق نمود و در شب ۲۳ ژوئن داروهای دیگری به جز پروپوفول به او داد.

چرنوف اظهار کرد:

"مایکل جکسون وقتی موری به او پروپوفول میداد، از دنیا نرفت. وقتی دکتر موری از این کار دست کشید، درگذشت."

وقتی چرنوف می‌گفت که موکلش چگونه با مایکل آشنا شده بود، موری دستمالی در جلوی صورتش گرفت و اشکش را پاک کرد.

چرنوف گفت که مایکل ۱۰ سال روی صحنه نبوده است و کنسرت‌های This Is It آخرین کارهایش بودند پس باید حتما انجامشان میداد.

"این کنسرت‎ها به خاطر ما نبود، به خاطر خودش بود. او می‌خواست تاریخ بسازد."

شهادت شاهدان

کارگردان This Is It، کنی اورتگا نخستین شاهد دیروز بود.

او گفت که در روز ۱۹ ژوئن یک هفته پیش از فوت مایکل، او با ناخوشی در جلسه‌ی تمرین حاضر شده بود.

"دوستم حالش مساعد نبود. نمی‌دانستم موضوع چیست اما عمیقا نگران شدم."

اورتگا گفت که مایکل گیج و گمگشته به نظر می‌رسیده است. او پاهای یخ زده‌ی مایکل را مالش داد و وقتی دانست که او اصلا چیزی نخورده است، او را وادار کرد غذا بخورد.

"قلبم شکسته بود. او مانند یک پسربچه‌ی گمشده به نظر می‌رسید."

اورتگا آنچنان مضطرب بود که نامه‌ای به رندی فیلیپس، مدیر عامل AEG کمپانی برگزار کننده‌ی This Is It نوشت و گفت که "مشکلات روانی جدی پیش آمده است و مایکل باید توسط یک روانپزشک تحت بررسی قرار بگیرد."

اورتگا نوشته بود:

"هیچکس مسئولیت پیشامد این وضعیت را برعهده نگرفته است، کسی از او مراقبت نمی‌کند. امروز من به او غذا دادم و پتو دورش انداختم و به پزشکش زنگ زدم."

"در نهایت همه باید بدانند که او واقعا این کنسرت‌ها را می‌خواهد. اگر ما کنار بکشیم او ویران و دلشکسته خواهد شد. او بسیار ترسیده است که همه چیز از بین برود."

اورتگا همچنین گفت که در روز ۲۰ ژوئن یک نشست اضطراری در خانه‌ی مایکل با حضور او و موری برگزار شد. اورتگا می‌گوید موری با شنیدن نگرانی‌های او در مورد سلامت مایکل از کوره در رفت.

"او گفت من نباید ادای یک پزشک آماتور و یک روان شناس را دربیاروم و باید مراقبت از مایکل را به او محول نمایم."

اما اورتگا گفت که ۴ روز پس از آن در روز ۲۳ ژوئن، مایکل "پر انرژی و پر از میل به کار و پر از شور و اشتیاق" به تمرین بازگشت.

اورتگا در ۲۴ ژوئن، پس از یک روز کاری خوب دیگر، مایکل را در آغوش گرفت و از او خداحافظی کرد. چند ساعت بعد یک نفر به او زنگ زد و گفت "او را از دست دادیم."

پال گانگ‌ ور، از مدیران کمپانی AEG دیگر شاهد دادگاه بود. او در مورد دیدار با مایکل در روزهای آغازین تمرین گفت:

"کمی بی‌حوصله بود. بریده بریده صحبت می‌کرد و حرکاتش آرامتر از آنچه بود که از او سراغ داشتم."

گانگ ور گفت که مایکل از مطب پزشک آمده بود اما گفت نمی‌تواند به خاطر آورد که از نزد موری بازمی‌گشت یا پزشک پوست، آرنولد کلین.

این گانگ ور بود که موری را به عنوان پزشک متخصص مایکل استخدام کرد. وی گفت که مایکل بر این امر اصرار می‌ورزید، گرچه گانگ ور عقیده داشت از آنجا که کنسرت‌ها در لندن برگزار می‌شود، بهتر است یک پزشک انگلیسی برای این کار استخدام نمود.

گانگ ور می‌گوید مایکل به بدن خویش اشاره می‌کرد و می‌گفت:

"این یک ماشین است. ما باید مراقب این ماشین باشیم. این چیزی است که من می‌خواهم. من دکتر موری را می‌خواهم."

موری در ابتدا برای یک سال دستمزدی برابر با ۵ میلیون دلار درخواست کرده بود.

"من به موری گفتم قطعا چنین پرداختی از جانب ما صورت نخواهد گرفت و او گفت که مایکل نمی‌تواند این پول را پرداخت نماید."

رایزنی‌ها سرانجام به یک حقوق ثابت ماهانه‌ی ۱۵۰ هزار دلاری ختم شد. موری در ابتدا از قبول آن سر باز زد تا اینکه گانگ ور به او گفت که این پیشنهاد از جانب شحص مایکل داده شده است.

دادستان از شهادت گانگ ور و اورتگا استفاده کرد تا غفلت و سهل انگاری موری را نشان دهد. وی گفت این پزشک پول پرست از تمامی عواقبتی که داروهای تجویزی‌اش برای مایکل به همراه آورده بود، کاملا آگاه بوده است.

منبع: eMJey.com / AP / CNN / CBS News / ABC News