بلانت گفت که موری یک سرنگ مخصوص تزریق زیر پوست آماده ساخت و تصمیم داشت آن را برای مایکل استفاده کند اما او و همکارانش مانع شدند.

این شاهد، دکتر موری را در آن لحظه دست پاچه و بی‌عقل توصیف نمود و گفت که عرق بسیار زیادی می‌ریخت.

بلانت گفت که به محض ورود به اتاق مایکل، به نظر می‌آمد که دست کم ۲۰ دقیقه از فوت وی می‌گذرد. اما موری ادعا می‌کرد که وی تنها یک دقیقه پیش از درخواست کمک از اورژانس دچار ایست تنفسی شده است.

"به نظر می‌رسید که مدتی از مرگش گذشته است زیرا پوستش سرد، مردمک چشمش باز و چشمانش ثابت بود."

بلانت همچنین گفت که یک سوند ادراری برای مایکل استفاده شده بود. این سوند معمولا در اتاق‌های عمل برای بیمارانی که بیهوش هستند استفاده می‌شود.

ریچل کوپر، پزشک اورژانس که در بیمارستان یو‌سی‌ال‌ای، فوت مایکل را اعلام نمود در جایگاه گفت که وقتی سلطان پاپ به بیمارستان رسید، هیچ نشانی از حیات در وی نبود. پیش از آنکه عملیات نجات بر روی او انجام شود، وی اطمینان داشت که امیدی به بازگشت وی به زندگی نیست.

او در ساعت ۱۲:۵۷ به ماموران اورژانس که در منزل مایکل بودند اجازه داد وی را فوت شده اعلام نمایند، اما بنا به اصرار دکتر موری و شهرت مایکل جکسون، این کار انجام نشد و مایکل به بیمارستان انتقال یافت. پس از تلاش بیهوده در بخش اورژانس، خانم کوپر در ساعت ۲:۲۶ بعد از ظهر ۲۵ ژوئن فوت مایکل را اعلام نمود.

وی اضافه کرد که دکتر موری هیچ اطلاعی در مورد داروهای تزریقی به مایکل به آنها نداد و تنها از آرامبخش و ضد اضطراب لورازپام نام برد. کوپر می‌گوید داروهای خواب آور بسیاری که پس از کالبد شکافی مایکل در بدنش یافت شد، اثر هم افزایی داشته و موجب خطرسازی بیشتر پروپوفول در بدن مایکل و نهایتا ایست قلبی وی گردید.

به گفته‌ی دکتر کوپر، مصرف پروپوفول مخصوص اتاق‌های جراحی بیمارستان است و او تا زمان فوت مایکل هرگز چیزی در مورد مصرف خانگی این داروی قوی نشنیده بود.

سائو گاین، پزشک همکار کوپر و قلب شناس گفت که موری دادن مواد خواب آور یا مخدر به مایکل را رد کرد و تنها از لورازپام نام برد. گاین توضیح داد که موری نمی‌توانست بگوید که از زمان تزریق لورازپام تا ایست قلبی چقدر طول کشیده است.

"او ساعت نبسته بود و هیچ درکی در مورد زمان نداشت." گاین گفت که اینها عین واژه‌هایی هستند که موری در آن روز بیان داشته بود.

موری به او گفته بود که مایکل بسیار خسته بود، اما آنقدر برای خوابیدن مشکل داشت که ناچار بود خواب آور مصرف کند.

مایکل در ساعت ۱:۱۳ بعد از ظهر به بیمارستان رسید و پزشکان تا ساعت ۲:۲۶ دقیقه برای نجاتش تلاش کردند.

گاین در دادگاه گفت که موری از او خواسته بود زود تسلیم نشود و تمام تلاشش را برای نجات جان بیمارش انجام دهد.

روز گذشته همچنین نماینده‌ی شرکت مخابرات لس آنجلس، اطلاعات تلفن‌ همراه کانراد موری را در روزی که مایکل در گذشت در اختیار دادگاه قرار داد. بر پایه‌ی گزارش وی، پزشک موری زمانی را که باید صرف نجات جان بیمارش می‌کرده است، سرگرم گپ زدن با تلفن همراه و یا ارسال پیغام متنی بوده است. متاسفانه مخاطب هیچ‌کدام از تماس‌های برقرار شده طی این مدت ۴۷ دقیقه‌ای، اورژانس ۹۱۱ نبوده است.

طی ۵ ساعت پیش از فوت مایکل، او ۱۱ تماس تلفنی از دو تلفن مختلف برقرار کرده بود. سه تلفن پشت سر هم که دست کم ۴۵ دقیقه به طول انجامیدند، درست زمانی صورت گرفتند که دادستانی عقیده دارد پزشک موری متوجه‌ی ایست تنفسی بیمارش شده بود. طی همین زمان او ۵ پیغام متنی بر روی آیفونش دریافت و ارسال نمود. از جمله مخاطب‌های تماس‌های او از طریق آیفون و موبایل؛ یک بیمار در لاس وگاس، کلینیکش در هیوستون، یک کارمند و یک پزشک دیگر بوده‌اند. او یک ساعت و نیم از این دوره‌ی زمانی ۵ ساعته را صرف تماس‌های تلفنی کرده بود.

او همچنین با یکی از کارمندان مایکل تلفنی تماس گرفته و خواستار کمک فوری شده بود. علاوه بر این طی یک تا دو دقیقه، دو پیغام متنی برای تقاضای کمک به کارمندان مایکل ارسال کرده بود.

منبع: eMJey / TMZ / AP / LA Times