...

شنبه، ۶ تیر ۱۳۸۸ | 27/06/2009

لیزا ماری پریسلی: مایکل سرنوشتش را می دانست

مطلبی که در ادامه میخوانید را لیزا ماری دختر الویس پریسلی در وبلاگ خود در myspace منتشر کرده است. لیزا ماری در سال ۱۹۹۴ با مایکل ازدواج کرد و ۱۹ ماه بعد از وی جدا شد.

لیزا ماری پریسلی میگوید که تقریبا یکسال پس از ازدواجشان، مایکل پیش بینی کرده بود که او نیز مانند الویس دچار یک مرگ غیر منتظره و نابهنگام میشود.

الویس پریسلی در آگوست سال ۱۹۷۷ در سن پایین، در ۴۲ سالگی و هنگامیکه لیزا ۹ ساله بود، در منزلش در گریس لند درگذشت. علت مرگ او در اسناد رسمی، ضربان نامنظم قلب ذکر شد که آن را ناشی از مصرف بیش از حد مواد مخدر دانستند.

-----------------------------------------

for-ever-love.jpg

او می دانست....

سالها قبل من و مایکل سرگرم یک گفتگوی عمیق در مورد زندگی بودیم.
من نمی توانم سوال او را به خاطر بیاورم اما او چیزی در مورد چگونگی مرگ پدرم از من پرسید.

(در میانه ی گفتگو) او یک مرتبه سکوت کرد، خیلی عمیق به من خیره شد و با یک لحن قاطع و آرام گفت "متاسفم که من هم زندگیم را مانند او تمام خواهم کرد."

من بدون معطلی سعی کردم تا او را از این تفکر باز دارم. او شانه هایش را بالا انداخت و سرش را تکان داد انگار که میخواست به من بفهماند میداند دارد چه میگوید.

۱۴ سال بعد اکنون من اینجا نشسته ام به اخبار نگاه میکنم و می بینم که یک آمبولانس از در پارکینگ خانه ی او بیرون میرود. آن درهای بزرگ، آن مردمی که در آنجا جمع شده اند، اجتماعی که در بیرون بیمارستان تشکیل شده است، علت مرگ و آنچه احتمالا باعثش شده است و خاطره ی این گفتگو به مغزم ضربه میزند و اشکهایم یک لحظه بند نمی آیند.

یک پایان پیش بینی شده توسط او، توسط آنها که دوستش داشتند و توسط من. اما چیزی که پیش بینی نکرده بودم این بود که وقتی اتفاق بیافتد، چقدر آزار دهنده خواهد بود.

فردی که نتوانستم به او کمک کنم همین حالا به مرکز کالبد شکافی لس آنجلس منتقل شد تا کالبد شکافی شود.

تمامی آن بی تفاوتی ها و خونسردی ها و کناره گیری هایی که سالها به سختی سعی کردم در خودم نسبت به او به وجود بیاورم همگی از بین رفتند و اکنون من در نهایت سرخوردگی و غم فرو رفته ام.

حالا میخواهم چیزی بگویم که هرگز نگفته ام چون میخواهم یکبار هم که شده حقیقت گفته شود.
روابط ما بر خلاف آنچه در رسانه ها گفته میشود، "ساختگی" نبود. بله رابطه ی غیر معمولی بود. زیرا دو نفر انسان غیر معمول که زندگی عادی را نمی شناخته و هرگز آنگونه زندگی نکرده بودند، بین یکدیگر رابطه ای را کشف کردند، شاید با یک زمان بندی شک برانگیز از جانب وی. اما به هر حال من باور دارم او تا آخرین حدی که میتوانست دوستم داشت و من هم بسیار زیاد دوستش داشتم.

من میخواستم "نجاتش" دهم. من میخواستم او را از این سرنوشت گریز ناپذیر که سرانجام اتفاق افتاد، نجات دهم.
خانواده ی او و افرادی که دوستش داشتند نیز می خواستند او را نجات دهند اما نمی دانستند چگونه. و این به ۱۴ سال قبل باز میگردد. ما همه نگران بودیم که عاقبت او چنین شود.

و آن زمان که سعی میکردم او را نجات دهم، تقریبا خوم را گم کردم.

او یک نیروی فوق العاده پر تحرک و پر جنب و جوش و قدرتی داشت که نمیشد آن را دست کم گرفت.
وقتی آن را برای چیز خوبی استفاده میکرد، بهترین میشد و اگر برای چیز بدی آن را به کار میبرد، واقعا بد میشد. حد میانه حتی برای یک ثانیه هم به موجودیت یا اعمال مایکل جکسون راه نیافت.

در تلاش هایم برای نجات دادن او از رفتار خود-ویرانگرش و محافظت از او در برابر خون آشامان و زالوهایی که موفق میشد مانند آهن ربا به دور خود جمع کند، بسیار بیمار شدم و از نظر احساسی و روحی تحلیل رفتم و خسته شدم.

من با تلاشهایم، خود را در مخمصه قرار داده بودم. باید به فرزندانم میرسیدم. باید تصمیم میگرفتم.
سخت ترین تصمیم زندگیم را گرفتم. خودم را کنار کشیدم و گذاشتم سرنوشت به سراغش بیاید. اگرچه به شدت دوستش داشتم و سعی کردم جلوی این سرنوشت را بگیرم یا معکوس اش کنم.

بعد از طلاق، من چند سالی را با افسوس خوردن، در وسواس فکری او به سر بردم و به جز این چه کار میتوانستم بکنم. چند سال بعد از آن را در عصبانیت از کل این وضعیت سپری کردم. در مواقعی کاملا بی تفاوت شدم، تا اینکه این اتفاق افتاد.

همانطور که من در اینجا نشسته ام و اندوه مرا فرا گرفته است و بازتاب و گیجی ناشی از آنچه بزرگترین شکست زندگیم است به سراغم آمده، اخبار را دنبال میکنم. سناریوی ۱۶ آگوست سال ۱۹۷۷ (روز مرگ الویس) صحنه به صحنه برای مایکل در حال تکرار شدن است. صحنه هایی که هرگز نمی خواستم دوباره ببینم. دقیقا همان طور که او پیش بینی کرده بود. من واقعا، واقعا بی نهایت سرخورده و غمگینم.

هر تجربه ی بدی که در گذشته از او در درونم داشتم، همراه با او مرده است.

او یک فرد شگفت انگیز بود و من خوش بخت بودم که توانستم تا آن حد به او نزدیک شوم و تجربیات بسیاری با او داشته باشم و سالهایی در کنارش باشم.

من شدیدا امیدوارم که او اکنون می تواند از رنج ها، فشارها و ناراحتی هایش رها شود.
او استحقاق دارد که از تمامی آنها آزاد شود و من امیدوارم که او در مکانی بهتر است یا خواهد بود.
من همچنین امیدوارم افراد دیگری که فکر میکنند در کمک کردن به او شکست خورده اند، حالا آرامش یابند زیرا او در نهایت آزاد شده است.

دنیا در شوک به سر میبرد اما او بهتر از هرکس دیگری می دانست که روزی سرنوشتش چگونه رقم میخورد و حق با او بود.

من واقعا احتیاج داشتم که این موضوع را همین حالا بگویم. ممنونم که گوش دادید.

~LMP

منبع: eMJey / myspace

...