چهارشنبه، ۲۵ اسفند ۱۳۸۹ | 16/03/2011
جو ووگل: پشت پردهی هالیوود تونایت
جو وگل (Joe Vogel) منتقد موسیقی و نویسندهی کتاب "مرد موسیقی: زندگی و هنر خلاقانهی مایکل جکسون" است. این کتاب هنوز به بازار نیامده است. او مقالهای با عنوان (Exclusive Inside Michael Jackson's Hollywood) در مورد داستان پشت پردهی ویدیوی جدید هالیوود تونایت در هافینگتون پست نوشته است که در ادامه میخوانید. برای تماشا یا دانلود این ویدیو کلیک کنید.
مایکل جکسون آنقدر تحت تاثیر رقص سوفیا باتلا (Sofia Boutella - رقصندهی ۲۸ سالهی الجزائری هالیوود تونایت) قرار گرفته بود که میخواست فرصتی زندگی ساز به او بدهد: شانس رقصیدن با او بر روی صحنهی This Is It!
در کمال تاسف او با قراردادی در استخدام مدونا و سرگرم برگزاری تور بود. مایکل که تاسف و ناراحتی سوفیا را از این بابت دید، به چند تن از همکارانش گفت که زمانی با مدونا رفت و آمد داشته است و باید به او زنگ بزند.
به هر حال مایکل درگذشت و This Is It برگزار نشد. اما باتلا ستایشی قابل تحسین از سلطان پاپ در این ویدیوی جدید به نمایش گذاشته است. این داستان دختری جوان و در آرزوی راه یافتن به هالیوود، بدون افتادن در دام تجملات و زرق و برقهایش است.
داستان به نحو زیبایی توسط کارگردان وین اشام (Wayne Isham) پرداخت شده است و در آن انرژی و استعداد سوفیا میدرخشد. این ویدیو در کنار ستایشهای دیگری از مایکل جکسون در شوی گلی (Glee) و مسابقهی استعدادیابی امریکن آیدل نشان از این دارد که تاثیر مایکل جکسون بر روی نسل جدید تا چه حد گسترده و عمیق است. بسیاری از آنان او را تازه پس از مرگش یافتهاند.
مایکل ابتدا در سال ۱۹۹۹ هنگام اقامت در هتل بورلی هیلز، ترانهی این آهنگ را بر روی کاغذ آورد. او به زودی با دوست و همکار دیرینهاش برد باکسر (Brad Buxer) سرگرم کار بر روی آهنگ شد. این آهنگ طی نخستین مراحل تولید آلبوم اینوینسیبل (Invincible)، همراه با آنها از لس آنجلس به نیویورک، میامی و نورلند سفر کرد.
آن دو طی همین دوره سرگرم کار بر روی کارهای جالب توجهی چون:
Beautiful Girl
The Way You Love Me
Speechless
The Lost Children
Shut Up and Dance (یک آهنگ رقص عالی با همکاری مایکل، برد باکسر، مایکل پرینس و اریک کرکلند که متاسفانه آوازش در زمان حیات مایکل تکمیل نشد) و I Was the Loser (یک آهنگ زیبای ملایم در مورد عشقی از دست رفته که تقریبا تکمیل شده است) بودند.
چند سال پیش از آن نیز مایکل و باکسر بر روی آهنگهای نابی چون Morphine و In the Back کار کرده بودند.
مایکل عاشق هالیوود تونایت بود - مقدمهی آن که آواز کلیسا است، ایدهی خودش بود - اما وقتی تهیه کننده رادنی جرکینز برای کار بر روی اینوینسیبل از راه رسید، مایکل دست از کار بر روی این آهنگ کشید.
طی ۱۰ سال پس از آن، او بارها این آهنگ را دوباره بدست گرفت. برای باس ِ آهنگ، او به دنبال ساخت قطعهای مشابه بیلی جین اما متمایز بود. او بر روی برگهی دستور کار این آهنگ نوشته است "باس خاموش و ملایم بر روی هالیوود".
باس اولیهی این آهنگ دو لایه بود (مایکل پرینس به درخواست مایکل بخشی از قطعهی بیلی جین را در میکس آهنگ به کار گرفت). در سال ۲۰۰۷ در لاس وگاس، مایکل و باکسر همچنان سرگرم کار بر روی آهنگ بودند. او برای مدتی در نظر داشت که آهنگ را با صدای عبور اتوبوس ببندد. اما سرانجام تصمیم گرفت صدای سوت را پایان بخش قطعه قرار دهد زیرا ترکیب پیشین زیاد جالب از کار در نیامده بود.
در اکتبر ۲۰۰۸، مایکل که حالا در لس آنجلس زندگی میکرد، از مهندس ضبط، مایکل پرینس خواست تا آخرین نسخهی میکس شدهی آهنگ را بر روی سیدی به وی تحویل نماید تا آن را گوش دهد و ببیند دیگر چه عیب و نقصی بر جا مانده است. متاسفانه پس از آن تاریخ دیگر هرگز بر روی هالیوود تونایت کار نکرد.
نسخهای از آهنگ که بر روی سیدی به بازار خواهد آمد، نسبت به نسخهای که در آلبوم قرار دارد، به آخرین نسخهای که مایکل بر رویش کار کرد، نزدیکتر است. البته مایکل قصد داشت بازهم بر روی آن کار کند. به همین دلیل بنیاد او پس از فوتش، هالیوود تونایت را در اختیار نفیو و تدی رایلی، دو تن از نزدیکترین همکاران مایکل گذاشت. نخست نفیو دست به کار شد، سونی از نسخهی وی استقبال نکرد و کار به تدی رایلی محول گردید. نسخهای که تدی رایلی به دست داد، مخلوطی از دموی مایکل و باکسر، و میکس نفیو بود. این نسخه به آلبوم "مایکل" راه یافت.
پس از انتشار، بسیاری از طرفداران مایکل بابت بیش از حد پرداخته شدن آوازهای مایکل و دکلمهی طولانی آن (خوانده شده توسط تاریل جکسون) ناراضی بودند. مایکل دکلمهی این آهنگ را نوشته بود که نسبت به آنچه تدی رایلی بازنویسی کرده است، تیرهتر مینماید.
مایکل نوشته است:
او حتی بلیط ندارد
حتی راه بازگشت ندارد
او گمشده و تنهاست
جایی برای رفتن ندارد
او جوان و افسرده است
همانطور که پدرش پیش بینی میکرد
She doesn't even have a way back home
She's lost and she's alone
There's no place for her to go
She is young and she is cold
Just like her father told her so
نوشتهی مایکل حاکی از غم و ناکامی است، اما تدی رایلی آن را مثبتتر و روشنتر بازنویسی نمود. او میگوید:
"به این ترتیب ما نشان میدهیم که آرزوی او (دختر) تحقق مییابد و موفق میشود. او ماموریتش را به انجام میرساند."
اگر صدای مایکل بر روی این قطعه در دست بود، تدی رایلی حتما از آن استفاده میکرد، اما متاسفانه او هرگز این قطعه را با صدای خودش ضبط نکرد.
سونی تصمیم گرفته است که در نسخهی تکآهنک، این دکلمه را حذف نماید. به جای آن، از هنر صدا سازی مایکل با حنجرهاش (که امضای او در کارهایش محسوب میشود) استفاده میکنند، صدایی از او که بر روی یک نوار کاست در اتاق هتل جا مانده بود. این نوار حاصل یکی از جلسههای ضبط مایکل است.
گذشته از این، آوازی که در نسخهی تکآهنگ قرار میگیرد، پرداخت نشده است. نتیجهی کار آهنگی است که گرچه مهر پایان بر آن نخورده، اما به نسخهی آماده شده توسط مایکل نزدیکتر است.
تمام آثاری که پس از فوت هنرمند انتشار مییابند، به ناچار، ناکامل هستند و مباحثههای تندی بر سر آنان در میگیرد.
اما به عنوان عاشقان موسیقی، هرآنچه از مایکل جکسون به دستمان برسد را میپذیریم، خواه دمو باشد، خواه میکس یا میکسهای تازه.
هالیوود تونایت میتوانست زیر خروارها خاک از یاد برود. اما اکنون مردم با نوای آن در خیابانها پایکوبی میکنند.
منبع: eMJey.com / huffingtonpost.com