The Song: Unbreakable ( آهنگ : شکست ناپذیر )

Unbreakable


نخستین آهنگ آلبوم Invincible

مدت زمان : 6.26'

ترانه و آهنگ : مایکل جکسون ، رادنی جرکینز ، فرد جرکینز سوم ، لا شاون دنیلز ، نورا پین ، رابرت اسمیت

بک ووکال : برندی

اجرای رپ : Notorious B.I.G



مایکل قصد داشت این آهنگ را به عنوان نخستین تک آهنگ آلبوم Invincible منتشر کند و فیلم کوتاه 20 دقیقه ای برای آن بسازد اما سونی با مخالفت آهنگ های دیگری را به عنوان تک آهنگ و ویدئو جایگزین کرد .



متاسفانه اطلاعات خیلی کمی از این آلبوم شاهکار موجوده .

اطلاعات که زیاده ، فقط باید ببینی پیش کدوم اشخاصه .
یعنی اطلاعات در مورد این آلبوم شاید تو ویکی پدیا و جاهای مرسوم دیگه کم باشه، اما نزد خیلی از فن های مایکل محفوظه.

این آهنگ یکی از آهنگ های ممتاز مایکل جکسونه،
متن آهنگ کاملا شخصیه،
احساس تکبر خاصی تو آهنگ در جریانه، مایکل جکسون در اوج افسردگی و بی انگیزه بودن در حرفه کاری به سر می بره اما این حس کاملا پشت ضرب های این آهنگ مخفی شدند و مایکل خودشو یک قهرمان در استدیو پیدا کرده.
انگار یهو فهمیده که اون کسی نیست جز مایکل جکسون! چیزی که قبل از اون خودش متوجه نبوده.
اما می دونه اون دوران تموم شده!
کل آهنگ هم همینو می گه، مایکل جکسون منزوی، داره در مورد مایکل جکسون اسطوره می خونه.
مایکل جکسونی که هیچ نیازی به بزرگنمایی نداشت این بار تا سر حدی از شکستن جلو رفته که خودش به ستوه اومده و از بزرگی و شکست ناپذیر بودن خودش میگه.
مایکل جکسون تنها مونده و فقط هواداراش در کنارش هستند، از رسانه ها و محبوبیت عمومی خبری نیست و این یعنی زنگ خطر! خطر به به و چه چه از سمت یه قشر مشخص و آغاز خود بینی.

اما من از درون معتقدم با تمام فریادی که مایکل داره تو این آهنگ می زنه که من مایکل جکسون هستم، باز هم حتی خودش 50 درصد از عظمت و بزرگی اسم خودش رو حس نکرده.

این آهنگ از نظر مفهومی بسیار شبیه آهنگ " Breaking News " هست، اما مسئله اینکه هر چی جلو تر رفتیم مایکل بیشتر در مورد خودش دچار تردید شد!
از هیستوری شروع کرد به نماد سازی از خودش، تو اینوینسیبل از قدرتش دفاع کرد و در آخر مستقیم از خودش خوند.

مایکل جکسون حقیقت رو بیان می کنه، هیچ کس نمی تونه منو لمس کنه، هیچ کس نمی تونه به من برسه، اما در پس این جملات واقعیتی وجود داره که دیگه حتی دست مایکل جکسون هم به مایکل جکسون نمی رسید! و این دقیقا یعنی به وجود اومدن این آهنگ!

---

میکس و تنظیم آهنگ به طرز وحشتناکی خوبه. اما یک حقیقت در مورد میکس صدای ووکال مایکل در طول این آلبوم وجود داره، اینکه میکس صدای مایکل خشک تر از همیشه ست و نرمی شو از دست داده، نظر شخصی من اینکه به آلبوم لطمه نزده و در و تخته با هم جور شدن اما به مایکل جکسون لطمه زده!
تو این آهنگ خبر زیادی از المان های قدیمی مایکلی نیست. یه انقلاب در راهه و جایگزین کردن مایکل هزاره سوم و قرن بیست و یکم با چیزی که قبل از این بود و دیگه دست نیافتنی به نظر می رسه.
مایکل تو آلبوم اینوینسیبل یکم زیادی تکنیکی شد و نت های دیگه ای از صداشو به نمایش گذاشت و این از بعد احساسی صداش کم کرد. مایکل جکسون یک مایکل جکسون الکتریکی شده! که کاور این آلبوم هم خودش نمایانگر نیمه جدید و الکتریکی و سال 2000 مایکله.

در مورد این آهنگ می شه به آهنگ زیبای Xscape هم اشاره کرد، به نظر ایده ریتم ها از یه نقطه اومده و در دل خودش اون آهنگ هم نهفته.

رپر این آهنگ عالیه! خیلی عالی تر از رپر های شماره یک اون سال و این باز هم یعنی قدرت نهفته مایکل جکسون در انتخاب و مدیریت.

از نظر من، بارزترین و مشخص ترین ویژگی آهنگ های این آلبوم، فاصله های بکار رفته تو این آلبوم هستند.
این امر باعث شده که قسمت های کر همه آهنگ ها عالی به نظر برسند.

آلبوم اینوینسبل رو من بزرگترین آلبوم ریمیکس مایکل جکسون نه از آهنگ ها بلکه از کاراکتر مایکل جکسون می دونم.
مایکل سعی کرد تمام دوره ی هنری خودشو به گونه ای جدید معرفی کنه.
پرایوسی و اسکریم ،
تریلر و تریتند
کرای و هیل د وورد
دونت واک ا وی و شیز آت آف مای لایف و خیلی های دیگه.
برای آهنگ های این آلبوم از حرفه قدیمی تر مایکل مثال زیاد هست.

خود ویدئوی You Rock My Wolrd روی هم ریخته شده ی چندین و جند ویدئوی مایکل جکسونه.

---

این آهنگ ارزش اینو داره که بیشنی و همین طور در موردش بنوسی، قوی بودنش از حس ادراک موسیقیایی عوام و خیلی از ما ها بیشتره و باعث دوگانگی افراد تو این آلبوم و این آهنگ میشه!

این آهنگ به طرز عجیبی جدید می مونه و کهنه نمی شه و انقدر روش کار شده که اگر بار 1001 ام با دقت گوشش کنید صداهای جدید کشف می کنید!

متاسفانه مایکل با تمام فریادش خودش نمی دونه که چقدر تو این آهنگ خوبه! نمی دونه که بیشتر از 10 سال بعد که زنده نیست و این آهنگ تو تک تک سلول های مجرای شنوایی طرفدارهای اینوینسیبل نفوذ میکنه.

و باعث زمزمه یک فن قدیمی میشه که می گه :
تو واقعا شکست ناپذیری، نیازی به دفاع نیست.

مطالبی که نوشتی جمید جان خیلی مفید و آموزنده بود ممنونم اما درمورد یکی از مطالبی که نوشتی لازم میدونم یک نکته رو حتما بگم...

صدای رپی که دراین آهنگ استفاده شده است مربوط به The Notorious B.I.G. است که در سال 1997 کشته شد!!البته او در سال 1994 در آهنگ This Time Around نیز با مایکل همکاری داشت.

این صدا از آهنگ You Can't Stop the Reign از رپر Shaquille O'Neal. برداشته شده است که خود Shaquille O'Neal هم این صدا رو از یکی از آهنگ های B.I.G برداشته است!!!





The Notorious B.I.G
از بزرگترین پدیده های رپ دهه 90 است که ظهور او با ظهور رپ هایی مانند 2pac همراه بودکه منجر به جنگ های گنگستری بین باند های آن ها می شد.تا جایی که در سال 1996 هواردان The Notorious B.I.Gترتیب 2pac را با تیراندازی دادند...البته هواداران 2pac از خجالتشون بعدا در اومدند و ترتیب این آقا رو در سال 1997 دادند!!!جز خوندن این ها هنرهای دیگه ای هم داشتند که از جمله سر به نیس کردن رقیب هاشون بود!!!بعد از این درگیری ها در میان رپر ها جریان شرق و غرب ایجاد شد.

مایکل پس از آلبوم Blood On The Dance Floor و در آغاز سال قرن جدید با موسیقی جدید بازگشت.بر خلاف گذشته که مایکل به شدت موسیقی اعتراضی رو در پیش گرفته بود ایندفعه نوع این اعتراض عوض شده بود و حتی میشه مایکل و شعرهاش در این آلبوم رو به یک نصیحت پدرانه تشبیه کرد.بله مایکل دیگر پدر شده بود...او در این آلبوم به مهربانی یک پدر و نگران فرزندانش بود...مایکل از تلفیق موسیقی پرهیجان الهام گرفتهاز موسیقی راک و پاپ راک فاصله گرفته بود و بیشتر شاهد حضور ارکان موسیقی کلاسیک در این آلبوم و کارهایش بودیم آغاز این آلبوم با این آهنگ زیبا همراه بود...مایکل ایندفعه به سراغ موسیقی Hip Hop و R&B آمده بود.سبک هایی که در چندین آلبوم آخر مایکل آنچنان فعال نبودندآغاز آلبوم با یک آهنگ پاپ آراد بی نشان دهنده یک آغاز متفاوت نسبت به سایر آلبوم های مایکل بود.همانند تیزر آلبوم هیستوری که مایکل خود و هنرش را می ستود و آن را بزرگ نشان داد(همینطور هم هست) در این آهنگ هم به آن روند ادامه داد.کروس زیبا و تاثیر گذار بسیار زیبایی در اینکار وجود داشت که خبر از سبکی متفاوت دراین آلبوم داشت.همخوانی های متفاوت مایکل در گروس این آهنگ و استفاده از ارکان آر اند بی از این آلبوم اثری ساخت کهشکل دهنده جریانی جدید و پایدار در موسیقی پاپ و آر اند بی بود.

تو بیشتر موارد باهات موافقم حمید ، یعنی نمی تونم هم موافق نباشم . اشاره ای که به آلبوم رمیکس کردی عالی بود . مایکل میخواست قبل از رفتن همچنین شاهکاری رو برای دنیا باقی بذاره . این آخرین آلبوم رو . Invincible تمامش یک حسرته بی پایانه ...

بخاطر اطلاعات "رپ" ممنون شایان جان .

درسته ، قسمت رپ این آهنگ مال آهنگ دیگری بوده که به پیشنهاد رادنی جرکینز ، یکی از تهیه کنندگان روی آهنگ گذاشته میشه و چیز خوبی از آب در میاد و مایکل راضی میشه .
عجیبه که محتوای قسمت رپ اینقدر زیاد روی آهنگ نشسته . انگار واقعا برای همین آهنگ نوشته شده .

من خیلی این اهنگ رو دوست دارم. به نظرم این اهنگ و Threatened و Invincible سه اهنگ برتر این البوم هستن. هم از نظر نواوری ها. متفاوت بودن ریتم ها و سبک منحصر به فردشون. توی این اهنگ مثل 2 تا اهنگ دیگه از افکت های خاص صوتی استفاده شده که همونطور که حمید گفت جذابیت اهنگ رو خیلی بالاتر میبره و تکراری بودنش رو از بین میبره.
متن این اهنگ هم خیلی زیباست و مایکل توی این اهنگ خودش رو خیلی قوی و غیرقابل شکست نشون میده.
رپ نقش خیلی زیادی توی اهنگ های این البوم به خصوص این اهنگ داره. خیلی از مفهوم هایی که مایکل سعی داشت در این اهنگ برسونه رو با رپ خیلی قوی گفت.
جالب اینجاست که مایکل هرگز نمیخواست از سبک های جدیدی که اواخر دهه ی 90 به وجود اومدن جا بمونه. رپ در اون زمان پیشرفت خوبی داشته. همچنین سبک هایی مثل هیپ هاپ و پاپ هم دچار تحول شدن و اهنگ های اواخر 90 و اوایل 2001 معمولا شبیه به اهنگ های قدیمی تر نبودن. و دقیقا این سیر تکامل و نواوری رو میشه توی اهنگ های مایکل و البوم Invincible دید. مایکل هم این نواوری ها رو در این البوم تا سطح زیادی توسعه داد و شاهکار هایی مثل این اهنگ رو افرید. صدایی خاص و جدید. ریتم هایی شاید رقص اورتر و پیچیده تر. و قسمت های رپ که کمتر در البوم های قبلی دیده میشد... همه ی اینا باعث میشه که این البوم حتی بعد از اون سیر سبک های جدید یه البوم قدیمی یا دهه ی نودی جلوه نداده بشه.