یکشنبه، ۱۱ دی ۱۳۹۰ | 1/01/2012
مردم در برابر مایکل جکسون: ویتیلیگو
دکتر قیاسی جمعه شب در برنامهی «فرایدی نایت شو» از شبکهی ماهوارهای «تیوی پرشیا وان» راجع به مایکل جکسون سخنانی را بر زبان آورد که ناشی از بیاطلاعی ایشان از حقاق زندگی مایکل جکسون بود. این حقایق دیگر بر کسی پوشیده نیستند و اینکه جناب دکتر قیاسی تا این حد از آنها ناآگاه هستند برای ما جای تعجب بسیار دارد!
ایشان گفتند که اگر به جای مایکل جکسون بودند آن میلیونها دلار را صرف کمک به دنیا میکردند و نه عوض کردن رنگ پوست و تغییر چهره و جراحی پلاستیک! باور اینکه ایشان چیزی در مورد بیماری از بین برندهی رنگ پوست یا ویتیلیگو نشنیدهاند و چیزی در مورد اقدامهای نیکوکارانهی مایکل جکسون در جهت بهبود زندگی افراد دیگر نخواندهاند تاحدی غیرممکن است.
مایکل جکسون به بیماری پوستی ویتیلیگو مبتلا بود. این بیماری شیوع حدود ۱٪ در جهان دارد و میلیونها نفر به آن مبتلا هستند. این بیماری به شکلهای گوناگون در افراد ظاهر میشود. در برخی خفیف و در برخی شدید عمل میکند. مایکل جکسون و لی توماس مجری شبکهی فاکس، مبتلایان مشهوری به این بیماری هستند.
در ادامه عکسی از توماس را میبینید. او کتابی با عنوان «سفید شدن» نوشته است. عکس سمت راست پیشتر گرفته شده است. در بالای عکس میبینید که دست او کاملا بیرنگ شده است. در عکس بعدی پیشرفت بیماری را در ناحیهی پیشانی او مشاهده میکنید. و در عکس سمت چپ میبینید که او با استفاده از گریم لکههای سفید را پوشانده است.
نحوهی مقابلهی لی توماس با این بیماری مشابه با اقدامی است که مایکل جکسون برگزیده بود. از اوایل دههی هشتاد رنگ پوست مایکل روشنتر و روشنتر میشد. مایکل به مادرش کاترین گفته بود که نمیخواهد مانند یک گاو خالخالی باشد. او از واژهی spotted cow به نشانهی گاوهایی که نیمی سیاه و نیمی سفید هستند استفاده کرده بود. مایکل به همین منظور لکههای سفید ایجا شده بر روی صورت و بدنش را با گریم تیره پنهان میکرد. اما این درمان تا وقتی جواب میدهد که لکههای سفید پوست قابل پوشاندن باشند. وقتی بدن شما از سیاه به سفید میگراید نخستین کار جلوگیری از پیشرفت بیماری و انجام کاری برای پوشاندن سطحهای سفید است. بیماری ممکن است تا جایی پیش برود که شما از سیاه پوستی با لکههای سفید بدل شوید به سفید پوستی با لکههای سیاه. آن هنگام است که دکتر متخصص، درمان با لیزر و یا مواد شیمیایی را به شما پیشنهاد خواهد داد. این راهی است برای یکدست کردن رنگ پوست و رنگ زدایی از لکههای محدود سیاه رنگ به جا مانده وقتی که پوست شما عمدتا سفید شده است.
این بیماری در افرادی از هر نژاد دیده شده است. شما حتما در اتوبوس، فروشگاه، در میان بستگان و هرجای دیگر با چنین چیزی روبرو شدهاید. مادران و پدران به فرزندان خود میآموزند که به دیگران خیره نشوند، در مورد بیماریشان از آنها چیزی نپرسند، در موردشان قضاوت ننمایند و از آنها دوری نکنند. اگر شما به این بیماری دچارید، این انتخاب طبیعت بوده است و نه شخص شما و هیچکس حق آزار و ایجاد مزاحمت برای شما را نخواهد داشت. داشتن ویتیلیگو عیب یا نقص نیست تنها یک بیماری پوستی است و بس. بدون درد و عوارض جسمانی اما مملو از رنج روانی.
اگر شما فرد مشهوری باشید، حتی تا آن حد که چند نفر در تلویزیون شاهد مجریگریتان باشند، مانند لی توماس، مطمئن باشید لکههای روی پوستتان از نحوهی اجرایتان برای مردم جذابتر خواهد شد. شما میشوید مجری خالخالی آنان. همان فردی که لی توماس میگوید در خیابان دخترکی را تنها با لکههای روی پوستش ترسانده بود. توماس تصمیم گرفت از گریم دست بردارد. قضاوتها و نگاههای خیریه را تحمل کرد و اجازه داد تا دوربینها بر روی لکههای صورت و بدنش زوم کنند. حالا او تصویری از این بیماری است.
البته سالها پیش از آن وقتی هنوز هیچکس چیزی از ویتیلیگو نمیدانست، مایکل این بیماری را به دنیا معرفی کرده بود. شاید بسیاری با شنیدن سخنان او که از درد و رنجش میگفت و حتی علاقه نداشت در مورد بیماری بیش از چند کلامی صحبت کند، نفس راحتی کشیدند که در این دنیا تنها نیستند و مشهورترین انسان آن دوره نیز از بیماری آنان رنج میبرد. اما باید بگوییم که حرفهای مایکل جکسون را برخی هرگز نشنیدند با باور نکردند، نه حتی کویینسی جونز افسانهای که بر روی آلبومهای آفدوال، تریلر و بد با مایکل همکاری کرده بود و پس از فوت مایکل سخنان او را یک داستان خیالی خواند. اما پزشکی قانونی با کالبدشکافی بدن مایکل نوشت که او به ویتیلیگو مبتلا بوده است.
اگر دفاع مایکل از خودش توسط رسانهها سانسور شد، فوت او و دادگاه قتلاش آنقدر در رسانهها سروصدا به پا کرده است که دیگر همه حقیقت ویتیلیگو را شنیده باشند... اما گویی باز هم عدهای نشنیدهاند، از جمله دکتر قیاسی. البته شاید ایشان نیز حقیقت را میدانند اما بنابر دلایلی دچار این سوء برداشت شدهاند که سخنان نادرست و اشتباه برای عموم جذابتر است و اینگونه مردمیتر خواهند شد.
مایکل جکسون دست کم یک سوم از ثروتاش را صرف کارهای نیکوکارانه نموده است. طبق وصیت نامه ۲۰٪ از ثروت او پس از مرگ به بنگاههای خیریه میرسد. او با بنیاد خیریهاش که Heal The World یا «دنیا را شفا بده» نام داشت، به قربانیان جنگ بوسنی کمک کرد و طی مدت فعالیت آن، هزاران کودک را از مرگ نجات داد. اینها تنها نمونههای کوچکی از کارهای بزرگ مایکل جکسون طی حیاتاش است. در پایان تنها به گفتن این نکته بسنده میکنیم که به گواه رکوردهای جهانی گینس، مایکل جکسون خیرترین هنرمند مردمی (Pop Star) است و نسبت به سایر هنرمندان از خیریههای بیشتری حمایت کرده است. او خیرترین عضو موسسهی تیجیمارتل است. این موسسه علیه ایدز فعالیت میکند.
گذشته از اینها آنچه که رسانهها در مورد جراحیهای پلاستیک متعدد مایکل جکسون میگویند و همواره دستاویزی برای تحقیر و آزار وی و هوادارانش بوده است، افسانهای بیش نیست. نخست آنکه تمایل فردی به انجام جراحی پلاستیک یک امر شخصی است و هیچکس حق دخالت در این امور و قضاوت در مورد آن فرد را ندارد. دو عکسی که در ادامه قرار داده شده است را ببینید و آن را در کنار ادعای رسانهها در مورد جراحیهای بسیار مایکل جکسون قرار داده و خود قضاوت کنید.
سخن گفتن در مورد کمکهای بشردوستانهی مایکل جکسون به مردمانی از هر نژاد و به رسمیت شناختن بیماری ویتیلیگوی او و رها کردنش از بند اتهام نژادی، شاید تنها کاری است که به نشانهی قدردانی و احترام به ویژگیهای پسندیدهی انسانی او از دستمان برمیآید.
برای همین منظور از شما دوستان عزیز دعوت میکنیم که با ایمیل به آدرس fns@persia۱.tv دکتر قیاسی را در جریان حقایق مایکل جکسون قرار دهید. از آنها بخواهید ضمن عذرخواهی از اشتباه پیش آمده و دادن اطلاعات اشتباه در مورد مشهورترین ستارهی دنیا، سخنان ابراز شده را تصحیح نموده و به آگاهی عموم برسانند.
با سپاس از همراهی شما
eMJey.com