Important neverland is me

حق با شماس.من هنری فوردو زیاد نمیشناسم ولی مشخصه که شمام تازه به جمع طرفدارای ام جی پیوستین.شاید در حد چن سال.چون ظاهرا تا حالا به گوشتون نخورده که مایکل شناخته شده ترین انسانیه که تا حالا روی کره زمین بوده و خیلی اطلاعات ریز و درشت دیگه در مورد ارتباطات مایکل با جوامع و مذاهب مختلف.البته خوب باید واقعا عمر بذارین تا با این جزئیات اشنا شین.کار 7/8 سال نیس.هر کسی که یه 20 سالی از زندگیش صرف ام جی شناسی بشه چشم بسته میدونه که مایکلو کیا و چرا کشتن و داستان چی بوده.
موفق باشین

اتفاقا من از 4-5 سالگی مایکلو میشناختم و آهنگاشو گوش میکردم ولی خب دیگه مثل قبل حوصله پی گیری اخبار مایکل رو ندارم

شمام موفق باشی

البته اینکه از 4 سالگی اهنگای مایکلو گوش میدادین دلیل نمیشه با ابعاد زندگیش اشنا باشین.من خودم ام جی رو وقتی 8-9 سالم بود از طریق پسرخالم شناختم که اونموقع 10 سالی بود ام جی گوش میداد.ولی امروز بعد 20 سال میتونم بگم پسرخالم مایکلو یک دهم من هم نمیشناسه.هرچن که خیلی قبلتر از من فن بود.

من هم اول با شنیدن این خبر که نورلند قراره بفروش بره خیلی ناراحت شدم و هنوز هم ناراحت هستم اما بعد یه کم فکر کردم و به قضیه جور دیگه ای نگاه کردم. مایکل بزرگترین هنرمند و مشهورترین هنرمند قرن بیستم هست اما یکی از بزرگترین هنرمندان بزرگ تاریخ هست که متأسفانه تا به امروز کمتر به ارزش کارهای او پرداخته شده.

گرچه نورلند مهمترین و بهترین جایی هست که می شه مایکل رو شناخت و نامش رو حفظ کرد چون جادوی مایکل در اونجاست اما نورلند تنها یک مکان ساخته شده از مصالح هست که با عشق مایکل ساخته شده. عشق مایکل خارج از نورلند هم جریان داره (نورلند قرار نیست خراب بشه و تمام اخبار مشتری ها فعلا در حد شایعه و حدس و گمان هست که امیدوارم به هیچکدومشون نرسه) او همیشه طرفدارانش رو به شنیدن موسیقیش دعوت کرده و اصلا شناخت مایکل جدا از شناخت موسیقی او بی معنی هست و موسیقی او یعنی تمام مایکل جکسون.

آثار او از بین رفتنی نیست. فیلم ها و ویدئوهایی که امروز از او منتشر می شه و همینطور لحظاتی که از او در یوتیوب وجود داره بخشی از میراث اونه که از قلب مهربان و روح حساسش نشأت گرفته . این احساس هست که اول از همه یک طرفدار رو شیفته او می کنه نه نورلند یا هرجای دیگه. این احساس هست که نه 50 سال که تا موسیقی جریان داره نام مایکل رو زنده نگه می داره و ما هم نباید از اشاعه اون دست برداریم.

فراتر از اینکه مکان هایی برای ما طرفدارها یادآور وجود پادشاه پاپ هست اما به نظر من و خیلی های دیگه عشق بزرگترین میراث مایکل هست که مهارشدنی نیست و این در تمام آثار باقی مانده از او در اندیشه او و در هدف او موج می زنه پس میراث مایکل نامیراست و من به شما قول می دم تا ابد هم پایدار هست و اطرافیانش رو به خودش جلب خواهد کرد. یکی از هدف های ما هم نشون دادن مایکل واقعی به کسانی هست که اونو هنوز به درستی نمی شناسند. و حتما با شناخت بهتر او یکی از دوستداران واقعی اش خواهند شد.

اینکه مایکل مورد غضب پروپاگاندا و گردانندگان صنعت موسیقی قرار گرفت به کسی پوشیده نیست چون مایکل بعد از موفقیت هاش دیگه یک بچه کوچک نبود که بقیه براش تعیین تکلیف کنند او سیستم رو شناخته بود و حالا خودش دربرابر اونها ایستاده بود او نه تنها حق امتیاز تمامی آهنگ های خودش بلکه بسیاری از هنرمندان مطرح رو در اختیار داشت و برعلیه سیستم نژادپرستانه حاکم هم حرکت می کرد زمانی که "مرد درون آیینه" رو خوند دیگه مایکل همون مایکلی نبود که "تریلر "رو خونده بود.

زمانی که این آهنگ، جایزه گرمی رو نتونست کسب کنه یک اعلام جنگ برای مایکل بود. (بسیاری از مسائل در پشت پرده هست که ما از اونها بی خبر هستیم برای شناخت مایکل به صحبت های او هم توجه کنیم.)
مایکل با هیچ قوم و مذهبی دشمن نبود و اجرای یک کنسرت در اسرائیل یا عکس انداختن با شارون هم دلیل بر قبول اهداف و نظرات اونها نیست. زمانی رو به یاد بیاریم که همه سیاست مدارها برای گرفتن یک رای بیشتر حاضر بودن برای عکس گرفتن با مایکل یا دست دادن با او سر و دست بشکونن. اما وقتی مایکل به خیلی از خواهش های اونها پشت کرد برای تخریب او از هیچ کوششی دریغ نکردند. در عین حال که دوستان زیاد یهودی داشت اما همه یهودی ها که موافق سیاست های صهیونیسم نیستند. (همونطور که همه مسلمانها طرفدار داعش نیستند.)

به قول دوستمون(mike) مایکل برای اونها یک هدف بزرگ بود و حالا که با اونها نبود پس درصدد کمرنگ کردن و از بین بردنش براومدن تا جایی که براش دادگاه های فرسوده کننده و اتهامات دروغین ساختند که حداقل ما همگی با اون آشنا هستیم.
اونها هنوز هم دست بردار نیستند و تا اثری از مایکل در بازار منتشر می شه سعی می کنند با حاشیه سازی ها ارزش واقعی اونو کمرنگ کنند. مایکل در یک جنگ فرساینده با این افراد افتاد و متأسفانه از جسم و روحش برای مقابله با اونها کاست. نمونه کاری که سونی با یکی از بهترین آلبوم های مایکل (invincible ) انجام داد.

برای درک بعضی از رویدادها باید بین خطوط اخبار رو خوند نه فقط خود اخبار. ما می دونیم مایکل انسانی نبود که بخواد برای از بین بردن کسی قدمی برداره و بیشتر ترجیح می داد آزار ببینه تا کسی رو اذیت و آزار کنه پس هیچ وقت کسی رو به دادگاه نکشوند اما خودش بارها ناعادلانه به دادگاه کشیده شد.
این سیستم شاید به طور فیزیکی نمی خواست مایکل رو از بین ببره چون مایکل جکسون زنده برای اونها پردرآمدتر بود تا مایکل مرده اما اونها خواسته یا ناخواسته باعث از بین رفتن جسم رنج کشیده اش شدند اما نتونستند و نه می تونند اسمش رو از بین ببرند.

نمونه کینه ورزی این افراد در ثبت لوحی به نام مایکل جکسون در مجلس آمریکاست که جمهوری خواه ها که مایکل سالها بود دیگه به خواسته های اونها پشت کرده بود مانع این کار شدند و بی شرمانه از او به عنوان جنایتکار نام بردند. باید گفت جنایتکار کسانی هستند که با پشتیبانی از خونخواه ترین حکومت ها در منطقه خاورمیانه ( از جمله حکومت خود ما) مردم رو به خاک و خون می کشند و هر روز هم به حمایت هاشون اضافه می کنند نه مایکل که با قلبی مملو از عشق و محبت به دنیا می نگریست و حاضر بود رگ دستش رو بزنه تا کودکی رنج نبینه. نه کسی که هرچه در توان داشت برای بهبود این جهان انجام می داد. یکی از شعرهای مایکل برای کودک فلسطینی نشون می ده که مایکل در قلبش و در عملش چقدر از دنیای سیاست بی گانه بود. آهنگ زیبای be not always از البوم victory نشون دهنده افکار ضد جنگ او از ابتداست. میراث او heal the world است.
نمونه این سیاست بازی ها هنوز هم امروز ادامه داره و اسم بعضی از هنرمندها رو در لیست سیاه قرار داده.
تاریخ نشون داده که محبت، عشق و دوست داشتن به جنگ، دشمنی و دروغ پیروزه گرچه دیر. به امید روزی که واقعیت بر دروغ پیروز بشه و نورلند هیچ وقت به فروش نره.