در میان افراد مشهوری که آمده بودند می توان به الیزابت تیلور، کریس تاکر (بازیگر ساعت شلوغی)، تاتیانا تامبزن (همبازی مایکل در ویدئوی The Way You Make Me Feel)، باری باندز، کاری فلدمن، توماس میزرو (وکیل مدافع مایکل در دادگاه ۲۰۰۵)، مکالی کالکین (بازیگر تنها در خانه)، میکو براندو (دوست و همکار قدیمی مایکل و پسر مارلون براندو)، بری گوردی (موسس کمپانی موتون)، استیوی واندر، لایونل ریچی، کویینسی جونز (تهیه کننده آلبوم Thriller)، لاندل مک میلان (وکیل خانواده ی جکسون)، سوزان دی پاس (کاشف گروه جکسون فایو در حدود ۴۰ سال پیش)، لیزا ماری پریسلی (دختر الویس پریسلی و همسر سابق مایکل)، کنی اورتگا (دوست قدیمی و کارگردان فیلم This Is It)، آل شارپتون و جسی جکسون اشاره کرد.

پس از پایان یافتن مراسم خاکسپاری که قریب به یک ساعت و نیم بطول انجامید، مادر مایکل، کاترین جکسون به شدت خسته و ضعیف به نظر می رسید، تا حدی که برای سوار شدن به اتومبیل به کمک نیاز داشت. وی پیش از آغاز مراسم در هنگام ورود به آرامگاه نیز دچار ضعف شده بود.

یکی از افراد خانواده که به خاطر حساسیت این روز نخواست نامش فاش شود به آسوشیتدپرس گفت که مراسم ساده اما تاثیر گذار بود.

مهمانان که در محوطه ی باز چمن کاری شده ی مجاور آرامگاه هالی تراس به انتظار نشسته بودند، ورود خانواده ی جکسون را نظاره کردند. تابوت مایکل که از گل های سپید شاداب رویش، شکوه خاصی گرفته بود، توسط پنج برادرش به داخل محوطه آورده و روبروی جمعیت و در مقابل آرامگاهی که داخلش پر از مرمر کاری های استادانه است، گذاشته شد.

وقتی برادران تابوت مایکل را از داخل اتومبیل بیرون می آوردند، همسر سابقش، لیزا ماری پریسلی منقلب شد و به گریه افتاد.

اعضای خانواده ی جکسون پنج ردیف اول صندلی ها را پر کردند.

مردان خانواده ی جکسون و از جمله دو پسر مایکل، کت و شلوار سیاه و کراوات های قرمز بر تن کرده بودند و بازو بند داشتند. برادران دستکش سفید پولک دوزی شده ای نیز در یک دست کرده بودند.

گرچه پاریس و دو برادرش، مایکل جونیور ۱۲ ساله و پرینس (بلنکت) ۷ ساله، در طی بیشتر مدت مراسم آرام بودند، اما دختر ۱۱ ساله ی مایکل در آن هنگام که عموهایش پس از پایان یافتن مراسم، تابوت پدرش را به داخل آرامگاه منتقل میکردند به گریه افتاد. بلنکت نیز طی مراسم صورتش را پشت کتابچه ی یادبود پدرش پنهان میکرد.

در ابتدای مراسمی که در میان درخت های راج برگزار میشد، فرزندان مایکل تاجی جواهر نشان را بر روی گلهای سفید و بنفشی که تابوت پدرشان را پوشانده بود، قرار دادند. رندی جکسون، عمویشان آنها را تا تابوت همراهی کرد. بچه ها سپس به صندلی هایشان در ردیف اول در کنار مادر بزرگ و پدر بزرگشان بازگشتند. پاریس سخنرانی تاثیر گذار و برانگیزاننده ی خود در مراسم ۷ جولای که طی آن مایکل را "بهترین بابای دنیا" لقب داده بود را تکرار نکرد. هر سه فرزند مایکل ساکت، آرام و قوی بودند و به گفته ی مهمانان، پدرشان باید به آنها افتخار کرده باشد.

مارلون، برادر سلطان پاپ پیشتر گفته بود که نامه هایی از سه فرزند مایکل به همراه یک لنگه دستکش سفید پولک دوزی شده در تابوت مایکل قرار داده شده و همراه با وی دفن میشود.

در این مراسم، گلدیز نایت آهنگی با نام " His Eye is on the Sparrow" را خواند و کلیفتن دیویس " Never Can Say Goodbye" یکی از آهنگ های جکسون فایو که خود وی نویسنده ی ترانه اش بود را به اجرا گذاشت.

خانواده ی جکسون از دوستانشان برای سخنرانی دعوت کرده بودند و بسیاری از آنان جمله هایی تحسین آمیز در مورد خانواده ی جکسون که از فقر و ناشناسی به ثروت و شهرت رسیده اند، بیان داشتند. آنها با اشاره به شوخ طبعی مایکل، گفتند که اگر او امروز در این مکان حاضر بود، حتما می خندید و لبخند میزد.

الیزابت تیلور با سخنانی احساسی در غم از دست دادن دوست قدیمی اش سوگواری خود را ابراز داشت.

"ما نباید این روز در این جا می بودیم. این اتفاق نباید می افتاد. او نباید از دنیا میرفت."

حتی کمرو ترین دوستان مایکل و یا شرکای تجاری و حرفه ایش که میانه ای با دوربین و سرکاری با رسانه ها ندارند و از مراسم پر زرق و برق ۷ جولای اجتناب کرده بودند نیز پیدایشان شد. لیزا ماری پریسلی، گریه کنان مادر شوهر سابق و شریک غم فعلی اش، کاترین جکسون را در آغوش گرفت. اما در میان آنها، الیزابت تیلور به خاطر دوستی دیرینه اش با مایکل، تاثیر گذار ترین مهمان امروز بود.

دوستان ناشناس مایکل نیز در بین سخنرانان بودند. یکی از آنها فردی بود به نام دیوید روتنبرگ، کسی که در کودکی ۹۰% بدنش گرفتار آتش شد و مایکل سالها از او مراقبت کرده بود.

یکی از مهمانان نقل می کند: "او گفت که (بر اثر حادثه) تمام بدنش زخم شده بود. او گفت که مایکل سالها او را تحت مراقبت خود قرار داد، بدون آنکه چیزی در مقابل از وی طلب کند. بسیار تکان دهنده بود."

گلدیز نایت، "Our Father" را که دعایی مذهبی است اجرا نمود و به گفته ی مهمانان، باعث شد اشکهای بسیاری سرازیر شود.

در اطراف جایی که تابوت قرار داشت، دو تابلوی عکس بزرگ از مایکل جوان و با طراوت گذارده شده بود و در کنار آن نیز گل های سوسن و رز به چشم میخورد. در مراسم باشکوه سلطان پاپ در ۷ جولای، تابوت وی با گل های رز قرمز تزیین شده بود. آن مراسم بطور زنده در سرتاسر دنیا در برابر چشمان ۱ میلیارد بیننده به نمایش درآمد.

جو جکسون و آل شارپتون، کشیش و فعال حقوق مدنی در میان سخنرانان حاضر بودند. شارپتون در مراسم روز ۷ جولای سلطان پاپ، سخنرانی میخکوب کننده و تاثیر گذاری را در ستایش از مایکل جکسون ارائه داده بود. حرف امروز او این بود:

"مایکل مردم را در کنار هم گرد آورد. او سرشت پاکی داشت. او همیشه قوی و ثابت قدم بود و پشتکار داشت."

"چیزی که امجی مجبور شد با آن روبرو شود، بسیار نا عادلانه بود. در نهایت او بزرگترین هنرمند برای همیشه بود. باد مخالف بر او وزید اما او راهش را ادامه داد."

آل شارپتون در هنگامی که مراسم هنوز در جریان بود، در صفحه ی توییتر خود نوشت:

"من همین الان در خاتمه ی مراسم صحبت کردم. گلدیز نایت آواز تاثیر گذاری خواند. اکنون برای خاکسپاری او آماده میشویم."

سیگی، پسر جکی برادر مایکل نیز گفت: "مایکل جادو میکرد. و این جادوی مایکل بود که ما را امشب برای این مراسم گرد هم آورد."

در خاتمه، برادران تابوت مایکل را به سمت ساختمان باشکوه آرامگاه هالی تراس بردند و در ساعت ۹:۴۳ دقیقه ی شب به وقت محلی، مایکل بالاخره در منزل نهایی اش آرام گرفت. پاریس که به گریه افتاده بود، توسط عمه لاتویا آرام شد. کاترین جکسون نیز هنگام ورود به ساختمان آرامگاه، مکان ابدی پسرش، دچار احساسات شد و صورتش را برگرداند. به گفته ی یکی از مهمانان معلوم نبود که کاترین سرانجام توانست داخل شود یا خیر.

برخی مهمانان اجازه یافتند با همراهی تابوت مایکل به داخل آرامگاه، با او وداع کنند. اما یکی از مهمانان که از همراهی بازمانده بود، گفت که تا زمان حضور آنها، تابوت به داخل آرامگاه برده نشده بود. بنابراین عده ی کمی از محل دقیق مقبره ی مایکل در این آرامگاه اطلاع دارند و شاید مکان دفن وی تا سالهای سال یک راز باقی بماند.

یکی از مهمانان با اشاره به اجرای آهنگ Never Can Say Goodbye توسط دیویس، اظهار داشت: "او در پایان آهنگ گفت «مایکل ما نمی توانیم خداحافظی کنیم. اما چیزی که می توانیم بگوییم اینست که دوستت داریم.» این گفته استخوان های مرا به لرزه انداخت. برای من بسیار احساسی و بسیار واقعی بود."

روز چهارشنبه اعلام شد که خانواده ی جکسون ۱۲ مقبره در این آرامگاه خریداری کرده است.

برای تاخیر در آغاز مراسم، توضیحی به مهمانان داده نشد. الیزابت تیلور ۷۷ ساله و سایر مهمانان نزدیک به ۹۰ دقیقه در هوای گرم تابستانی، در سایه ی ساختمان آرامگاه منتظر ورود خانواده ی جکسون نشستند. برخی از مهمانان خود را با دفترچه های یادبودی از مایکل که از قبل روی صندلی هایشان گذاشته شده بود، باد می زدند.

پلیس ۳۱ اتومبیل رولز رویس و کادیلاک خانواده ی جکسون را از خانه ی آنها واقع در انسینو تا رسیدن به پارک فارست لان که مسیری ۲۰ دقیقه ای است، اسکورت کرد. در انتهای این صف، اتومبیل حامل تابوت مایکل جکسون حرکت میکرد.

در کارت دعوت مهمانان، آغاز مراسم در ساعت ۷ عصر اعلام شده بود. در محوطه ی چمن کاری شده ی آرامگاه حدود ۲۵۰ عدد صندلی برای مهمانان قرار داده شده بود و روی هریک دفترچه یادبودی با عکس مایکل بر روی جلد، گذاشته شده بود. ماه نارنجی رنگ که نشان از آتش سوزی گسترده ای در جنگلهای کالیفرنیا در ۱۰ مایلی فارست لان داشت، چشم ها را به طرف آسمان خیره میکرد. یک نورافکن مخصوص فیلم برداری و یک دوربین نصب شده مشرف به زمین سبز پوشیده از صندلی های سفید حیاط آرامگاه، این احتمال را به ذهن متبادر می ساخت که شاید قرار است از مراسم خاکسپاری نیز در فیلم This Is It (فیلمی از تمرینات مایکل برای کنسرت هایی که قرار بود در لندن اجرا کند) که ماه آینده به نمایش در میاید، و یا در نمایشی با شرکت برادران جکسون، استفاده گردد.

دسته های پراکنده ای از طرفداران در مسیر عبور اتومبیل های خانواده ی جکسون از انسینو تا نزدیکی های پارک فارست لان ایستاده بودند. پلیس از چند روز قبل نسبت به تجمع افراد در نزدیکی این پارک هشدار داده و گفته بود که تدابیر امنیتی شدیدی برقرار خواهد کرد. از روز چهار شنبه هلیکوپترها و سگ های پلیس منطقه ی اطراف فارست لان را تحت کنترل و بررسی قرار داده بودند. مردم با احترام به خواست پلیس در خانه ها ماندند و هیچ مورد درگیری یا بازداشت گزارش نشد.

همان طور که انتظار می رفت از بعد از ظهر روز پنج شنبه چند ساعت پیش از آغاز مراسم، گزارشگران خبری و اعضای رسانه ها در مقری که توسط پلیس برای آنها در مقابل پارک معین شده بود، جمع شدند و از ورود اتومبیل های خانواده ی جکسون و ستاره های بسیاری که در مراسم حضور داشتند، عکس تهیه می کردند. گزارشگران در پشت درهای ورودی فارست لان منتظر خروج این عده ماندند. عکس هایی که از مراسم امروز در اختیار رسانه ها قرار گرفت، توسط یک عکاس اختصاصی گرفته شده بود.

جمعیتی حدود ۴۰۰ نفر در محوطه هایی ایمن در گرداگرد پارک فارست لان تجمع کرده بودند و به طرف اتومبیل های در حال گذر دست تکان می دادند. ماریا، که همراه با دیگر طرفداران در پمپ بنزینی در نزدیکی پارک ایستاده بود، از مردی که در داخل اتومبیل با دعوت نامه ای در دست قصد ورود به داخل پارک را داشت، خواست که گلهای کوچک صورتی رنگش را بر روی مقبره ی اسطوره ی پاپ قرار دهد. او گفت که گلها را از پارکی در همان حوالی چیده است. "میدانم که کوچک و زشت هستند، اما آنها را با خلوص قلب چیدم. من نمی توانم به آن محل نزدیک شوم. و این راهی است که در کنار او باشم." آن مرد موافقت کرد و در جواب گفت "خدا حفظت کند."

خانواده ی جکسون، رستورانی ایتالیایی در پاسادنا را برای مراسم شام پس از خاکسپاری رزرو کرده بودند. شارپتون حدود نیمه شب در خارج از این رستوران گفت:

"احساس می کنم شاهد این بودم که مایکل بالاخره آرامشی بدست آورد و من تعهدی با خود بستم که مطمئن شوم میراث او و هرآنچه که برایش ایستادگی کرد، زنده می ماند. بنابراین ما از یک طرف تسلی یافته ایم و از طرف دیگر متعهد و موظف شده ایم."

خاکسپاری به ماهها بحث و جدل رسانه ها و مردم درباره ی امکان دفن مایکل در نورلند، مزرعه و خانه ی سابقش، پایان داد. این جرمین، برادر مایکل بود که ایده ی دفن وی در نورلند را مطرح کرد. اما او مخالفان سرسختی در داخل خانواده داشت. بسیاری از افراد خانواده ی جکسون مایل به تدفین وی در نورلند نبودند زیرا به عقیده ی آنان مایکل از نورلند بیزار شده بود.

پس از طرح اتهامات علیه مایکل، این خانه در سال ۲۰۰۳ و ۲۰۰۵ مورد هجوم پلیس قرار گرفت. کارکنان آن می گفتند که پلیس فدرال خرابی های بسیار زیادی در خانه به بار آورده بود و تصاویری از این خرابی ها پس از مرگ مایکل منتشر شد. حدود ۷۰ نفر پلیس همراه با اسلحه و مهمات به خانه ی کوچک نورلند که کسی در آن نبود، حمله کردند. اما چیزی بدست نیاوردند. در ژوئن ۲۰۰۵ مایکل از اتهاماتش تبرئه شد. پس از اتمام دادگاه، مایکل به خاورمیانه سفر کرد و پس از بازگشت به ایالات متحده، هرگز به نورلند باز نگشت. این مزرعه در سال ۱۹۸۸ توسط مایکل خریداری شده و به یک تفریگاه عمومی برای سرگرم ساختن کودکان بیمار یا محروم بدل شده بود. در طی این سالها، خانواده های زیادی در نورلند زندگی کرده بودند.

تاج (توریانو آداریل جکسون) پسر تیتو، یکی دیگر از برادران مایکل، به مجله ی تایم گفت که پس از شنیدن خبری منبی بر احتمال دفن عمویش در نورلند، فوری با کاترین، مادر بزرگش تماس گرفت تا مخالفت خود را ابراز کند. از قضا کاترین نیز با او هم عقیده بود. تاج میگوید که "اتهامات و حمله ی پلیس، جادوی نورلند از بین برد. من هرگز به نورلند به عنوان محلی برای دفن فکر نکردم. مایکل احساس میکرد که نورلند آلوده شده است."

مایکل جکسون در ۲۵ ژوئن در سن ۵۰ سالگی بر اثر ایست کامل قلبی از دنیا رفت. پیکر او دو بار مورد کالبد شکافی قرار گرفت و مغز او برای انجام آزمایشات پیچیده ی سم شناسی از جمجمه اش خارج شد. مدتی قلب پزشکی قانونی مرگ او را یک قتل بر اثر تزریق مقدار مرگباری از ۶ داروی خواب آور قوی تشخیص داد. ممکن است پزشک مایکل، کانراد موری که تزریق را انجام داده بود، با اتهام قتل غیر عمد و یا قتل درجه دوم روبرو شود. تحقیقات در مورد مرگ سلطان پاپ همچنان ادامه دارد.

"جو احساس میکند مردم در پی فریب مایکل بوده اند." مهمانی که این حرف را زد، ادامه داد: "او گفت که آنها آنچه موجب مرگش شد را کشف می کنند و تا وقتی نتیجه برایشان روشن نشود، دست از کار نمی کشند."

دعوت نامه ی مراسم خاکسپاری مایکل، جلدی به رنگ بژ و دو روبان مشکی و قهوه ای داشت. روی آن نوشته شده بود "مایکل جکسون: ۲۹ آگوست ۱۹۵۸ - ۲۵ ژوئن ۲۰۰۹". در این دعوت نامه از فرد مدعو خواسته شده بود تا راس ساعت ۷ بعد از ظهر روز پنج شنبه ۳ سپتامبر در پارک فارست لان حضور بهم رساند.

در دعوت نامه تصاویری از مایکل چاپ شده بود و قطعاتی از "Dancing The Dream" (رقصاندن آرزوها) - کتاب نوشته ها و اشعار مایکل که در ۱۹۹۲ منتشر شد - نقل شده بود:

"اگر هنگامیکه به این دنیا می آیید و هنگامیکه از این دنیا می روید، بدانید که دوست داشته میشوید، آن وقت با هر مسئله ای که بین این دو زمان در زندگی برایتان پیش بیاید، می توانید کنار بیایید."

"در دنیایی مملو از نفرت، باید همچنان امیدوار باشیم. در دنیایی مملو از عصبانیت، باید همچنان تسلی ببخشیم. در دنیایی مملو از ناامیدی، باید همچنان رویا پردازی کنیم. و در دنیایی مملو از بی اعتمادی، باید همچنان باور داشته باشیم."

و دکلمه ای از آهنگ فوق العاده زیبای مایکل با عنوان Will You Be There:

"در تاریک ترین ساعاتمان، در عمیق ترین ناامیدی هایم، آیا همچنان اهمیت میدهی؟ آیا آنجا خواهی بود؟ در سختی ها و رنج هایم، در میان تردید ها و ناکامی هایمان، در هیجاناتم، در آشفتگی هایم، در میان ترس و اقرارهایم، در دلتنگی ها و درد هایم، در میان لذت ها و سوگ هایم، با امید به فردایی دیگر، هیچ گاه تنهایت نخواهم گذاشت، چرا که تو همواره در قلب من جای داری."

در دعوت نامه نوشته شده بود: "ما عاشقش بودیم، ما با او خندیدیم، ما با او آواز خواندیم، ما با او رقصیدیم. اما در این روز برایش جشن میگیریم."

بسیاری از ویژگی های این پارک، مورد پسند مایکل می بود. فارست لان شباهت هایی به نورلند او دارد. شکوه و جلال هالیوود، تپه های هموار، هنر کلاسیک و آثار بسیاری از مردگان مشهور. اما اول از همه، سکوت و امنیت که برای خانواده ی جکسون در اولویت قرار داشت. مایه ی آرامش آنها خواهد بود که اطمینان یابند طرفداران و رسانه ها خلوت برادر و فرزندشان را بر هم نمی زنند. یکی از افراد نزدیک به این خانواده به مجله ی تایم می گوید که "امنیت نقش اساسی را در تصمیم خانواده ایفا کرد. رندی جکسون (برادر مایکل) مامور شده بود که محل را از نظر ضریب امنیتی سخت مورد بررسی قرار دهد. آنها می خواستند مطمئن گردند که تمام مدت از مایکل محافظت میشود. این یک اولویت اساسی بود."

مایکل در فارست لان در جوار اسطوره هایی از هالیوود و آثاری از دوران هنر کلاسیک به ابدیت می پیوندند. از بین مهمانان مشهور این پارک می توان همفری بوگارت، والت دیزنی، جیمی استورات، اسپنسر تریسی، سمی دیویس جونیور، کلارک گیبل، جین هارلو، ارول فلین، کارول لامبارد، جورج بامز و همسرش گریس آلن را نام برد. در این پارک کلیسا هایی به طرح کلیساهای مشهور و قدیمی اروپا ساخته شده است. مجسمه هایی کپی شده از روی آثار میکل آنژ و آبگینه ای طرای شده از روی تابلوی شام آخر، شاهکار لئوناردو داوینچی نیز در این پارک خود نمایی میکنند. این آبگینه ی بسیار بزرگ که یک جاذبه ی توریستی است، در آرامگاه هالی تراس قرار دارد.

مقبره ی مایکل در داخل ساختمان هالی تراس، آرامگاه درختان راج، یکی از یازده ساختمانِ قبرستان پارک فارست لان قرار دارد و مجاور است با مقبره های کلارک گیبل، جین هارلو و کارول لامبارد. قبر کمدین، ریچارد برنارد مشهور به رد اسکلتون زیاد دور نیست. آنها قبلا دوست بودند. یکی از دوستان اسکلتون می گوید "رد به مایکل بسیار علاقمند بود و بدون شک سر حال خواهد آمد وقتی بفهمد در جهان ابدی نیز با یکدیگر خواهند بود." یک کمدین کلاسیک دیگر نیز به مایکل نزدیک است. ویلیام کلاد دوکن فیلد مشهور به دبلیو سی فیلدز که تنها اشتراکش با مایکل، ماه است. مایکل عاشق ماه نوردی بود و فیلدز عاشق مهتاب.

آرامگاه ها مجهز به دوربین های مدار بسته هستند و در تمام مدت روز و شب کنترل میشوند. افراد خانواده و آشنایان برای دیدار عزیزان فوت شده شان باید سدی از ماموران امنیتی، دوربین های نظارتی و درهایی که با رمز باز میشوند را پشت سر بگذارند. بنابراین نزدیک شدن به قبر مشاهیر این آرامگاه برای افراد عادی امری محال است. یک شاهد عینی می گوید پس از گذاشتن گل بر روی سنگ قبر جین هارلو، ماموران امنیتی او را تا در خروجی همراهی کردند.

پارک فارست لان از روز جمعه مجددا بر روی عموم باز خواهد شد.

منبع: eMJey / Time / AFP / AP